Η Σλάτερι και ο σύζυγός της, Τζέιμς, έκαναν για χρόνια έναν μεγάλο αγώνα με την υπογονιμότητα και υπέφεραν από πολλαπλές αποβολές.
Έπειτα, γνώρισαν το θαύμα, όταν με φυσικό τρόπο συνέλαβαν τετράδυμα, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο.
Η πιθανότητα να συλλάβουν τετράδυμα με φυσικό τρόπο (σ.μ. δηλαδή χωρίς τη χρήση μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής), είναι περίπου 1 στις 700.000 γεννήσεις. Για το λόγο αυτό οι γονείς ήταν κατενθουσιασμένοι.
“Όταν έμεινα έγκυος με φυσιολογικό τρόπο στα τετράδυμα, δεν μπορούσα να το πιστέψω, καθώς προσπαθούσαμε για περίπου 3 χρόνια και είχα αισθανθεί πολύ πόνο από τέσσερις αθέλητες αποβολές”, αναγνώρισε η Γκρέυς.
“Δεν ήμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε οικονομικώς στην υποβοηθούμενη- εξωσωματική γονιμοποίηση και καθώς οι ιατρικές εξετάσεις έδειχναν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ήμουν απογοητευμένη αναζητώντας εξήγηση γιατί δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε παιδάκια”.
Όμως, η χαρά τους σύντομα μετατράπηκε σε λύπη, όταν οι ιατροί ανακοίνωσαν στην Γκρέυς ότι έπρεπε να προχωρήσουν σε έκτρωση.
Ήταν ήδη 17 εβδομάδων έγκυος, και απαιτούσαν από την εγκυμονούσα να προχωρήσει σε επιλεκτική μείωση των βρεφών, σκοτώνοντας τα δύο από τα τέσσερα αγέννητα παιδιά της. Οι γονείς αρνήθηκαν σθεναρά.
“Παρά την πρόταση να προχωρήσουμε στην έκτρωση δύο εξ αυτών, πριν ακόμη γεννηθούν, με την αιτιολογία ότι αντιμετώπιζα πολύ υψηλό κίνδυνο, εμείς αποφασίσαμε να αφήσουμε τη ίδια τη ζωή να αποφασίσει”, είπε η Γκρέυς.
Τα παιδιά που θα επιλέγονταν προς θανάτωση, πιθανότατα θα δέχονταν μια θανατηφόρα ένεση από χλωριούχο κάλιο μέσα στις καρδιές τους, και θα αφήνονταν για λίγο, ενώ τα αδέλφια τους που θα επιβίωναν της επιλογής θα συνέχιζαν να αναπτύσσονται και να μεγαλώνουν.
Στις 17 εβδομάδες, τα αγέννητα παιδιά που γίνονται στόχος έκτρωσης, θανατώνονται με τη διαδικασία – τεχνική που έχει λάβει την ονομασία Έκτρωση με Διαστολή & Εκκένωση (Dilation & Evacuation), μια βίαιη διαδικασία κατά την οποία ξεσχίζεται κυριολεκτικά κομμάτι-κομμάτι το σώμα στο αγέννητο μωρό.
Αντιθέτως η Γκρέυς, κυοφόρησε και τα τέσσερα μωράκια της έως τις 32 εβδομάδες και όλα (και τα τέσσερα, ο Λουκάς, η Αμέλια, η Λίλη-Γκρέυς και η Μόλυ), γεννήθηκαν με ασφάλεια, με βάρος από ένα έως δύο κιλά το κάθε ένα. Τώρα πλέον και τα τέσσερα παιδιά είναι καλά στην υγεία τους και αναπτύσσονται σωστά, ακόμη και η Αμέλια, η οποία γεννήθηκε με ορισμένα από τα όργανά της σε λάθος μέρος, εντός του οργανισμού της.
Και τα τέσσερα αρχίζουν τώρα τον Παιδικό Σταθμό, μαζί, φορώντας ομοιόμορφες στολές.
Είναι αναμφίβολα μικρά θαύματα και ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε τέσσερα μωρά με μιας.
Όλα τους αγαπούν το σχολείο και καθώς φορούν στολή, είναι πολύ πιο εύκολο από το να πρέπει να επιλέξει τέσσερις διαφορετικές φορεσιές, αφιερώνοντας κάθε μέρα πολύ χρόνο σε αυτό. Πρόκειται να μπουν στην ίδια τάξη στο σχολείο και είναι μεταξύ τους αχώριστα, είπε η Γκρέυς.
Εξάλλου, ποτέ δεν μετανιώσαμε για την απόφασή μας να κρατήσουμε και τα τέσσερα παιδιά, παρά τις «συστάσεις» των ιατρών.
Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανη για τα τετράδυμά μου και είναι εκπληκτικό να τα βλέπω να φορούν τις σχολικές τους φορεσιές.
Ο ρυθμός της ζωής μας είναι πυρετώδης, αλλά δεν θα τον αλλάζαμε για τίποτε στον κόσμο, αφού συνειδητοποιούμε πλέον πως η οικογένειά μας είναι πλέον πλήρης.
Παρά το γεγονός ότι χαίρεται με το ξεκίνημα του σχολείου, η Γκρέυς παραδέχεται πως της αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Θα μου λείψουν που επιστρέφουν στο σχολείο, αλλά από την άλλη μεριά θα είναι όμορφα να έχουμε λίγη ηρεμία και ησυχία μετά το καλοκαίρι, πρόσθεσε. Η παρακολούθηση του σχολείου θα είναι ενδιαφέρουσα, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να έχω τα μάτια μου πάνω και στα τέσσερα στο σπίτι, στα τετράδυμα εξάλλου αρέσει να κάνουν νέους φίλους και σίγουρα θα περάσουν καλά.
Η οικογένεια Σλάτερι, δεν είναι η μόνη οικογένεια με τετράδυμα που πιέστηκε να προχωρήσει σε έκτρωση.
Η οικογένεια Ρόμπινς στο Μπρίστολ της Αγγλίας, παρομοίως δέχθηκαν υποδείξεις να προχωρήσουν σε έκτρωση, μετά την αποκάλυψη ότι περίμεναν τετράδυμα. Κάθε φορά που πηγαίναμε στο νοσοκομείο, ακούγαμε μόνο για τους κινδύνους και μου ζητούσαν να εξετάσω το ενδεχόμενο να προχωρήσω σε έκτρωση των δύο μωρών, για να σώσω τα άλλα δύο, ομολόγησε η κυρία Ρόμπινς. Όμως μέσα μου γνώριζα καλά πως κάθε φορά που θα κοιτούσα τα μωρά που θα επιβίωναν, ταυτοχρόνως θα θυμόμουν τα άλλα δύο που θα είχα χάσει. Και μόνο η σκέψη μου ράγιζε την καρδιά. Οι γιατροί της είπαν ξανά και ξανά να κάνει έκτρωση, αλλά αυτή με σταθερότητα αρνήθηκε και γέννησε και τα τέσσερα παιδιά της, σήμερα πλέον πέντε ετών.
Άλλη μια περίπτωση είναι αυτή της Μάινορ και του Κρίστιαν Ροχένα, οι οποίοι επίσης πιέστηκαν να προχωρήσουν σε έκτρωση, όταν κατάλαβαν ότι περίμεναν τετράδυμα.
Αλλά η Μάινορ αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο Θεός μου έδωσε αυτά τα παιδιά για ένα συγκεκριμένο λόγο, και δεν πρόκειται να τα σκοτώσω.
Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες ομολογουμένως αντιμετωπίζουν αυξημένους κινδύνους, αλλά η πρόοδος στην ιατρική επιστήμη, αποδεικνύει ότι αυτά τα μωράκια είναι ικανά να κυοφορηθούν με ασφάλεια μέχρι τον τοκετό και να ζήσουν με υγεία τη ζωή τους. Παρόλα αυτά οι ιατροί συνεχίζουν να πιέζουν της μητέρες να υποβληθούν σε επιλεκτική έκτρωση. Αλλά το δικαίωμα στη ζωή είναι το πλέον βασικό και σημαντικό από τα ανθρώπινα δικαιώματα, και κάθε ζωή είναι σημαντική, ακόμα και αν είναι άβολη, εύθραυστη ή σύντομη.
Πηγή: liveaction.org / ΚΙΝΗΜΑ «ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ» www.afistemenaziso.gr
https://santoriniosgamos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.