Περί δειλίας και ανδρείας πνευματικής (αρχείο σε pdf)

«… Πάν­τες οἱ τῶν λό­γων αὐ­τῶν ἐ­ρα­σταί, συ­νελ­θόν­τες ὕ­μνοις

τι­μή­σω­μεν. Αὐ­τοὶ γὰρ τῇ Τριά­δι, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ἀ­εὶ πρε­σβεύ­ου­σι …»

Σε προηγούμενη ανάρτηση δημοσιεύσαμε την ομιλία του εκπαιδευτικού και θεολόγου κ. Μιχαήλ Μπερκουτάκη: 

Περί δειλίας και ανδρείας πνευματικής

Ανεβάσαμε τα αρχεία στο dropbox και στο scribd, ώστε να διευκολύνουμε την εκτύπωση του κειμένου και να δώσουμε επίσης την δυνατότητα αποθήκευσης του αρχείου σε υπολογιστή.

«Αλίμονο σ᾿ εσάς που τώρα είστε χορτάτοι, γιατί θα πεινάσετε»

«Αλίμονο σ᾿ εσάς που τώρα είστε χορτάτοι, 

γιατί θα πεινάσετε». 

Ο αποφθεγματικός αυτός λόγος του Κυρίου αφορά τους παραβάτες της αγίας εντολής της νηστείας. 

Γιαγιά, τι ’ναι το Τριώδιο;

Η Ελπίδα και ο Γιώργος είναι απ’ τα παιδιά, που έχουν την ευλογία στην οικογένειά τους να ζει πολύ κοντά η γιαγιά Σοφία, απλή στους τρόπους, καλοσυνάτη, χωρίς πολλές γραμματικές γνώσεις, όμως πολύ πιστή στο Θεό.

Μας αρέσει να την ακούμε με προσοχή κάθε φορά που αποφασίζει να μας διηγηθεί κάποιο από τα θαύματα που έζησε…

Τις Κυριακές λοιπόν μετά απ’ την εκκλησία, έχουμε τη συνήθεια να μαζευόμαστε όλοι μαζί στο σπίτι της, για το μεσημεριανό φαγητό και, έτσι έγινε και σήμερα…

Περί δειλίας και ανδρείας πνευματικής

«… Πάν­τες οἱ τῶν λό­γων αὐ­τῶν ἐ­ρα­σταί, συ­νελ­θόν­τες ὕ­μνοις

τι­μή­σω­μεν. Αὐ­τοὶ γὰρ τῇ Τριά­δι, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ἀ­εὶ πρε­σβεύ­ου­σι …»

Μπερκουτάκης Μιχαήλ
Θεολόγος - Εκπαιδευτικός

Δεν είναι εύκολο να μιλά κανείς για πρόσωπα που υπερβαίνουν τα συνήθη ανθρώπινα μέτρα. Το έργο αυτό γίνεται δυσκολότερο, όταν επιχειρείται από ανθρώπους που δεν δι­α­θέ­τουν την αναγκαία πνευματική δύναμη και το χάρισμα του λόγου. Εμείς όμως, παρά την ανεπάρκειά μας, θα προσεγγίσουμε μί­α άγνωστη, αλλά όχι ασήμαντη, πτυχή της ζω­ής των Τριών Ιεραρχών, παρακινούμενοι από την αγάπη που έλκει αβίαστα την ψυχή μας προς τα ιερά τους πρόσωπα και επικαλούμενοι την επιείκεια των ακροατών μας.

Αββάς Δωρόθεος: Γιατί κατακρίθηκε ο Φαρισαίος;

... Και τόσο πιό βαριά από κάθε άλλη αμαρτία είναι η κατάκριση, ώστε και ο ίδιος ο Χριστός να φθάσει να πεί: «Υποκριτή, βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι και τότε κοίταξε να βγάλεις και την αγκίδα από το μάτι του αδελφού σου.» (Λουκ. 6,42). Και παρομοίωσε την μεν αμαρτία του πλησίον με αγκίδα, την δέ κατάκριση με το δοκάρι. Τόσο πολύ βαριά είναι η κατάκριση, που ξεπερνά σχεδόν κάθε άλλη αμαρτία. Και εκείνος ο Φαρισαίος της παραβολής, όταν προσευχόταν και ευχαριστούσε τον Θεό για τα κατορθώματά του, δεν έλεγε ψέματα, αλλά αλήθεια. Δεν κατακρίθηκε βέβαια γιατί ευχαρίστησε τον Θεό. Γιατί έχουμε χρέος να ευχαριστούμε τον Θεό, αν ποτέ αξιωθούμε να κάνουμε κάτι καλό, επειδή αυτός συνεργάστηκε μαζί μας και μας βοήθησε. 

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ!

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΠΡΩΤΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Μια μέρα καθόταν ο Γέροντας έξω από το σπίτι μου. Ήρθε μια γυναίκα και συζήτησε αρκετή ώρα μαζί του. Ο Γέροντας επαίνεσε κάποια γνωστή της. Τότε η γυναίκα του λέει:

-Γιατί, πάτερ, την επαινείς τόσο;

-Αυτή, μάνα μου, και τι δεν έκανε. Πεθαμένους ξημέρωσε (δηλαδή ξενυχτούσε στα σπίτια που είχαν νεκρό), ορφανά βοήθησε, γεφύρια έχτισε, ελεημοσύνες έκανε.

-Πάτερ, γι’ αυτήν δεν άκουσα καλά λόγια.