29.12.17

Πως λοιπόν θα οδηγήσουμε κάποιον στην πίστη, και μάλιστα όταν δεν είναι πνευματικά καλλιεργημένος;

Αποτέλεσμα εικόνας για πως θα πιστεψει καποιος στον θεο

θρίαμβος τς κκλησίας – γιος ωάννης Χρυσόστομος

Πς ποδεικνύεται τι Χριστς εναι Θεός; Στ βασικ ατ ρώτημα ς μν προσπαθήσουμε ν’ παντήσουμε μ τ πιχείρημα τς δημιουργίας το ορανο κα τς γς, γιατί πιστος δν θ τ παραδεχθε. ν το πομε τι νέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, διωξε δαιμόνια, οτε τότε θ συμφωνήσει. ν το πομε τι ποσχέθηκε νάσταση νεκρν, βασιλεία ορανν κα νέκφραστα γαθά, τότε χι μόνο δν θ συμφωνήσει, λλ κα θ γελάσει.

Πς λοιπν θ τν δηγήσουμε στν πίστη, κα μάλιστα ταν δν εναι πνευματικ καλλιεργημένος; σφαλς μ τ ν στηριχθομε σ λήθειες, πο κι μες κα ατς παραδεχόμαστε χωρς καμι ντίρρηση κα μφιβολία.
Σ ποι λοιπν σημεο συμφωνομε μαζί του πόλυτα; Στ τι Χριστς φύτεψε τν κκλησία. π’ ατ θ φανερώσουμε τ δύναμη κα θ’ ποδείξουμε τ θεότητα το Χριστο. Θ δομε τι εναι δύνατο ν’ ποτελε νθρώπινο ργο διάδοση το Χριστιανισμο σ’ λη τν οκουμένη μέσα σ τόσο σύντομο χρονικ διάστημα. Κα μάλιστα, ταν χριστιανικ θικ προσκαλε στν νώτερη ζω νθρώπους μ κακς συνήθειες, δούλους τς μαρτίας. Κα μως, Κύριος κατόρθωσε ν λευθερώσει π’ λα ατ χι μόνο μς, μ λόκληρο τ νθρώπινο γένος.
Κι ατ τ κατόρθωσε χωρς ν χρησιμοποιήσει πλα, χωρς ν ξοδέψει χρήματα, χωρς ν κινητοποιήσει στρατούς, χωρς ν προκαλέσει πολέμους. Τ κατόρθωσε ξεκινώντας μ δώδεκα μόνο μαθητές, πο ταν σημοι, μόρφωτοι, φτωχοί, γυμνοί, οπλοι…
Μ τέτοιους νθρώπους κατόρθωσε ν πείσει τ θνη ν σκέφτονται σωστά, χι μόνο γι τν παροσα ζωή, λλ κα γι τ μέλλουσα. Μπόρεσε ν καταργήσει προγονικος νόμους, ν ξεριζώσει ρχαες συνήθειες κα ν φυτέψει νέες. Μπόρεσε ν’ ποσπάσει τν νθρωπο π τν εκολο τρόπο ζως κα ν τν δηγήσει στ δύσκολο. Κα λ’ ατ τ κατόρθωσε, ν λοι Τν πολεμοσαν, ν διος εχε πομείνει ξευτελιστικ σταύρωση κα ταπεινωτικ θάνατο!
σφαλς δν συμβαίνουν ατ στος νθρώπους. Μλλον τ ντίθετα τος συμβαίνουν. σο δηλαδ ζον κα εδοκιμον ο διοι, τ ργο τους προοδεύει. ταν μως πεθάνουν, καταστρέφεται μαζί τους ,τι δημιούργησαν. Κα ατ τ παθαίνουν χι μόνο ο πλούσιοι οτε μόνο ο ρχοντες, λλ κα ο κυβερντες κόμα. Γιατί κα ο νόμοι τους καταλύονται κα μνήμη τους σβήνει κα τ’ νομά τους ξεχνιέται κα ο μπιστοι νθρωποί τους παραγκωνίζονται.
Ατ συμβαίνουν σ’ κείνους, πο πρτα μ’ να νεμα κυβερνοσαν λαος κα δηγοσαν στν πόλεμο λόκληρες στρατιές. Σ’ κείνους, πο καταδίκαζαν σ θάνατο κα νακαλοσαν ξόριστους.
Στν Κύριο μως γινε κριβς τ ντίθετο. Θλιβερ ταν κατάσταση το ργου Του πρν π τ σταύρωση: ούδας Τν πρόδωσε, Πέτρος Τν ρνήθηκε, ο πόλοιποι μαθητς φυγαν γι ν σωθον κα πολλο πιστο Τν γκατέλειψαν. Μόνος μεινε νάμεσα στος χθρούς. μως, μετ τ σφαγ κα τ θάνατο, γι ν μάθεις τι δν ταν πλς νθρωπος Σταυρωμένος, γιναν λα λαμπρότερα, φαιδρότερα, νδοξότερα.
Πέτρος, κορυφαος πόστολος, ατς πο πρν π τ σταύρωση δν ντεξε τν πειλ μίας πηρετριούλας, λλά, μετ π τόσες οράνιες διδασκαλίες κα τ συμμετοχή του στ θεία μυστήρια, επε τι δν γνωρίζει τν Κύριο, ατς διος, μετ τ σταύρωση, Τν κήρυξε στ πέρατα τς οκουμένης. ναρίθμητα πλήθη μαρτύρων θυσιάστηκαν, γιατί προτίμησαν ν θανατωθον παρ ν’ ρνηθον τν Χριστό, πως τν εχε ρνηθε κορυφαος πόστολος, τρομοκρατημένος π τν πειλ νς κοριτσιο. λες τώρα ο χρες, λες ο πόλεις, τ ρημικ κα τ κατοικημένα μέρη, τν Σταυρωμένο μολογον. Σ’ Ατν πιστεύουν ο βασιλιάδες κι ο στρατηγοί, ο ρχοντες κα ο πατοι, ο δολοι κα ο λεύθεροι, ο γράμματοι κα ο μορφωμένοι, ο βάρβαροι κα τ διάφορα θνη τν νθρώπων.
κόμα κι μικρς κα σήμαντος κενος τάφος, πο δέχθηκε τ αμόφυρτο μαρτυρικ σμα το Κυρίου, εναι τιμιότερος π χίλια βασιλικ παλάτια κα σεβαστς κόμα κα στος βασιλιάδες.
Τ παράδοξο μάλιστα εναι, τι ατ πο συνέβη στν Κύριο, συνέβη κα στος μαθητές Του. Γιατί ατος πο περιφρονοσαν κα φυλάκιζαν, ατος πο βασάνιζαν σκληρ μ ναρίθμητα μαρτύρια, ατος κριβς τος διους, μετ τ θάνατό τους, τος τιμοσαν περισσότερο κι π τος βασιλιάδες.
Κα πς φαίνεται ατό; Στ Ρώμη, ο ατοκράτορες κα ο πατοι κα ο στρατηγο τ πάντα γκαταλείπουν, κα τρέχουν ν προσκυνήσουν τος τάφους το ψαρά Πέτρου κα το σκηνοποιο Παύλου. Στν Κωνσταντινούπολη, ατο πο φορον τ στέμματα, θέλουν ν νταφιαστον χι κοντ στος τάφους τν ποστόλων, λλ στ πρόθυρα τν ναν τους. Κι τσι γίνονται ο βασιλιάδες θυρωρο τν ψαράδων! Μάλιστα δν ντρέπονται γι’ ατό, λλ κα καυχνται. Καυχνται χι μόνο ο διοι, λλ κα ο πόγονοί τους.
ταν ο μαθητς το Χριστο ταν μόνο δώδεκα κα δν πρχε στ σκέψη κανενς κκλησία, ταν κόμα ουδαϊκ συναγωγ νθοσε κα σεβς εδωλολατρία κυριαρχοσε σ’ λόκληρη σχεδν τν οκουμένη, Κύριος εχε προφητέψει: «Πάνω σ’ ατ τν πέτρα (δηλαδ πάνω στν μολογία πίστεως το Πέτρου) θ οκοδομήσω τν κκλησία μου, κα δν θ τν κατανικήσουν ο δυνάμεις το δη» (Ματθ. 16:18).
Διαπιστώνεις τν λήθεια ατς τς προφητείας; Βλέπεις τν κπλήρωσή της; Σκέψου πόσο σημαντικ γεγονς εναι ξάπλωση τς κκλησίας σχεδν σ’ λη τ γ μέσα σ σύντομο χρονικ διάστημα. Σκέψου πς λλαξε τ ζω τόσων θνν κα δήγησε στν πίστη τόσους λαούς, πς κατάργησε προγονικ θιμα, πς πελευθέρωσε π μακροχρόνιες συνήθειες, πς σκόρπισε σν σκόνη τν κυριαρχία τς δονς κα τ δύναμη τς μαρτίας, πς ξαφάνισε σν καπν τν κάθαρτη τσίκνα τν θυσιν, τς εδωλολατρικς τελετές, τς βδελυκτς ορτές, τ ξόανα, τος βωμος κα τος ναούς, πς οκοδόμησε παντο για θυσιαστήρια, στν πατρίδα μας κα στς χρες τν Περσν, τν Σκυθν, τν Μαύρων, τν νδν. Τί λέω; κόμα κα στ Βρετανικ νησιά, πο βρίσκονται μακρι π τ Μεσόγειο, στν κεανό, πλώθηκε κκλησία κα χτίστηκαν θυσιαστήρια.
Τ ργο τς πελευθερώσεως τόσων λαν π μακροχρόνιες ασχρς συνήθειες, καθς κα μεταβολ το τρόπου τς ζως π τν εκολο στν πολ δύσκολο, εναι πράγματι θαυμαστό, μλλον περθαύμαστο. ποδεικνύει θεία νέργεια, κόμα κι ν κανες δν τ εχε μποδίσει, κόμα κι ν πικρατοσε ερήνη κα πολλο τ εχαν βοηθήσει. Γιατί ξάπλωση τς κκλησίας δν ρχόταν σ σύγκρουση μόνο μ τν ρχαία συνήθεια, λλ κα μ τν δονή, τν εχάριστο τρόπο ζως. Εχε δηλαδ δύο σχυρος ντιπάλους, πο τυραννοσαν τος νθρώπους: τ συνήθεια κα τν δονή.
σα εχαν παραλάβει, πολλος αἰῶνες πρίν, π τος πατέρες, τος παπποδες κα τος ρχαιότερους προγόνους, κόμα κι σα εχαν παραλάβει π φιλοσόφους κα ρήτορες, λα ατ συμφώνησαν ν τ περιφρονήσουν, πράγμα ξαιρετικ δύσκολο. πρεπε κόμα ν δεχθον ναν νέο τρόπο ζως, κα μάλιστα πολ δυσκολοτερο. Γιατί πομάκρυνε π τν τρυφ κα δηγοσε στ νηστεία. πομάκρυνε π τ φιλαργυρία κα δηγοσε στν κτημοσύνη. πομάκρυνε π τν σέλγεια κα δηγοσε στν γνεία. πομάκρυνε π τ θυμ κα δηγοσε στν πραότητα. πομάκρυνε π τ φθόνο κα δηγοσε στ φιλία. πομάκρυνε π τν νετη κι εχάριστη ζω κα δηγοσε στ δύσκολη, τ σκληρή, τ γεμάτη θλίψεις. Κα μάλιστα δηγοσε σ’ ατν κείνους, πο εχαν συνηθίσει στ ζω τν νέσεων. Γιατί δν γιναν, βέβαια, χριστιανοί, νθρωποι πο ζοσαν σ’ λλους κόσμους κα δν εχαν μαρτωλς συνήθειες, λλ γιναν κενοι πο εχαν σαπίσει μέσα σ’ ατς κα εχαν γίνει πι μαλακο κι π τν πηλό. Ατος κάλεσε ν βαδίσουν τν σκληρ κα τραχ δρόμο. Κα τος πεισε ν τν βαδίσουν!
Πόσους πεισε; χι μόνο δύο δέκα εκοσι κατό, λλ’ μέτρητους.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.