Η προέλευση της βλασφημίας...

Αν επιχειρήσουμε να εντοπίσουμε διαχρονικά την πηγή, από την οποία προέρχεται η φρικτή αμαρτία της βλασφημίας, δεν θα δυσκολευτούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ρίζα του κακού βρίσκεται στο γένος των Εβραίων.

Όχι, βέβαια, σε όλο το εβραϊκό έθνος, αλλά στο τμήμα του εβραϊκού πληθυσμού, το οποίο από την αρχαιότητα μισούσε τον αληθινό Θεό και λάτρευε τους δαίμονες. Και επειδή οι δαίμονες δεν έχουν δύναμη να πολεμήσουν τον ίδιο τον Θεό, βάζουν τους ανθρώπους να υβρίζουν το άγιο όνομα και το πρόσωπο του Θεού, για να ικανοποιούν την ανοησία και την κενοδοξία τους!

Οι Εβραίοι, οι οποίοι σταύρωσαν τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, συνέστησαν διάφορες ομάδες βλάσφημων ανθρώπων, οι οποίοι ονομάστηκαν Γνωστικοί, κάποιοι από τους οποίους αυτοονομάζονταν "Χριστιανοί".

Συνοπτικά αναφέρουμε ότι 0ι Εβραίοι Γνωστικοί έγραφαν ψευδεπίγραφα «Ευαγγέλια» και άλλα απόκρυφα βιβλία, δίδασκαν μαγεία στις διάφορες εθνότητες της Μεσογείου, διαμόρφωσαν το Ταλμούδ, δηλαδή κατέγραψαν σε βιβλία τις διάφορες ραββινικές ερμηνείες, με τις οποίες παραμόρφωσαν ανεπανόρθωτα τον Ιουδαϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης, και έγραφαν και βλάσφημα βιβλία κατά του προσώπου του Κυρίου μας, όπως το Τολεδότ Γιεσού (Toledot Jesu), όπου δίδασκαν ότι ο Ιησούς ήταν ένας κάποιος ψευδομεσσίας, ο οποίος διδάχθηκε την αιγυπτιακή μαγεία και προσπάθησε να πλανήσει με μάγια το εβραϊκό έθνος.

Τα βλάσφημα γραπτά αυτών των Εβραίων σατανιστών στρέφονταν, εκτός από το πρόσωπο του Κυρίου, και εναντίον της Υπεραγίας Θεοτόκου, και αυτή η λαίλαπα διαδόθηκε και στον ειδωλολατρικό κόσμο της αρχαίας Ρώμης, όπως αποδεικνύεται από αντιχριστιανικά κείμενα του 3ου αι. μ.Χ. (Πορφυρίου, Κατά Χριστιανών Λόγοι).

Οι ανείπωτες βλασφημίες των Εβραίων διατηρήθηκαν στην γραπτή ταλμουδική και αργότερα καμπαλιστική παράδοση του μεσαιωνικού κόσμου και έφτασαν μέχρι τα νεότερα χρόνια, όπως βλέπουμε από τον Ιερομάρτυρα Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος αποκάλυπτε στους σκλαβωμένους Έλληνες τα φρικτά λόγια που διέδιδαν οι αδιόρθωτοι Εβραίοι.

Δυστυχώς, αυτό το εμετικό αντιχριστιανικό παραλήρημα εμπλουτίστηκε και με άλλες βλάσφημες θεωρίες, όπως το ότι ο Ιησούς στην παιδική του ηλικία βρέθηκε στο Θιβέτ, μαθήτευσε κοντά σε "φωτισμένους" βουδιστές γκουρού και επέστρεψε στο Ισραήλ, όπου συνέχισε το έργο του. Αυτή η θεωρία εμφανίστηκε γύρω στο 1875, από την "Θεοσοφική Κοινωνία" της Ουκρανής καμπαλίστριας και μάγισσας Έλενα Μπλαβάτσκυ.

Αναμφίβολα, η βλασφημία είναι αποτέλεσμα του μίσους, το οποίο ένιωθαν και νιώθουν κάποιοι Εβραίοι, εναντίον του ίδιου τους του Πατέρα, εναντίον του Θεού. Απέναντι στο έργο της βλασφημίας νιώθουμε και εμείς μίσος και οργή. Αλλά ταυτόχρονα, ως Χριστιανοί, νιώθουμε πόνο και θλίψη για τον ξεπεσμό αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι από τότε μέχρι σήμερα προσφέρουν στον ζωοδότη Χριστό "χολή άμα και όξος".

Διόδωρος Ράμμος, Ιστορικός-Αρχαιολόγος