Τα δύο δάκρυα...

 

Από τη γη δυό δάκρυα : θερμά μαργαριτάρια,
ανέβηκαν και στάλαξαν στου Πλάστη τα ποδάρια.
Κι είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο
- Εμένα με έβγαλε η καρδιά για το δικό της πόνο.
Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: - Ούτε στιγμή μη χάνεις!
Σύρε να γίνει βάλσαμο, τον πόνο της να γιάνης.
Κι είπε και τ΄άλλο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:
- Εμένα μ΄έβγαλε η καρδιά για κάποιο ξένο πόνο!
Κι ο πλάστης αποκρίθηκε: Εσύ μαζί μου μείνε!
Της ευσπλαχνίας τα δάκρυα, δικά μου δάκρυα είναι
.

Ι.Πολέμης.

Επιλογή: Κατερίνα Ανδρέου