Το διακριτικό χάρισμα

                  

Διάκρισις είναι η ικανότης να διακρίνει κανείς την αλήθεια, να κρίνη με δικαιοσύνη, ν΄αποφασίζη και να ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και την αγάπη πρός τον πλησίον. 

 Κατά τον Μέγα Αντώνιο είναι η μεγίστη των αρετών, διότι οδηγεί με ασφάλεια στον δρόμο της σωτηρίας. Κατά τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος είναι "η του Θείου θελήματος ασφαλής κατάληψις εν παντί καιρώ και τόπω και πράγματι..., σκοτίας λύχνος, πεπλανημένων επάνοδος, μυωπαζόντων φωτισμός". 

 Στοιχειώδη διάκρισι έχουν όλοι οι άνθρωποι. Θολώνει όμως και σκοτίζεται με τα διάφορα πάθη. Ενώ λεπτύνεται και φωτίζει με την πνευματική καλλιέργεια, την προσευχή, την μελέτη, την ταπείνωσι, την εγκράτεια, την κάθαρσι γενικά από τα πάθη. 

 Όταν η διάκρισις παγιωθή στην ψυχή, ο πιστός γίνεται τηλαυγής φάρος και απλανής οδηγός. Γίνεται ανιχνευτής και ερμηνευτής σκοτεινών καταστάσεων και δύσκολων προβλημάτων. Γίνεται λύρα του Αγίου Πνεύματος!



Από το βιβλίο : Χαρίσματα και χαρισματούχοι.