ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

Ατενίζοντας την καθάρια σου όψη

σμιλεύεται των παθών μου η κόψη

το γαλάζιο σου πέπλο σαν θωρώ

Αχ! Θεέ μου κάνε με μην σε ξεχνώ.

Πέτρος.......