Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶναι φωνὴ αφύπνισης που λείπει από τις μέρες μας

                                  

Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶναι φωνὴ ἀφύπνισης ποὺ λείπει ἀπὸ τὶς μέρες μας, ὅμως ὁ ἴδιος συνεχίζει νὰ μᾶς καθοδηγεῖ μὲ τὸ ἁγιασμένο ἔργο του
Ὅσο ξεδιπλώνονται τὰ γεγονότα τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας, τόσο περισσότερο ἀναδεικνύεται τὸ μέγεθος τοῦ κενοῦ ποὺ ἄφησε πίσω του τὸ ἄστρο τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ὀνομάζεται Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Ὁ ὁμολογητὴς Ἐπίσκοπος, ὁ φλογερὸς ἱεροκήρυκας, ὁ χαρισματικὸς προφήτης, ὁ πολυγραφότατος συγγραφέας καὶ λόγιος, ὁ φιλάνθρωπος ποιμένας, ἡ χρυσοστομικὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ράσο ποὺ σκέπασε προστατευτικὰ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἡ ψυχωμένη καρδιὰ τοῦ γένους, ὁ ἀντίλαλος τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Προφήτη Ἠλία, τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ, αὐτὸς εἶναι ὁ πατέρας Αὐγουστῖνος.

Ἔσειε τὸν ἄμβωνα. Κεραυνοβολοῦσε τὶς συνειδήσεις. Πύρωνε τὶς καρδιές. Ὕψωνε τὰ φρονήματα. Θεράπευε κοινωνικὲς πληγές. Προκαλοῦσε σεισμὸ σὲ ὅλες τὶς Ἀρχὲς καὶ τὶς Ἐξουσίες ποὺ ἔβαζαν τὸ μπόϊ τους πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν Θεό.

Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν ἐποχή μας ἔχει γίνει συνώνυμος μὲ τὴ λέξη: «Ἀφύπνιση». Ὁ λόγος του κρυστάλλινος, ὄχι ἁπλὰ δὲν θολώνει μὲ τὸ πέρας τοῦ χρόνου, ἀλλὰ γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ λαμπερός, πιὸ διαυγής, πιὸ ἐπίκαιρος μπροστὰ στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου. Ὁ π. Αὐγουστῖνος συνεχίζει νὰ ξυπνάει ψυχὲς ἀπὸ τὸν λήθαργο, καὶ νὰ ἐπιτελεῖ ἄφταστο ποιμαντικὸ ἔργο, ἀκόμα καὶ 13 χρόνια ἀφ᾽ ὅτου ἀναχώρησε ἡ ψυχή του γιὰ τὴν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε ὅτι «ἔχουν οἱ ἄνθρωποι τὰ σχέδιά τους ἔχει καὶ ὁ Θεὸς τὰ δικά Του». Σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μέτρα, ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντίμετρα. Ἐνῶ προοδεύει ἡ κήρυξη τῆς διαφθορᾶς, προοδεύει καὶ ἡ διάδοση τοῦ θείου λόγου. Μέσῳ τῆς τεχνολογίας ἐπιδιώκει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων νὰ ὑποτάξει ἀνθρώπους στὴ σκλαβιά – μέσῳ τῆς τεχνολογίας διασπείρεται καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στὸ διαδίκτυο, μὲ τὶς ὁμιλίες τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου νὰ ἔχουν γίνει ἀνάρπαστες ἐδῶ καὶ χρόνια.

Καὶ αὐτὸ τὸ ποτάμι ἔχει τέτοια ὁρμὴ ποὺ δὲν σταματᾶ πουθενά. Ὅσοι γνωρίζουν τὸ ἔργο τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, ἐμβαθύνουν στοὺς ἀδαμάντινους λόγους του. Ὅσοι δὲν τὸ γνωρίζουν, σπεύδουν νὰ τὸ μάθουν καὶ γοητεύονται ἀπὸ τὴ μαχητικότητά του. Ἕνα ὁλόκληρο θησαυροφυλάκιο μὲ πνευματικὰ ἐφόδια μᾶς παρέδωσε ὁ π. Αὐγουστῖνος ταυτόχρονα μὲ τὴν κοίμησή του, καὶ ἔδωσε τὸ κλειδὶ στὸν κάθε καλοπροαίρετο χριστιανὸ νὰ μπαίνει καὶ νὰ ἀντλεῖ τοὺς ἀνεκτίμητους θησαυροὺς ποὺ μᾶς κληροδότησε.

Βλέπεις μέχρι καὶ σήμερα, διάφοροι «εὐαίσθητοι» ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἀκοῦνε τὸ ὄνομα «Αὐγουστῖνος» καὶ ταράζονται. Τοὺς πιάνει σύγκρυο. Τοὺς «προοδευτικούς», τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ βαθιὰ Πατερικὸ πνεῦμα του. Τοὺς «νερωμένους», τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ εὐαγγελικὴ ἀκρίβειά του. Τοὺς προσκυνημένους, τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ ἀσυμβίβαστό του. Τοὺς «ρεαλιστές», τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ ἱερὴ «τρέλα» του. Τοὺς «μεταμοντέρνους», τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ προσκόλλησή του στὶς αἰώνιες ἀλήθειες. Τοὺς ἄπιστους καὶ τοὺς ἄθεους, τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ ἀκατάπαυστη καρποφορία τῆς ἱεραποστολῆς του.

Κάθε κακοπροαίρετος καὶ σκοτισμένος νοῦς, βρίσκει τουλάχιστον ἕναν λόγο γιὰ νὰ νοιώθει τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο ὡς ἐνοχλητικὸ ἀγκάθι ποὺ τὸν κεντάει στὸν πυρήνα τῆς συνείδησής του. Καὶ κάθε χριστιανὸς ποὺ συντονίζεται μὲ τὸν αἰώνιο παλμὸ τῆς Ἐκκλησίας, βρίσκει πλῆθος λόγων γιὰ νὰ αἰσθάνεται τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο ὡς καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄαση πνευματικῆς ἀνάπαυσης καὶ ἀνάτασης.

Καὶ αὐτὸ τὸ «ἀντιλεγόμενο σημεῖο» δείχνει πόσο ἀνεξίτηλη ἔμεινε ἡ σφραγίδα τοῦ μεγάλου Ποιμενάρχη, στὸ νοητὸ βιβλίο τῆς Ἑλλάδας. Σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο δὲν ἀνήκει στὸν π. Αὐγουστῖνο μόνο ἕνα μεγάλο κεφάλαιο τῆς σύγχρονης ἱστορίας μας, ἀλλὰ ἡ χάρη του μᾶς ἀκολουθεῖ καὶ στὰ παρακάτω κεφάλαια, σὲ ὅλες τὶς προκλήσεις ποὺ βρίσκουμε μπροστά μας, εἴτε αὐτὲς εἶναι πνευματικές, εἴτε κοινωνικές, εἴτε ἐθνικές. Οἱ νουθεσίες του παραμένουν καίριες καὶ «χειρουργικὲς» στὴν ἀκρίβειά τους. Οἱ ἐλεγκτικοὶ λόγοι του εἶναι βέλη ποὺ λαβώνουν τὸν παχυδερμισμό μας. Οἱ προφητεῖες του εἶναι ἀστραπὲς ποὺ μᾶς ξυπνοῦν ἀπὸ τὴ νάρκωσή μας, καὶ μᾶς προειδοποιοῦν γιὰ τὶς καταιγίδες τοῦ μέλλοντος.

Ὅπως ὁ πάνσοφος Πλάστης ἔβαλε τὰ ὑλικὰ ἄστρα στὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ γιὰ νὰ προσανατολιζόμαστε, ἔτσι μᾶς παρέδωσε καὶ τὰ πνευματικὰ ἄστρα, τοὺς «Στάρετς» τῆς Χάριτος, γιὰ νὰ κοσμοῦν τὸν οὐράνιο θόλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ προσανατολίζουν τὶς ψυχὲς πρὸς τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἕνα τέτοιο ἄστρο εἶναι καὶ ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ