1.Τους κεκοιμημένους τους κλαίμε για την απουσία τους ή επειδή πέρασαν οδύνες πριν καταλήξουν ή λόγω συναισθηματικής φόρτισης της στιγμής ή επειδή ξεχειλίζει η αγάπη μας αυτή την φρικτή ωρα γι' αυτούς . Αυτό είναι αδιάβλητο πάθος και ανθρώπινο και δεν το περιφρονεί ο Θεός!Αλλά στελνει και αναψυχή.
2.Οι πιο φιλοσοφημένοι μπορεί να κλαίνε και την φθορά του ανθρώπου , ο οποίος συνεζεύχθη τω θανάτω ενώ ήταν προωρισμένος για την αθανασία. Αυτός είναι ο θρήνος του Χριστού ενώπιον του Λαζάρου.
3. Άλλοι πιο πνευματικοί κλαίνε γιατί ο νεκρός έφυγε αμετανόητος ή απροετοίμαστος και ανησυχούν για την κατάληξη του. Αυτό είναι βαθιά αγάπη αλλά και πάλι δεν ελέγχεται ως κατασταση γιατί μόνο ο Θεός γνωρίζει σε τί κατάσταση βρήκε ο θάνατος τον εκλιπόντα.
4 . Ο περίφημος θρήνος της Παναγίας , ο οποίος τόσο γοητευει την φιλολογία και την παράδοση, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οφείλεται στο μητρικό φίλτρο της. Αυτό σε ανθρώπινα πλαίσια δίνει μια παρακλητική ταύτιση σε όποιον θέλει να εκφραστεί με κλάματα και μοιρολόγια και έχει μια καποια αληθινή βάση.. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένας θρήνος ο οποίος συμπυκνώνει την οδύνη και την φρίκη όλης της Κτίσης για τον πάσχοντα Θεό. Κορυφαία σε αυτό το θρηνο είναι η όντως κορυφαία των πλασμάτων, η Θεοτόκος στην οποία ανακεφαλαιούται πάσα κτίσις.
5. Το να θρηνείς για τα νιάτα που χάθηκαν, την ομορφιά, τον πλούτο, τα ματαιωμένα όνειρα, την περιουσια ή ακόμα χειροτερα επειδή πίστευες ότι ο άνθρωπος σου ανήκει σε μια ιδιαίτερη ομοταξία ευλογημένων πλασμάτων που δεν την αγγίζει χάρος, είναι κοσμικό φρόνημα, υπερηφάνεια και κρυφός εγωϊσμός. Το δέχεσαι σαν προσωπική ήττα και ταπείνωση, αδικία του Θεού, με τον οποιο έχεις συνάψει συμβόλαιο να μη σε βρει κακό.Αυτό το αφήνω ασχολίαστο απο περαιτέρω χαρακτηρισμούς.
6. Το να αποδέχεσαι τον θάνατο με ωριμότητα, καρτερία και σιωπηλή αναστάσιμη ελπίδα δείχνει πνευματική πρόοδο και καλλιεργημένη πίστη . Καμιά φορά μπορεί να είναι και εσωτερική πληροφορια για την κατάληξη του κεκοιμημένου η ακράδαντη πίστη γι' αυτό, πράγμα το οποίο για μένα προσωπικά κάνει το ιδιο!Και αυτό επίσης δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν έχεις περάσει ηδη και από την οδύνη, το κλάμα, το γιατί , την πάλη με τον Θεό!Το τονίζω αυτό γιατί κάποιοι κρίνουν από το φαίνεσθαι μόνον.
7. Μερικοι ενοχλήθηκαν με την γαλήνη και την πνευματική χαρά της οικογένειας επειδή λέει " προσβάλει τον πόνο των άλλων παιδιών" και ξεπλενει το έγκλημα των Τεμπών! Ακου ντροπή και θράσος. Δηλαδή εντάξει κάθε σωφρων άνθρωπος είναι εξοργισμένος με ό, τι εγινε και απαιτεί δικαιοσύνη. Χιλιάδες άνθρωποι το απέδειξαν σήμερα.Το να κάνεις ομως σπέκουλα με τους συγγενείς του νεκρού επειδή η στάση τους δεν εξυπηρετεί το αφηγηματάκι σου ότι είσαι ο εκδικητής των νεκρων και των αδικημένων ε αει χασου ρε τρωκτικό! Ούτε να σε ξέρω!Ντρεπεται και η ντροπή με κάτι τέτοιους. Επαγγελματίες του είδους.
π.Panteleimon Krouskos
https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_40.html
3. Άλλοι πιο πνευματικοί κλαίνε γιατί ο νεκρός έφυγε αμετανόητος ή απροετοίμαστος και ανησυχούν για την κατάληξη του. Αυτό είναι βαθιά αγάπη αλλά και πάλι δεν ελέγχεται ως κατασταση γιατί μόνο ο Θεός γνωρίζει σε τί κατάσταση βρήκε ο θάνατος τον εκλιπόντα.
4 . Ο περίφημος θρήνος της Παναγίας , ο οποίος τόσο γοητευει την φιλολογία και την παράδοση, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οφείλεται στο μητρικό φίλτρο της. Αυτό σε ανθρώπινα πλαίσια δίνει μια παρακλητική ταύτιση σε όποιον θέλει να εκφραστεί με κλάματα και μοιρολόγια και έχει μια καποια αληθινή βάση.. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένας θρήνος ο οποίος συμπυκνώνει την οδύνη και την φρίκη όλης της Κτίσης για τον πάσχοντα Θεό. Κορυφαία σε αυτό το θρηνο είναι η όντως κορυφαία των πλασμάτων, η Θεοτόκος στην οποία ανακεφαλαιούται πάσα κτίσις.
5. Το να θρηνείς για τα νιάτα που χάθηκαν, την ομορφιά, τον πλούτο, τα ματαιωμένα όνειρα, την περιουσια ή ακόμα χειροτερα επειδή πίστευες ότι ο άνθρωπος σου ανήκει σε μια ιδιαίτερη ομοταξία ευλογημένων πλασμάτων που δεν την αγγίζει χάρος, είναι κοσμικό φρόνημα, υπερηφάνεια και κρυφός εγωϊσμός. Το δέχεσαι σαν προσωπική ήττα και ταπείνωση, αδικία του Θεού, με τον οποιο έχεις συνάψει συμβόλαιο να μη σε βρει κακό.Αυτό το αφήνω ασχολίαστο απο περαιτέρω χαρακτηρισμούς.
6. Το να αποδέχεσαι τον θάνατο με ωριμότητα, καρτερία και σιωπηλή αναστάσιμη ελπίδα δείχνει πνευματική πρόοδο και καλλιεργημένη πίστη . Καμιά φορά μπορεί να είναι και εσωτερική πληροφορια για την κατάληξη του κεκοιμημένου η ακράδαντη πίστη γι' αυτό, πράγμα το οποίο για μένα προσωπικά κάνει το ιδιο!Και αυτό επίσης δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν έχεις περάσει ηδη και από την οδύνη, το κλάμα, το γιατί , την πάλη με τον Θεό!Το τονίζω αυτό γιατί κάποιοι κρίνουν από το φαίνεσθαι μόνον.
7. Μερικοι ενοχλήθηκαν με την γαλήνη και την πνευματική χαρά της οικογένειας επειδή λέει " προσβάλει τον πόνο των άλλων παιδιών" και ξεπλενει το έγκλημα των Τεμπών! Ακου ντροπή και θράσος. Δηλαδή εντάξει κάθε σωφρων άνθρωπος είναι εξοργισμένος με ό, τι εγινε και απαιτεί δικαιοσύνη. Χιλιάδες άνθρωποι το απέδειξαν σήμερα.Το να κάνεις ομως σπέκουλα με τους συγγενείς του νεκρού επειδή η στάση τους δεν εξυπηρετεί το αφηγηματάκι σου ότι είσαι ο εκδικητής των νεκρων και των αδικημένων ε αει χασου ρε τρωκτικό! Ούτε να σε ξέρω!Ντρεπεται και η ντροπή με κάτι τέτοιους. Επαγγελματίες του είδους.
π.Panteleimon Krouskos
https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_40.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.