Συνείδησις και διάκρισις

                                            

Εκείνος πού δεν διδάχθηκε από τους ανθρώπους τη σοφία τους, δεν θα μπόρεσει ποτέ να την κατανοήσει και να την οικειοποιηθεί. Εκείνος πού διδάχθηκε από τον Θεό τη θεία σοφία, είναι σε θέση να κατανοεί τα πάντα, και θεία και ανθρώπινα.

Για να δεις τα υλικά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι σωματικοί οφθαλμοί σου. Για να γνωρίσεις τα νοερά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι οφθαλμοί της ψυχής σου, να έχεις δηλαδή φωτισμένη συνείδηση και διάκριση. Μόνο μ΄αυτή την προϋπόθεση θα εφαρμόσεις σωστά τις εντολές του Θεού "και ουκ εκκλίνεις απ΄αυτών είς δεξιά ουδέ είς αριστερά, ίνα συνής εν πάσιν οις εάν πράσσης" (Ιησ.Ναυή 1.7).

Διάκρισις είναι η ικανότητα της ψυχής να διακρίνει αλάθητα σε κάθε περίπτωση το καλό από το κακό, το Θείο θέλημα από τη δαιμονική απάτη. Με τη διάκρισι θα γνωρίσης πότε και πως πρέπει να πολεμάς τα πάθη, πότε να υποχωρείς, πώς να αντιμετωπίζεις νικηφόρα τις πανουργίες των δαιμόνων, πότε οι λογισμοί σου προέρχονται από τον Θεό και πότε από τους δαίμονες. Αυτή τη νοερή αίσθηση την αποκτούν μόνο όσοι έχουν καθαρ΄ή καρδιά και καθαρό σώμα, αμόλυντη συνείδησι και αμόλυντες αισθήσεις. 

Η συνείδησίς σου είναι η φωνή και ο έλεγχος του φύλακος αγγέλου, που σου έστειλε ο Θεός στο άγιο Βάπτισμα. Και λέω η φωνή του φύλακος αγγέλου, γιατί δεν τολμώ να πω οτι συνείδησις είναι η ίδια η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα σου.

Η συνείδησίς σου θα φωτιστεί και η διάκρισίς σου θα καλλιεργηθή και θα αναπτυχθεί μόνο με τον αγώνα για την απαλλαγή από τα πάθη. Όσο καθαρίζεσαι από το ρύπο των παθών, τόσο η συνείδησί σου θα φωτίζεται, και όσο φωτίζεται η συνείδησις, τόσο πιο αποτελεσματικός και καρποφόρος θα γίνεται ο αγώνας σου κατά των παθών.

Για να τα κατορθώσεις όμως αυτά, γύμνωσε τον νου σου από το δικό σου θέλημα και τη δική σου γνώμη και κατάφευγε στον Κύριο για να σου δίνει τις λύσεις σε κάθε περίστασι, όπως κατέφευγε ο προφήτης ικετεύοντας: "Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι ... Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά, ότι σύ ει ο Θεός μου" (Ψαλμ. 142.8,10). Η φωνή της συνειδήσεως είναι η φωνή του Θεού. Και φωνή του Θεού δεν είναι άλλη από τη φωνή των θείων Γραφών, τη φωνή των αγίων, τη φωνή της Εκκλησίας και τη φωνή του πνευματικού σου.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τον νου και τον ώρισε βασιλιά και επίσκοπο των παθών και των επιθυμιών, για να επιβάλλεται σε αυτά με σύνεσι και διάκρισι. Για αυτό υπάκουε πάντα στον έλλογο νου και όχι στα άλογα σαρκικά πάθη. Αν δεν υπακούς στον νου είσαι τυφλός. Τυφλή είναι και η σάρκα. "Τυφλός δε τυφλόν εαν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται" (Ματθ.15.14).

Αν θέλης εσωτερική γαλήνη και ψυχική υγεία στη γη, αν θέλεις και την αιώνια μακαριότητα στον ουρανό, τότε κυβέρνησε τα πάθη σου, κάνοντας υπακοή στη φωνή της συνειδήσεώς σου. Αν σε κυβερνούν τα πάθη, δεν θα απολαύσης, παρά βάρος, πικρία, έλεγχο της συνειδήσεως στη ζωή αυτή, και αιώνια κόλασι στην άλλη.

Ασχολήσου με τα έργα του Θεού, με την καλλιέργεια της ψυχής σου, με την απόκτησι των αρετών, που θα σου χαρίσουν τα άφθαρτα αγαθά. Η σάρκα γρήγορα θα φθαρή , η επιθυμία θα μαραθή, μόνο η ψυχή θα ζήσει αιώνια. " Ο γάρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει οτι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων είς το πνεύμα εκ του πνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιων". Γαλ. 6.7-8).

Από το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου Ροστώφ

Πνευματικό Αλφάβητο

Εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου