5.9.17

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ

apostolos-paylos

Το Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αγουστίνου Καντιώτου

 

 

«Γνωρίζω δ μν, δελφοί, τ εαγγέλιον εαγγελισάμην μν, …τι Χριστς πέθανεν…, κα τι τάφη, κα τι γήγερται…» (Α΄ Κορ. 15,1-4)


Τί ραγε ν σημαίνουν, δελφοί μου, τ λό­για ατά; Ενε λόγια το ποστόλου πο ­κούσαμε, λόγια χρυσ, «νόμισμα» μεγάλης ­ξί­ας, κα πρέπει ν τ «ξαργυρώσουμε», ν τ πλοποιήσουμε, ν τ κάνουμε λιανά. Θ προσπαθήσω μ τ βοήθεια το Θεο ν σς ρμηνεύσω τος στίχους ατούς.

* * *

ρχίζω μ᾿ να παράδειγμα, τ δέντρο. Ενε ­να δημιούργημα το Θεο, πο χει να μέρος του ­ρατ κα να μέρος όρατο, δν φαί­νε­ται. Ατ πο φαίνεται ενε κορμός, τ κλαδιά, τ φύλλα, τ νθη, ο καρποί. ­πάρχει ­μως κα τ όρατο μέρος, ο ί­ζες, κάτω π τν ­πιφάνεια το ­δάφους βαθει στ χμα. Ποιό ενε σπουδαι­ότερο; Ο ίζες πο δν φαί­­νον­ται! Ατς ενε τ στόμα το δέν­τρου· τραβον σν ντλία τ νερ κα τ μετα­φέρουν μέ­χρι κα τ τελευταο φυλλα­ράκι στ ψηλότερο σημεο. Ο ίζες γι τ δέν­τρο ε­νε τ πν· ν ατς ενε στερες κα γε­ρές, τ δέντρο ε­νε σταθερ κα θαλερ κα ο καρπο γιες.
πάρχει μως κ να λλο δέντρο, πο τ φύτεψε χι νθρωπος λλ διος Θεός, γία Τριάδα, κα δν θ μπορέ­σ κανένας διάβολος ν τ ξερριζώσ. Α­τ ε­νε ρθόδοξη κκλησία, πίστι μας. Τ δέν­τρο ατ προλ­θε π να σπόρο. Ποιόν σπό­ρο· π τ λόγια το Εαγγελίου, π τ λόγο το Θεο. π τ ­πλ λόγια, πο επε Χριστός, φύτρωσε τ δέντρο ατ κα βγαλε καρπούς.
Τ
ρατ μέρος το δέντρου εμαστε μες· ενε ο κκλησιές, ο καμπάνες, ο πολυέλεοι, ο κολυμβθρες κ.τ.λ.. λλ ατ μπορε μι μέρα ν λείψουν· μπορε ν ᾿ρθ νας ντίχρι­στος ν γκρεμίσ λες τς κκλησίες –κα θ ᾿ρθ ρα ατή!…–, ν κάψ τς εκόνες κ.λπ.. Τ δέντρο κόβεται, λλ ίζα μένει.
Ποιά ενε ίζα, πο κανείς δν θ μπορέ­σ ν τν ξερριζώσ; Ενε πίστις. Ποιά πίστις; «Τ εαγγέλιον», πο λέει σήμερα πόστολος Πα­­λος. «Γνωρίζω μν», σς γνωστο­ποι, ­δελφοί μου, λέει, τι πίστι μας δν ε­νε μι φιλοσοφία, μι θεωρία, νας μ­θος, να παρα­μύθι, νας φανταχτερς λόγος. «Γνωρίζω ­μν», σς κάνω γνωστό, «τ εαγγέ­λιον», τ ­­­ποο «κα παρελάβετε», στ ποο «κα στήκα­τε» κα δι το ποίου «κα σζεσθε» (Α´Κορ.15,1-2).
Ποιό ε
νε τ «εαγγέλιο», ο ίζες τς πίστεώς μας; ­πως κάθε δέντρο χει ίζες, ­τσι κα πίστις μας χει ίζες βαθειές. Κα σήμερα πόστο­λος Πα­λος ναφέρει τς ίζες πού, φ᾿ σον ατς ­πάρχουν, τ δέν­τρο τς πίστεώς μας θ ενε μάραντο.
Πρώτη ίζα, πρώτη λήθεια δηλαδ τς πίστεώς μας, ποιά ενε; τί διδάσκει πίστι μας; Διδάσκει, τι ρθε. Ποιός ρθε; Κύριος. Ο βραοι κόμα περιμένουν κα λένε «θ ρ­θ»· μες λέμε «ρθε». Ποιός, π πο ρθε; γγελος, ρχάγγελος, βασιλις πίγει­ος, καν­ένας ξωγήινος πο φαντάζονται κάποιοι; ρ­θε πάνω π τ στρα κα τος γα­λαξίες, ­π τος «ορανος τν ορανν» (Ψαλμ. 148,4) – ποιός; Θεός, Υἱὸς το Θεο. ρθε, πως λέει ­ποκάλυψις (βλ. 12,14), σν «ετός», πο πετάει π τ ­ψη δι­α­γράφει κύ­κλους, χαμηλώνει κ ρχεται κα κάθεται σ να βράχο. τσι κα Χριστς κατέβηκε ­δ στ γ. «πεσκέ­ψατο ­μς νατολ ξ ­ψους» (Λουκ. 1,78). ν­ανθρώπησε π τ καθαρώτα­τα αματα τς Παν­αγίας, γεννήθηκε κα ζησε νάμεσά μας· «­π τς γς φθη κα ν τος ν­θρώποις συν­ανεστρά­φη» (Βαρ. 3,38). πρώτη ίζα λοιπν ενε ν πιστέψς, τι Θες ρθε π τς γς· πίστις μς δείχνει τ φάτνη κι κομε τν γ­γελικ μνο «Δόξα ν ψίστοις Θε κα π γς ε­ρήνη, ν νθρώποις εδοκία» (Λουκ. 2,14).
δεύτερη ίζα. Φεύγουμε π τ φάτνη κα πμε στ φρικτ Γολγοθ, πο Χριστός μας τν βαψε μ τ αμα του. κε νας γ­γε­­λος γράφει πάνω στ σταυρ τς λέξεις πο λέει σήμερα πόστολος Παλος· «τι Χριστς πέθανεν…, κα τι τάφη» (Α´ Κορ. 15,3-4) ν πι­στέψς λοιπν κα ν παραδεχθς, τι δν λ­θε πλς στ γ, λλ κα πέθανε. Ποιός; Υἱὸς το Θεο κα τς Παρθένου. Κα πς ­πέθανε; ς καταδικασμένος μαρτωλός, ς δυσ­­τυχέστερος νθρωπος· μ γκάθινο στεφάνι στ κεφάλι, μ τ χέρια τρυπημένα, μ τν πλευ­ρ σχισμέ­­νη, μ τ πόδια του ματωμέ­να· γυμνός, γ­καταλελειμμένος, διψασμένος· α­τς πο ­κανε τς πηγές, τος ποταμος κα τος ­κε­­ανούς, δν εχε να πο­τήρι νερ κα επε «Διψ» κα φώναξε «Τετέλεσται» (.. 19,28,30).
Ν κρατήσς κόμα μι τρίτη ίζα. πέθανε Χριστς κα τάφη· μέχρι κε συμφωνον λοι. λλ στ πόμενο κάποιοι δια­φωνον. Τί λέει πόστολος· τι Χριστς «­πέθανεν πρ τν μαρτιν μν» (Α´Κορ. 15,3), ­πέ­θανε γι μς· γι μένα, γι σένα, γι λες τς γενες τν γενεν, γι λους τος ν­θρώ­πους. Γιατί πέθανε; Γι ν μς σώ­σ. π τί; π τς μαρτίες μας. ν μπορού­σαμε ν σωθομε μόνοι μας, δν θ κατέβαινε στ γ, μ κόσμος δν μποροσε ν σωθ μ λλο μέσο. ταν βαρει ρρώστια το ν­θρώπου κα χρειαζόταν ν γίν μετάγγισις α­ματος, ν μπ μέσα στν νθρωπότητα γν α­μα. ταν μεγάλο τ χρέος μας, πολλ τ γραμμάτια τν ­­μαρτιν μας, κα πς ν ξεχρεωθομε; τ μαρτήματά μας! Τ γραμμάτια ατ ποιός ν τ ξοφλήσ; Μ κα χίλια χρόνια ν κά­νς νηστεες κα μετάνοιες, δν ξοφλς τ χρέη σου ατά. Πς ξοφλον­ται ατ τ γραμμάτια; πς ν παλλαγομε π τν κατά­ρα το νό­­μου; «Χριστς μς ξ­η­γόρασεν κ τς κατά­ρας το νόμου» (Γαλ. 3,13). Φτάνει ν πέ­σ, ­δέρφια μου, μι σταλαγματιά, να λεκτρόνιο το αματος το Χριστο, κα τ σβήνει λα. Α­τς ενε « μνς το Θεο α­ρων τν ­μαρ­τίαν το κόσμου» (ω. 1,29). «Οτος τς μαρτίας μν φέρει…». Μ διαβά­ζετε μόνο φημε­ρίδες· νοξτε τ Γραφή, τος προ­φ­τες, διαβάστε τν σαΐα πο λέει «Ο­τος τς ­μαρτίας μν φέρει κα περ μν δυ­νται», κ μες «λογισάμεθα ατν ε­ναι ν πόν κα ν πληγ π Θεο κα ν κακώσει. …Τ μώλωπι ατο μες άθημεν» (σ. 53,4-5). Τ φάρμακό μας ενε τ αμα το Χριστο μας.
Λοιπόν, Χριστιανέ, κράτα τ μία ίζα τι Κύριος νανθρώπησε, τ δεύτερη ίζα τι Χριστς πέθανε μαρτυρικς, τν τρίτη ίζα τι πέθανε πρ μν. Κα τέταρτη ίζα ποιά ενε; Θ μ ωτήσς μένα· Πς ν πεισθ τι ενε Θεός; Δν πάρχει μεγαλύ­τερη λήθεια π τ τι Χριστς ενε Θεός, κα τ βεβαίωσε μ τ σφραγδα της γία Τρι­ά­­δα· δ σφραγίδα τς γίας Τριάδος ενε ­νάστασι το Χριστο. Γι᾿ ατ λέει σήμερα ­­πόστολος «…κα τι γήγερται τ τρίτ ­μέ­ρ κατ τς γραφάς» (Α´Κορ. 15,4), ναστήθηκε κ νεκρν, μφανίστηκε κα τν εδαν χίλια μάτια.

* * *

Ατά, δέρφια μου, ενε τ μεγαλεα τς πί­στεώς μας. Γι ν μν τ ξεχνμε, κκλησία ρισε ν κάνουμε μνημόσυνο το Χριστο. ­πως κάνεις μνημό­­συνο τν γονέων σου, τσι χι μι φορ τ χρόνο λ­λ μι φορ τν βδομάδα τολάχιστον, κάθε Κυρι­ακή, φείλουμε ν κ­κλησιαζώμαστε. πόστο­λος Πα­λος δί­νει ντολή· Ν θυμσαι τ Χριστό, «Μνημόνευε ησον Χρι­στν γηγερμένον κ νεκρν» (Β ´Τιμ. 2,8). Γι ατ στν θεία Λειτουργία κομε· «Μεμνημένοι τοίνυν τς σωτηρίου ταύτης ν­τολς κα πάν­των τν ­πρ μν γεγενημένων, το σταυρο, το τάφου, τς τριημέρου ναστά­σεως…» (πρ το καθαγ.). νθυμούμενοι τ θάνα­το κα τν ­νάστασι το Χριστο κάνουμε ­κε, στν θεία ε­χα­ριστία, τ μνημόσυνό του.
λατρεία μας ενε λοζώντανη. Μπαί­νον­τας στν κκλησία, βλέπεις κε τ φάτνη κα τ Γολγοθ κι κος τν οράνια μουσικ «Ο τ Χερουβμ μυστικς εκονίζοντες…». Τ κομμάτι ατ δν ενε γ, ενε ορανός. Ο γράμματοι πρόγονοί μας, ταν περνοσαν τ για, δάκρυζαν κα λεγαν «Μνήσθητί μου, Κύριε, ταν λθς ν τ βασιλεί σου» (Λουκ. 23,42)· ζοσαν τν Μυστικ δεπνο «Λάβετε, φάγετε… Πίετε ξ ατο πάντες…» (βλ. Ματθ. 26,26,28 κ..).
Σήμερα
­μως ο κκλησίες ενε δειες. Κα γεννται τ ρώτημα· πιστεύουμε; ν πιστεύ­αμε, τν Κυριακ τ πρω θ κάναμε φτερ στ πόδια ν ᾿ρθομε στν κκλησι κατ τ ψαλμικ «ς γαπητ τ σκηνώματά σου, Κύριε τν δυνάμεων. πιποθε κα κλείπει ψυχή μου ες τς αλς το Κυρίου» (Ψαλμ. 83,2-3).
δελφοί μου, σς τ λέω μ πόνο· ν μετα­νοήσουμε, ν πιστρέψουμε στ Θεό. Μ χάσουμε τν πίστι μας, δν πάρχει χειρότερο κα­κό. Μ τν πίστι μας θ ζήσουμε. Γι ατό, κι ν λοι ο λλοι γίνουν αρετικοί, μασόνοι, λισταί, θεοι, κα νας παιδί μου ν μείνς, ν μείνς μ τ Χριστό, κι ταν πλησιάσ τελευ­ταία στιγμ τς ζως σου ν πς «Μνήσθητί μου, Κύριε, ταν λθς ν τ βασιλεί σου»· μήν.

(†) πίσκοπος Αγουστνος


πομαγνητοφωνημένη μιλία, ποία γινε στν . να ναλήψεως Κυρίου Βριλησσίων – θηνν τν 25-8-1963. Καταγραφ κα σύντμησις 14-7-2017.

Τ
ν μιλία ατ μπορετε ν τν κούσετε χωρς περικοπς στ cd 86α´Α τς σειρς «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (πληροφορίες στ τηλέφωνο 23850-28868).

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=61086

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.