Να προσθέσω ότι σχετικά με το "Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες αὐτοῖς κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς" εννοούμε επίσης να έρθουν σε αυτούς παιδαγωγικές τιμωρίες με σκοπό τη μετάνοιά τους. Οι ηγεμόνες (βασιλιάδες, ανώτεροι αξιωματούχοι κτλ.) έχουν και αυτοί δικαίωμα στη μετάνοια. Η εξουσία είναι εύκολο να διαβρώσει την ψυχή ενός ανθρώπου ακόμα και ενός δικαίου και ενάρετου (όπως ήταν ο προφητάναξ Δαβίδ!). Τότε ο Θεός επιτρέπει τιμωρίες με σκοπό παιδαγωγικό. Ο Δαβίδ βέβαια μετανόησε. Δυστυχώς όμως πολλοί άλλοι όχι μόνο δεν μετανόησαν, αλλά εναντιώθηκαν ακόμα περισσότερο στο θέλημα του Κυρίου...
Διαβάστε και το σχετικό άρθρο στον παρακάτω σύνδεσμο:
ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΞΗΡΑΝΘΕΙΣΗΣ ΣΥΚΗΣ ΟΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΟΝ ΣΥΚΗΝ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ Κ.Τ.Λ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΣΟΙ ΟΜΩΣ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΜΕ ΟΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΣΕ ΜΑΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ;
Τί ἔλεγε ὁ ΄Ἅγιος Παϊσιος γιά τίς κατάρες
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
Μέ ρώτησε κάποιος: “Αὐτό πού ψάλουμε τήν Μεγάλη Σαρακοστή, τό “Προσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε,
τούς ἐνδοξοις τῆς γής” (2), γιατί τό λέμε, ἀφοῦ εἶναι κατάρα;”
“Όταν κάνουν ἐπιδρομή οἱ βάρβαροι, τοῦ εἶπα, καί πᾶνε νά καταστρέψουν στά καλά καθούμενα ἕναν λαό καί
ὁ λαός προσεύχεται νά τούς βροῦν κακά, δηλαδή νά σπάσουν τά ἁμάξια τους, καί τά ἄλογά τους νά πάθουν κάτι,
γιά νά ἐμποδισθοῦν, καλό εἶναι ἤ κακό;
Αὐτό ἐννοεῖ, νά τούς ἔρθουν ἐμπόδια. Δέν εἶναι ὅτι καταριούνται”.
- Γέροντα, πότε πιάνει ἡ κατάρα;
- Ἡ κατάρα πιάνει, ὅταν ὑπάρχη στήν μέση ἀδικία.
Ἄν λ.χ. κάποια κοροϊδέψη μιά πονεμένη ἤ τῆς κάνη ἕνα κακό καί ἡ πονεμένη τήν καταρασθῆ, πάει, χάνεται τό σόι της.
Ὅταν δηλαδή κάνω κακό σέ κάποιον καί ἐκεῖνος μέ καταριέται, πιάνουν οἱ κατάρες του.
Ἐπιτρέπει ὁ Θεός καί πιάνουν, ὅπως ἐπιτρέπει λ.χ. νά σκοτώση ἕνας κάποιον ἄλλον.
Ὅταν ὅμως δέν ὑπάρχη ἀδικία, τότε ἡ κατάρα γυρνᾶ πίσω σ' αὐτόν πού τήν ἔδωσε.
- Καί πῶς ἀπαλλάσσεται κανείς ἀπό τήν κατάρα;
- Μέ τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση.
Ἔχω ὑπ' ὄψιν μου πολλές περιπτώσεις, ἄνθρωποι πού ταλαιπωρήθηκαν ἀπό κατάρα, ὅταν τό κατάλαβαν
ὅτι τούς καταράσθηκαν, γιατί εἶχαν φταίξει, μετανοιωσαν, ἐξομολογήθηκαν καί τακτοποιήθηκαν.
Ἄν αὐτός πού ἔφταιξε πῆ: “Θεέ μου, ἔκανα αὐτό καί αὐτό, συγχώρεσε μέ...” καί ἐξομολογηθῆ μέ πόνο
καί εἰλικρίνεια, τότε ὁ Θεός θά τόν συγχωρήση, Θεός εἶναι.
- Καί τιμωρεῖται μόνον αὐτός πού δέχεται τήν κατάρα ἤ καί αὐτός ποῦ τήν δίνει;
- Αὐτός πού δέχεται τήν κατάρα, βασανίζεται σ' αὐτήν τήν ζωή.
Αὐτός ὅμως πού καταράσθηκε, βασανίζεται καί σ' αὐτήν τήν ζωή, καί στήν ἄλλη, γιατί ὡς ἐγκληματίας θά τιμωρηθῆ
ἐκεῖ ἀπό τόν Θεό, ἄν δέν μετανοήση καί ἐξομολογηθῆ.
Γιατί, ἐντάξει, μπορεῖ κάποιος νά σέ πείραξε, ἐσύ ὅμως μέ τήν κατάρα πού δίνεις, εἶναι σάν νά παίρνης τό πιστόλι
καί νά τόν σκοτώνης.
Μέ ποιό δικαίωμα τό κάνεις αὐτό;
Ὅ,τι καί ἄν σου ἔκανε ὁ ἄλλος, δέν ἔχεις δικαίωμα νά τόν σκοτώσης.
Γιά νά καταρασθῆ κανείς, σημαίνει ὅτι ἔχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, ὅταν τό λέη μέ πάθος, μέ ἀγανάκτηση.
Ἡ κατάρα, ὅταν προέρχεται ἀπό ἄνθρωπο πού ἔχει δίκαιο, ἔχει μεγάλη ἰσχύ, ἰδίως ἡ κατάρα τῆς χήρας.
Θυμᾶμαι, μιά γριά εἶχε ἕνα ἀλογάκι καί τό ἔβαζε στήν ἄκρη τοῦ δάσους νά βοσκήση.
Ἐπειδή ἦταν λίγο ζόρικο, εἶχε βρεῖ ἕνα γερό σχοινί καί τό ἔδενε.
Μιά φορά πῆγαν στό δάσος τρεῖς γυναῖκες νά κόψουν ξύλα.
Ἡ μιά ἦταν πλούσια, ἡ ἄλλη χήρα καί ἡ ἄλλη ἦταν ὀρφανή καί πολύ φτωχιά.
Εἶδαν τό ἄλογο πού ἦταν δεμένο μέ τό σχοινί καί βοσκοῦσε καί εἶπαν: “Δέν παίρνουμε τό σχοινί νά δέσουμε τά ξύλα;”
Τό ἔκοψαν στά τρία καί πῆρε ἡ καθεμιά ἀπό ἕνα κομμάτι νά δέσουν τά δεμάτια τους.
Ἑπόμενο ἦταν νά φύγη τό ἄλογο. Ὅταν ἦρθε ἡ γριά καί δέν βρῆκε τό ζῶο, ἀγανάκτησε.
Ἄρχισε νά τό ψάχνη παντοῦ, παιδεύτηκε πολύ νά τό βρῆ.
Τελικά, ὅταν τό βρῆκε, εἶπε ἀγανακτισμένη: “Μέ τό ἴδιο το σχοινί νά τήν κουβαλήσουν αὐτήν πού τό πῆρε”.
Μιά μέρα, ὁ ἀδελφός της πλούσιας ἔκανε ἀστεία μέ ἕνα ὅπλο νομίζοντας πώς εἶναι ἄδειο
-ἦταν ἀπό αὐτά πού εἶχαν ἀφήσει οἱ Ἰταλοί- καί χτύπησε τήν ἀδελφή του στόν λαιμό.
Ἔπρεπε νά τήν μεταφέρουν στό νοσοκομεῖο καί χρειάσθηκε σχοινί, γιά νά τήν δέσουν ἐπάνω σε μιά ξύλινη σκάλα.
Ἐκείνη τήν ὥρα βρέθηκε τό ἕνα κομμάτι σχοινί, τό κλεμμένο, ἀλλά δέν ἔφθανε.
Ἔφεραν καί οἱ δύο ἄλλες γειτόνισσες τά δικά τους κλεμμένα κομμάτια καί τήν ἔδεσαν στήν σκάλα
καί τήν μετέφεραν στό νοσοκομεῖο.
Ἔτσι πραγματοποιήθηκε ἡ κατάρα τῆς γριᾶς, “Μέ τό ἴδιο σχοινί νά τήν κουβαλήσουν”.
Καί τελικά πέθανε ἡ καημένη, ὁ Θεός νά τήν ἀναπαύση.
Βλέπετε, ἐπίασε ἡ κατάρα στήν πλούσια, πού δέν εἶχε οἰκονομική ἀνάγκη.
Οἱ ἄλλες εἶχαν τήν φτώχειά τους, εἶχαν κάποια ἐλαφρυντικά.
Να προσθέσω ότι σχετικά με το "Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες αὐτοῖς κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς" εννοούμε επίσης να έρθουν σε αυτούς παιδαγωγικές τιμωρίες με σκοπό τη μετάνοιά τους. Οι ηγεμόνες (βασιλιάδες, ανώτεροι αξιωματούχοι κτλ.) έχουν και αυτοί δικαίωμα στη μετάνοια. Η εξουσία είναι εύκολο να διαβρώσει την ψυχή ενός ανθρώπου ακόμα και ενός δικαίου και ενάρετου (όπως ήταν ο προφητάναξ Δαβίδ!). Τότε ο Θεός επιτρέπει τιμωρίες με σκοπό παιδαγωγικό. Ο Δαβίδ βέβαια μετανόησε. Δυστυχώς όμως πολλοί άλλοι όχι μόνο δεν μετανόησαν, αλλά εναντιώθηκαν ακόμα περισσότερο στο θέλημα του Κυρίου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάστε και το σχετικό άρθρο στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.osotir.org/2016/04/18/prosthes-a-to-s-kaka-kyrie/