ΔΙΩΓΜΟΣ

Του Χρίστου Τσικούρα

Αδέλφια εν Χριστώ αγαπημένα. 

Εκείνοι που έχουν την καλή ανησυχία και αγωνίζονται για την σωτηρία της αιώνιας ψυχής τους, ενδιαφέρθηκαν και έμαθαν, ότι η σωτηρία περνάει μέσα από την μετάνοια.

 Δοκιμάζει κανείς μεγάλη έκπληξη, όταν αντιληφτεί, με ποια μεγάλη περιουσία προίκισε ο πλάστης τον καθένα, όσο φτωχός, άσημος και άθλιος αν είναι.

 Ενδεχομένως να δοκιμάσει και τρόμο, για το πώς θα διαχειριστεί και θα αξιοποιήσει, με το αυτεξούσιο που έλαβε, μια τέτοια αξία μεγάλη και αιώνια, ώστε να μη καταλήξει το δώρο του αιώνιου είναι, θάνατος και κόλαση.

 Όταν λοιπόν αυτό το μεγάλο μυστήριο της μετανοίας ενεργήσει, ο άνθρωπος φωτίζεται και βλέπει και κατανοεί την θανατηφόρο ενέργεια της αμαρτίας. Εκεί που πριν δεν έβλεπε τίποτα και απορούσε για τις αιτίες των κακών, τώρα βλέπει την αμαρτία και γνωρίζει πλέον την αιτία.

 Η αιτία των κακών είναι η αμαρτία. Το ακούμε αυτό τελευταία από πολλούς. Τώρα που πολλά κακά ήρθαν στην ανθρωπότητα, το ακούμε και είναι αλήθεια. Η φτώχια, οι πόλεμοι, οι λοιμοί, η αδικία, η εκμετάλλευση, η απάτη, οι αιμοσταγείς άρχοντες και μεγιστάνες, κυριάρχησαν πάλι στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο μας, σαν να μη πέρασε μια μέρα από το απολίτιστο και βίαιο παρελθόν μας. Ακούμε λοιπόν πως πρέπει να μετανοήσουμε, για να απολαύσουμε και να χαρούμε έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο. Θα ήθελα να τονίσω όμως κάτι που δεν το ακούμε, ή δεν τονίζεται όσο θα έπρεπε, εφόσον είναι τόσο πολύ σημαντικό, για την σωτηρία μας. Η μετάνοια συνδέεται, και καλώς, με την προσευχή, την νηστεία, την εγκράτεια και τα παρόμοια και σταματάει εκεί. 

Η πραγματική όμως μετάνοια δεν σταματάει εκεί. Η πραγματική μετάνοια συνεχίζει και γίνεται πρώτα αντίληψη της πονηρίας και μετά έμπρακτη άρνηση αποδοχής των αντίχριστων νόμων, που μας επιβάλλουν τα αντίχριστα καθεστώτα. Όταν δηλαδή κάποιος συμπορεύεται και συγκαταθέτει στον αντίχριστο τρόπο ζωής, που επιβάλουν υποχρεωτικά και βίαια, δήθεν για το καλό της ανθρωπότητας, οι κυβερνήσεις των κρατών, ακυρώνει την εγκράτεια και την προσευχή του. Αυτά άλλωστε τα κάνουν και πολλές αιρέσεις και θρησκείες. Από μόνα τους δεν έχουν καμιά αξία. Μετάνοια πραγματική έχει αυτός που καταλαβαίνει ότι, δεν πρέπει να γίνει σκλάβος, για την πρόσβαση στα αγαθά, που τάζουν αυτά τα συστήματα, ούτε να υποκύψει στον εκβιασμό του αποκλεισμού. Εδώ παίζεται τώρα το μεγάλο παιχνίδι. Μέσα από τον αποκλεισμό, τον εκβιασμό και τις ποινές. Αν δε δέχεσαι τον αντίχριστο νόμο, αποκλείεσαι από υπηρεσίες και αγαθά. Το κράτος σε αντιμετωπίζει σαν εγκληματία. Δεν αποκλείεται να φυλακιστείς. Γενικώς θα εξοντωθείς οικονομικά, κοινωνικά, καθώς φαίνεται και βιολογικά. Δείτε σας παρακαλώ το άρθρο 13 του αναθεωρημένου Ελληνικού Συντάγματος παράγραφος 4. 

 «Κανένας δε μπορεί εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το κράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.» Συγκρίνετε τώρα με το νόμο του Ευαγγελίου.  «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις.» (Πράξ. Ε΄29).

 Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα την σύγκρουση του κράτους με την κάθε πίστη. Φυσικά και με την ορθόδοξη. Δε θα έπρεπε όμως το Σύνταγμα, που είναι γραμμένο στο όνομα της Αγίας Τριάδος, να γράφει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι, κανένας δε μπορεί να νομοθετεί αντίθετα από τον νόμο της πίστεως;

Αντίθετα από το νόμο του Θεού; 

Ε; Τι λέτε;

 Αλλά αντί να φροντίσουν να γράψουν αυτό οι αντίχριστοι άρχοντες, φρόντισαν να γράψουν εκείνο που εξυπηρετεί τον διωγμό των πιστών μελών της Εκκλησίας του Χριστού. Εξάλλου είμαστε κράτος μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης. Αυτό σημαίνει ότι όπου η Ελληνική νομοθεσία, ή το Ελληνικό σύνταγμα διαφωνεί, έστω και με απλή ευρωπαϊκή οδηγία, καταργείται. Η θεσμική, νομική κατοχύρωση του διωγμού μας είναι έτοιμη. Είτε με το Ελληνικό σύνταγμα, είτε με το ευρωπαϊκό είμαστε παράνομοι και οι αρχές, δικαστικές, αστυνομικές, δικαιούνται να μας επιβάλουν τον νόμο. 

Αυτήν την σύγκρουση του Θείου νόμου, με τον νόμο αντίχριστου κοσμικού καθεστώτος την έζησε ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης και μας άφησε κληρονομιά και οδοδείκτη σωτηρίας τα λόγια του. 

Ο εκβιασμός αυτός του ήδη υπάρχοντος και ενεργούντος αντίχριστου πολιτικού κατεστημένου, φαίνεται και στα γραπτά του μεγάλου Έλληνα Αγίου της εποχής μας, του Αγίου Παΐσίου του Αγιορείτη. 

Σε αυτά μάλιστα φαίνεται και κάτι άλλο φοβερότερο. Η συμμετοχή του κλήρου και των πνευματικών οδηγών στο μυστήριο της απωλείας. Απόσπασμα από το χειρόγραφο κείμενο του Αγίου «Σημεία των καιρών» Βλέπετε αδέλφια τι μας λένε οι γνωστικοί Εκκλησιαστικοί ιθύνοντες; Δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο…… όλα καλά. Δεν είναι καλά όμως!!

 Είναι αλλοιωμένο το ορθόδοξο φρόνημα. Έχει αναιρεθεί η αλήθεια. Παρέμεινε ένας τύπος αποστερημένος την ουσία του. Καταλαβαίνετε λοιπόν αδέλφια ότι είναι ανάγκη να αποκτήσουμε συλλογική Εκκλησιαστική συνείδηση. Να νιώσουμε ότι είμαστε ένα σώμα. Να ενεργήσουμε από κοινού. Το αντίχριστο σύστημα μας θέλει απομονωμένους και αποκομμένους από το σώμα για να μας εξοντώσει. Εμείς αν καταφέρουμε να ενωθούμε στο Άγιο Σώμα μας και κοινωνήσουμε μεταξύ μας δια της αλήθειας του Χριστού, θα πετύχουμε να ακυρώσουμε τα πονηρά σχέδια σε επίπεδο πρακτικό. Καταλαβαίνετε, ότι είναι ανάγκη, να καθαιρέσουμε τους αντίχριστους άρχοντες πρώτα μέσα στη συνείδησή μας και έπειτα στην κοινωνία και το κράτος. 

Αυτό είναι το πρακτικό επίπεδο. Αυτό είναι πράξη συνεπής ανθρώπου μετανοημένου. Το να δέχομαι στην πράξη το κακό, αλλά μέσα μου να πιστεύω είναι μια πονηρή παγίδα του διαβόλου και οδηγεί στην απώλεια. Αν δεν πετύχουμε τώρα μια τέτοια πρακτική νίκη το κακό θα δυναμώσει. Σκεφτείτε αν θα αντέξουμε το μαρτύριο που θα ακολουθήσει. Σκεφτείτε αν είναι φρόνιμο κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε τα λόγια του Χριστού. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν. Αμήν. Με ελπίδα στον φιλεύσπλαχνο και ελεήμονα Θεό που φωτίζει τις ψυχές μας.

Χρίστος Τσικούρας.

Πτυχιούχος Θεολογίας