Τούρκος Πλωτάρχης βαπτίζεται ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ και μετά γίνεται κληρικός.

Πολύ παράξενα πράγματα αλλά αληθινά.

Αρχές δεκαετίας του 90 και επί χρόνια δίναμε την ομολογία μας συμμετέχοντας σε εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στην πτωχή ισόγεια καμαρούλα- προθάλαμο του χώρου που γινόταν οι ηχογραφήσεις τότε επί της οδού Ιασίου, εκτός προγράμματος, ήλθε ένας αγαπητός φίλος μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος να ξαποστάσει και να μας γνωρίσει ένα υψηλό προσκεκλημένο.

Στην ομήγυρη αυτή βρέθηκε και ένας σεβαστός γνωστός πατέρας κληρικός.

Ήταν Ιούνιος μήνας και έκανε πολύ ζέστη, όμως αυτό που επακολούθησε δρόσισε τις καρδιές μας με πρωτόγνωρες εμπειρίες –νάματα.

Οι οφθαλμοί μας ήταν επάνω σε ένα υψηλό λεβέντη κληρικό παπά που η κοψιά του ήταν Ελληνική αλλά δεν ήταν Έλληνας.

Ο υψηλός καλεσμένος της ομήγυρης ήταν Τούρκος.

( για λόγους δεοντολογίας και ασφάλειας δεν θα αναφέρουμε ονόματα αλλά θα περιγράψουμε αυτά τα παράδοξα και θαυμαστά που ακούσαμε και θα καταλάβετε γιατί)

Ο γνωστός μας μηχανολόγος- ηλεκτρολόγος αφού μας σύστησε τον άγνωστο σε εμάς τούρκο κληρικό τον παρότρυνε προς ΔΟΞΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ να αφηγηθεί το πνευματικό βίωμα – μαρτυρία του.

Που να φανταστούμε το τι θα ακούγαμε από τα χείλη του;

Ο Τούρκος παπάς μας μιλούσε σε φαρσί Ρωμαίικα

Υπηρετούσα στην δεκαετία του 80 σαν πλωτάρχης σε μια διακεκριμένη θέση …υπηρεσίας.

Δεν είχα καμία σχέση με τον Χριστιανισμό.

Τότε στην ηλικία των 50 και χρονών επανειλημμένα επί τρεις φορές σε όραμα μου παρουσιαζόταν μια άγνωστη μαυροφορεμένη γυναίκα (ΠΑΝΑΓΙΑ). Μου έλεγε ακριβώς τα ίδια πράγματα

« σε εξέλεξε ο ΥΙΟΣ μου για να τον υπηρετήσεις»

Την τρίτη φορά προβληματίστηκα σφόδρα και απευθύνθηκα μέσω γνωστών σε ένα ουνίτη κληρικό.

Αυτός κάτι κατάλαβε και άρχισε δειλά- δειλά να με κατηχεί..

Όμως σε ένα νέο όραμα η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ μου συνέστησε να βρω Ορθόδοξο Ιερέα για να με κατηχήσει.

Λόγω της θέσης μου ήταν πολύ διακινδυνευμένο.

Αλλά το έκανα γιατί μια πρωτόγνωρη εσωτερική δύναμη με έσπρωχνε .

Ένας σεβαστός πνευματοφόρος πατέρας ανέλαβε την Ορθόδοξη κατήχηση μου.

Έγινα άλλος άνθρωπος και με το ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ που δέχτηκα γιατί το επιθυμούσα διακαώς , έγινα σαν μια αναμμένη λαμπάδα.

Στην υπηρεσία μου κάτι κατάλαβαν οι συνάδελφοι και άρχισαν να με παρακολουθούν.

Δεν άργησαν να καταλάβουν ότι έκανα παρέα με κύκλους χριστιανών.

Η αντίδραση τους ήταν αυτή…

Τότε η λεπτή –ασκητική φιγούρα του Τούρκου παπά με μια κίνηση άνοιξε το ράσο του και το καλοκαιρινό αντερί και στην πλάτη του αντικρύσαμε χαραματιές –επουλώσεις από μαχαιριές.. πολλές μα πάρα πολλές

..εμείς παγώσαμε και δακρύσαμε.

Αυτά φυσικά ήταν και τα πειστήρια του ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ του

Ας συνεχίσουμε όμως την αφήγηση των λεγομένων του παπά- γ…

Απείλησαν όχι μόνο εμένα και την οικογένεια μου.

Δεν είχα άλλη διέξοδο και κατέφυγα στην μητέρα Ελλάδα γιατί από τότε την έχω σαν ΜΑΝΑ.

Λέγοντας εδώ τα καθέκαστα και τα μαρτύρια μου

αλλά και τον πόθο μου , θέλοντας να υπακούσω στην προσταγή της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ να υπηρετήσω τον ΥΙΟ της, χειροτονήθηκα κληρικός.

Οι πρώην συνάδελφοι μου όλο αυτό το διάστημα με παρακολουθούσαν.

Όταν μάλιστα έμαθαν ότι έγινα κληρικός λύσσαξαν.

Με διαβήματα απαιτούσαν από την τότε Ελληνική κυβέρνηση να με επιστρέψουν πίσω.

Οι εκβιασμοί και οι απειλές ήταν ανυπόφοροι.

Για να μην φέρω σε δύσκολη θέση το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την τότε Ελληνική Κυβέρνηση, αφού εντάχθηκα στο κλήρο άλλου Πατριαρχείου έφυγα σε γνωστή πρωτεύουσα Ευρώπης.

Άγνωστος μεταξύ αγνώστων στην πολύβουη αυτή πόλη μαζί με την οικογένεια μου που με ακολούθησε και είχε ήδη ασπαστεί την Ορθοδοξία.

Σε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα γνώρισα τον δήμαρχο της μεγάλης αυτής πόλης.

Η προσωπική μου διαδρομή τον συγκίνησε ιδιαιτέρως και προσφέρθηκε να μου δώσει μια αίθουσα του δημαρχείου για να τις λατρευτικές ανάγκες του μικρού ποιμνίου που άρχισε σιγά- σιγά να συγκεντρώνεται γύρω μου από τους ορθοδόξους χριστιανούς μετανάστες των χωρών της Μέσης Ανατολής.

Για αυτό μάλιστα τον λόγο βρέθηκα αυτές τις ημέρες ( δεκαετία του 90) στην Αθήνα για να αγοράσω τα απαραίτητα λατρευτικά σκεύη του Ιερού Ναού.

Ακόμα καλά- καλά δεν εγκατασταθήκαμε στον χώρο του Δημαρχείου και πολλοί επιστήμονες συμπατριώτες μου όταν έμαθαν την παρουσία μου ζήτησαν να κατηχηθούν και να βαπτιστούν

Τώρα καταλαβαίνω την Οικονομία του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ και ότι οι προσωπικές μου δοκιμασίες αποσκοπούσαν σε κάτι υψηλό.

Πολλές φορές λέω στην ΠΑΝΑΓΙΑ μας

« Παναγιά μου γιατί δεν με καλούσες πιο νωρίς που ήμουν νέος και είχα αντοχές»

Ναι αδελφοί μου ολόκληρη η ΕΥΡΏΠΗ έχει ανάγκη από ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ

Λέγοντας αυτά ο τούρκος παπάς άρχισε να μας τραγουδά την ΒΟΣΠΟΡΙΤΙΣΣΑ

ΚΑΙ… να τα δάκρυα της συγκίνησης από όλους μας!!!

Εδώ τελειώνει η αφήγηση του τούρκου κληρικού

Αυτά που ακούσαμε δεν μπορούσαμε να τα πιστέψουμε.

Όμως οι χαρακιές από μαχαίρι στην πλάτη του κληρικού φώναζαν…

Μέσα στην τσέπη μου είχα λιγοστά χρήματα.

Με μια κίνηση του τα έβαλα κρυφά στην τσέπη του καταφαγωμένου ράσο του σαν μια ελάχιστη προσφορά για τις αγορές των λατρευτικών σκευών που θα έκανε την επόμενη μέρα για τον υπό σύσταση Ιερό Ναό στην αίθουσα του δημαρχείου .

Μεσολάβησε Σαββατοκύριακο και ο παπά-γ… τελείωσε τις εργασίες του στην Αθήνα και πέταξε για την Ευρωπαική πρωτεύουσα που τον φιλοξενούσε.

Μόλις είχα επιστρέψει από ένα προσκύνημα στον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ της Αίγινας.

Μόλις μπήκα στο σπίτι με υποδέχτηκε το κουδούνισμα του τηλεφώνου (ακόμα δεν υπήρχαν κινητά) και οι κλήσεις από το εξωτερικό ήταν πανάκριβες.

Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου μια στιβαρή ρωμαίικη φωνή

Παιδί μου δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό και να βάλεις μυστικά χρήματα στο ράσο μου

Ήταν η φωνή του παπα- γ…

Μα πάτερ μου, του είπα όσα χρήματα σου έβαλα, τόσο κοστίζει το τηλέφωνο από το εξωτερικό που κάνετε

Τέλος πάντων μου είπε

« δώσε μου τα ονόματα της οικογενείας σου να τα μνημονεύω»

Μετά από τα θαυμαστά παραπάνω μπορούμε να πούμε ότι η Ιστορία μας χρωστά πολλές πατρίδες.

Το δημογραφικό της Ελλάδος θα λυθεί αυτόματα μέσα από το αίμα του παιδομαζώματος διότι και για αυτό ΟΙΚΟΝΟΜΗΣΕ ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ για τις ημέρες μας.

Πηγή: εστάλη στο e-mail μας χωρίς αναγραφή κάποιας άλλης πηγής.