Θρησκευτικά Global Party

Γράφει η  Ανδριανή Στράνη,
Εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

 

Σκέψεις με αφορμή το ολοκαίνουργιο βιβλίο Θρησκευτικών της Α’ Γυμνασίου

Ήταν τέλος Αυγούστου και καθώς το καλοκαίρι σωνόταν, ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα για το άνοιγμα των σχολείων. Οι δεκατριάχρονοι σχεδόν έφηβοι Μαριγώ και Ανέστης – φίλοι και συμμαθητές από την πρώτη Δημοτικού- συζητούσαν σε παγκάκι της μικρής πλατείας στη γειτονιά τους. Ωστόσο, υπήρχε αβεβαιότητα για την τελική ημερομηνία έναρξης των μαθημάτων και επιπλέον η μικρή τους πόλη ήταν σε σχετικό περιορισμό λόγω covid 19. Ο Ανέστης ένιωθε στενάχωρα για την εξέλιξη των κρουσμάτων και των πραγμάτων όταν η Μαριγώ διέκοψε τη θλίψη του για να αφηγηθεί το όνειρο – εφιάλτη. 

Τα τελευταία βράδια, λέει, έβλεπε στον ύπνο της να ταξιδεύει και να πετάει μακριά, πολύ μακριά… Έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ένα μέρος μακρινό, μια γωνίτσα τόση δα κάπου στη γη, που να μην έχει ιό με κορώνα και ξυπνούσε τρομαγμένη στη νέα πραγματικότητα. Ψάχνεις άδικα, της είπε ο Ανέστης, γιατί αυτός ο απίθανος τόπος δεν υπάρχει ούτε στον ύπνο, ούτε στον ξύπνιο. Πάρτο απόφαση Μαριγώ, πρόσθεσε με ειρωνεία, ο κορονοϊός είναι globalparty. Όψη της παγκοσμιοποίησης.

Εκείνη τον κοίταξε απορημένη λέγοντας: Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας είναι στο έλεος του ανθρώπου και του κορονοϊού ή του Θεού; Με αγωνία περίμεναν την απάντηση για όλα αυτά στο μάθημα των Θρησκευτικών και δεν κατάλαβαν πότε έφτασαν μασκοφόροι στις 14 Σεπτέμβρη, στοιβαγμένοι σε αίθουσες των 26 μαθητών.

Κοιτάζοντας το ολοκαίνουργιο βιβλίο Θρησκευτικών της Α Γυμνασίου η Μαριγώ έμεινε έκπληκτη. Εικόνα από το καλοκαιρινό όνειρο. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμούσε ρομαντικό έργο του Ζακυνθινού ζωγράφου και αγιογράφου Μπάμπη Πυλαρινού με τίτλο: Globalparty, Ακρυλικό σε καμβά, 110 Χ 90 εκατ. Το έργο αυτό παρουσιάστηκε στην έκθεση με τίτλο ‘’Η Γιορτή’’ (2008). 

Σε συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, ο καλλιτέχνης σημειώνει: ‘’ Το έργο Globalparty, το διάλεξε η ίδια η κυρία Κεραμέως όπως έμαθα… Είναι αρκετά ρομαντικό το έργο ευαγγελίζοντας ένα παγκόσμιο χωριό και μια παγκόσμια γιορτή έργο περίπου του 2007. Το είχα κάνει για κάποια ασήμαντη μπιενάλε κάποιας βόρειας χώρας με κάποιο ανάλογο θέμα’’. (Νυχθημερόν, e-περιοδικό Ενορίας Μπανάτου Ζακύνθου. Έργα Μπάμπη Πυλαρινού του Ζακυνθίου στα εξώφυλλα των νέων Θρησκευτικών, Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020).

Θρησκευτικά globalparty λοιπόν, σύμφωνα με τις αισθητικές και ιδεολογικές αρχές και αξίες της globalization; Ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τη θέαση του κόσμου με τη ματιά του καλλιτέχνη, μήπως το συγκεκριμένο έργο εντάσσεται και υπηρετεί το Πνεύμα της Εποχής, την Παγκοσμιοποίηση (οικονομική, πολιτισμική, πολιτική);

Η Μαριγώ χαζεύοντας τους τόπους και τους ανθρώπους του έργου αναρωτήθηκε εάν ζούσε στη μέση ενός globalparty. Άραγε η εικόνα του εξωφύλλου ήταν πρόσκληση για ένα ταξίδι ζωής σε ένα παγκόσμιο χωριό (παγκόσμια κοινότητα) που ο καθένας ανήκει παντού και πουθενά; Παραξενεύτηκε με την ιδέα αυτή καθώς η απόσταση ανάμεσα στη μικρή παραθαλάσσια πόλη που ζούσε και τον κόσμο ήταν τεράστια από κάθε άποψη.

Μη στεναχωριέσαι, της είπε ο Ανέστης, αυτό το ταξίδι μπορείς να το κάνεις με απόλυτη ελευθερία αφού ζεις πλέον αναγκαστικά στον παγκόσμιο εικονικό ιστό. Ο παγκόσμιος ιστός είναι η νέα πραγματικότητα όπου ο καθένας μπορεί να ζει ‘’ελεύθερος’’ και ‘’ασφαλής’’ μέσα στη σύγχυσή του. Το όνειρο – εφιάλτης ήταν ζωντανό.

Η έφηβη στις νυχτερινές περιπλανήσεις της ανά τον κόσμο δεν είχε βρει μια γωνίτσα που να αισθάνεται ασφαλής και χαρούμενη. Αυτά είναι τα ‘’αγαθά’’ της παγκοσμιοποίησης, ακούστηκε να λέει στο κινητό τηλέφωνο γελώντας ο φίλος της. Εκείνη τεντώθηκε για να νιώσει καλύτερα. Βγήκε στο κοντινό πάρκο να παίξει με τις φίλες της.

Η Μαριγώ που της άρεσαν τα ταξίδια και τα πάρτυ πήρε τελικά την απόφαση. Ετοίμασε τη βαλίτσα με τα ρούχα και τα βιβλία της και κατέβηκε στο λιμάνι. Με πυξίδα την Παράδοση και την Ιστορία της γενέθλιας γης θα ταξίδευε σε σταθερή πορεία αντιμετωπίζοντας τη σύγχυση της παγκοσμιοποίησης. Στο κατάστρωμα, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο των Θρησκευτικών, είδε στο εσώφυλλο την εικόνα της Ανάστασης (Η εις Άδου κάθοδος).

Ένα δροσερό αεράκι χάιδεψε απαλά το πρόσωπό της…

https://enromiosini.gr