Μία «αἱρετικὴ» προσέγγισις τοῦ μεσανατολικοῦ προβλήματος

       

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Marcello Veneziani ἔγραψε τὰ ἑξῆς ἀξιοσημείωτα γιὰ τὴν σκληρὴ πραγματικότητα στὴν πολύπαθη Παλαιστίνη: «…χρησιμοποιῶ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερη ἀναφορὰ στοὺς δύο λαούς, Ἰσραηλινοὺς ἢ Παλαιστίνιους. Ὅποιος σκοτώνει ἕνα παιδὶ σκοτώνει ἕνα παιδί. Ἕνα παιδί, ἁπλὰ ἕνα παιδί. Ἂν γιὰ νὰ τιμωρήσετε ἕνα κράτος χτυπήσετε ἕνα λαὸ καὶ σφάξετε ἀθῴους, δὲν διεξάγετε πόλεμο, ἀλλὰ κάνετε ἐξόντωση. Ἐὰν γιὰ νὰ τιμωρήσετε ἕναν τρομοκράτη σκοτώσετε τὴν οἰκογένειά του, δὲν διεξάγετε πόλεμο ἢ ἀποδίδετε δικαιοσύνη, πραγματοποιεῖτε ἐξόντωση. Ἂν σκοτώνεις ἀνθρώπους στὰ σπίτια τους, ἐνῷ κοιμοῦνται, τρῶνε, ἀβοήθητοι καὶ φοβισμένοι, δὲν κάνεις πόλεμο, κάνεις ἐξόντωση. Ἂν τοὺς κάνεις νὰ πεθάνουν σὰν ποντίκια σὲ κλουβιά, μὲ ἀσφυξία ἢ ἀφαιρώντας ὅ,τι ζοῦν, ἀναγκάζοντάς τους νὰ φύγουν καὶ μετὰ σφαγιάζοντάς τους, δὲν κάνεις πόλεμο, τοὺς ἐξοντώνεις. Ἡ ἐξόντωση εἶναι τὸ χειρότερο ἐπίπεδο μίσους καὶ βίας, περισσότερο ἀπὸ τὸν πόλεμο, γιατί δὲν πολεμᾶ ἐνάντια σὲ ἕνα ἐχθρό, ἀλλὰ ἐξαλείφει ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα ποὺ κινεῖται ἐντὸς τοῦ στόχου. Δὲν θέλει νὰ τὸν νικήσει, ἀλλὰ νὰ τὸν σβήσει. Μὲ τὸ ὑπονοούμενο ὅτι τὸ ἴδιο κάνει καὶ ὁ ἐχθρός. Καὶ ἂν ἐξαφανίσει καὶ τὰ παιδιὰ σημαίνει ὅτι θέλει νὰ τὸ ἐξαφανίσει, θέλει νὰ ἀποτρέψει τὸν μελλοντικὸ ἐπαναπληθυσμό του. Ὁ πόλεμος ἔχει τοὺς κανόνες του, ἐδῶ ὁ μόνος κανόνας εἶναι νὰ φέρεις τὸ κακὸ ποὺ θέλεις νὰ κάνεις στὸ μέγιστο ἐπίπεδο ἐπέκτασης καὶ σκληρότητας. Ἡ ἴδια ἡ ἰδέα ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς ἐξολοθρευτὲς δὲν εἶναι νὰ κερδίσουν τὸν πόλεμο, ἀλλὰ νὰ ἐκφυτεύσουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν ἕνα λαὸ» (Ἱστ. Ἀμέθυστος)! Αὐτὰ συμβαίνουν ὅταν οἱ δαιμονισμένοι μαχητὲς κρατοῦν, οἱ μὲν τὸ Ταλμούδ, ποὺ θεωρεῖ τοὺς ἀλλόφυλους «γκόιμ», ζῷα, κάτι σὰν τὰ ποντίκια καὶ οἱ δὲ τὸ Κοράνιο, τὸ ὁποῖο διατάζει τὸν ἀνελέητο θάνατο τῶν ἀλλοθρήσκων, ὡς «ἀπίστων»!

Ο.Τ