Ο Γαβριήλ ήθελε να ζήσει (μέρος 2ο)

(διαβάστε πρώτα το 1ο μέρος: αναρτήθηκε εχθές 14/12 στις 14:00)

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

για το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"

Η Κυριακή μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη κατάφερε να φτάσει στην 38η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της και να γεννήσει με καισαρική, όπως είχε προγραμματίσει για λόγους υγείας.

Την προηγούμενη μέρα είχε κοινωνήσει αφού είχε εξομολογηθεί και ένιωθε έτοιμη για την μεγάλη στιγμή με πολλά ανάμεικτα συναισθήματα. Αργά το απόγευμα ένιωσε μια δυσφορία κι έτρεξε αμέσως στο πετραχήλι, ζητώντας την ευχή της βασκανίας.

Την ημέρα την γέννας δεν ήθελε για κάποιο λόγο να μπει στο νοσοκομείο. Ενώ ήταν σε όλα ψύχραιμη και δυνατή με τη βοήθεια του Θεού, όταν έφτασε η ώρα της γέννας ήθελε να φύγει.

Αναγκαστικά μπήκε και μετά από πολλές ώρες αναμονής, κούρασης και ατελείωτης προσευχής βρέθηκε στο χειρουργείο. Είχε ζητήσει να είναι ξύπνια, για να το ζήσει και να δει αμέσως το αγγελούδι της. Άκουγε τα πάντα, αλλά έμενε ψύχραιμη λέγοντας συνεχώς από μέσα της την ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Του Θεού, ελέησον με την αμαρτωλή).

Μετά από πολύ πόνο και πολύ κλάμα άκουσε τη γιατρό που έλεγε πως δυσκολευόταν να βγει το παιδί και άλλα διάφορα.

"Θεέ μου, είπε, βάλε το χέρι Σου"

Μετά από λίγα λεπτά άκουσε το κλάμα του και είδε έναν άγγελο που μόλις βγήκε από τα σπλάχνα της. Αν και πονούσε όσο δεν πόνεσε ποτέ στη ζωή της μόλις είδε τον μικρό Γαβριήλ και της τον έδωσαν να τον πάρει αγκαλιά ένιωσε πως η ψυχή της θα πετάξει στα ουράνια με τόση ευτυχία, αγάπη, πληρότητα.

Αμέσως πήραν το μωρό και το έδειξαν στους συγγενείς. Ο Μάξιμος, ο πατέρας του Γαβριήλ, συγκινήθηκε τόσο όταν τον είδε που δεν μπορούσε να το περιγράψει. Στην αίθουσα της ανάνηψης τον θήλασε αμέσως για λίγα λεπτά μαζί με άλλες γυναίκες που όλες υπέφεραν από τους πόνους.

Ανυπομονούσε να πάει στο δωμάτιο να τον θηλάσει με ησυχία, να τον αγκαλιάσει όση ώρα ήθελε, χωρίς να πρέπει να τον πάρει κανείς.

Ξαφνικά και ενώ η Κυριακή ήταν ήδη στο δωμάτιό της έμαθε με πολύ άσχημο τρόπο πως ο μικρός Γαβριήλ πήγε στην εντατική ενός άλλου νοσοκομείου λόγω πληρότητας σε αυτό που βρισκόταν ήδη. Αναπνευστικό πρόβλημα της είπαν χωρίς πολλές εξηγήσεις.

Αμέσως σκοτείνιασαν όλα, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της. Καλύτερα να έπαιρναν εκείνη και όχι το νεογέννητο μωρό της. Πέρασε όλη τη νύχτα άυπνη περιμένοντας να ξημερώσει και να έρθει το αγγελούδι της στην αγκαλιά της, από εκεί που το πήραν τόσο απότομα και γρήγορα.

Δυστυχώς τα πράγματα χειροτέρεψαν για τον μικρό Γαβριήλ. Η Κυριακή είχε χάσει τον κόσμο όλο. Η μόνη της παρηγοριά ήταν η προσευχή και η πίστη της στον Θεό. Υπέφερε και ούρλιαζε από τους πόνους της γέννας μόλις πέρασε η νάρκωση, μα πιο πολύ πονούσε η ψυχή της που δεν είχε τον μικρό της άγγελο κοντά της.

Η Κυριακή βγήκε νωρίτερα από το νοσοκομείο, για να πάει να δει το παιδί της στην εντατική. Παρακαλούσε την Παναγία κάθε μέρα να την κρατήσει δυνατή και να έχει γάλα να του βγάζει με το θήλαστρο, για να το πηγαίνει κάθε μέρα στο νοσοκομείο. Μόλις τον είδε η καρδιά της σκίρτησε, κόπηκε σε χίλια κομμάτια που το παιδί της ήταν σε καταστολή. Γεννήθηκε με δοκιμασία σκέφτηκε, πήρε δύναμη από τον Θεό, έκρυψε τον πόνο και τα δάκρυα βαθιά στην ψυχή της και άρχισε να του μιλάει, να τον χαϊδεύει και να του δίνει δύναμη να συνέλθει.

Μετά από κάποιες μέρες ο μικρός Γαβριήλ συνήλθε, άνοιξε τα μάτια του και η καρδιά της Κυριακής ζωντάνεψε ξανά. Άρχισε να τον θηλάζει στο νοσοκομείο, να τον αλλάζει, να τον παίρνει αγκαλιά και ευχαριστούσε κάθε στιγμή τον Θεό που κράτησε στη ζωή το μωρό της. Όταν τον πήρε στο σπίτι τον τύλιξε με πολλή αγάπη, ζεστασιά, τρυφερότητα, φροντίδα και ένιωθε κάθε μέρα την απέραντη ευγνωμοσύνη της στον Θεό. Τον βάπτισε όσο πιο σύντομα μπορούσε και προσπαθεί μαζί με τον συμπαραστάτη και πολύ καλό σύζυγο της τον Μάξιμο να τον αναθρέψει χριστιανικά. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει, για να ευχαριστήσει τον Θεό.

Ευχαριστούμε θερμά την Κυριακή που μας άνοιξε την καρδιά της και μοιράστηκε μαζί μας μία τόσο συγκλονιστική εμπειρία. Θα της ευχηθούμε καλό πνευματικό αγώνα, όπως και σε κάθε μανούλα που βρίσκεται εκεί έξω και δοκιμάζεται με κάθε τρόπο.

Να μας δίνει πάντα δύναμη ο Θεός, όπως έδωσε στην Κυριακή και στον Μάξιμο, και να μας σκεπάζει η Παναγία με τις μητρικές της φτερούγες.

Αμήν

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

για το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"