Έτσι ξεκίνησε η διεκδίκηση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας - Ισραηλινές εταιρείες πήραν γη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων

Σχόλιο:  Το άρθρο αποκαλύπτει σημαντικές πτυχές της τότε και τωρινής σκοτεινής περιόδου που φυσικά δεν μάθαμε ποτέ. Η πρόσβαση στην πληροφορία, δυστυχώς για μας,  φιλτράρεται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας δια μέσω των εγχώριων Μ.Μ.Ε.. Το πατριαρχείο, αν δεν έχει λερωμένη τη φωλιά του, πρέπει να ενημερώσει το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Φυσικά όχι από ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε., αλλά απευθείας και  μέσω ιερών ναών. Αν πάλι δεν το κρίνει σκόπιμο, για τους δικούς του λόγους, τότε εκτίθεται ακόμη περισσότερο εκ του αποτελέσματος. Όλοι καταλαβαίνουμε τη στάση και τη γραμμή που πρέπει να ακολουθείται από το Πατριαρχείο, αφού βρίσκεται κυριολεκτικά "εν μέσω λεόντων". Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, όμως, είναι κατά πόσον αυτοί που ακολουθούν την τακτική αυτή είναι ικανοί να την υποστηρίξουν. Αν όχι, τότε τί γίνεται; Στην παρούσα φάση η σιωπή εξυπηρετεί μόνον αυτούς που την επιβάλλουν.

Σκοπιανό. Τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντ’ έξι

Πρώτα ήρθαν οι δηλώσεις Ζαέφ, ότι έχουν γίνει «υπερβολές» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις γύρω από τα σύμβολα των Σκοπίων. Μετά, ήρθαν οι δηλώσεις Τσίπρα, ότι ίσως το 2018 να είναι έτος με θετική εξέλιξη στο πρόβλημα με το όνομα των Σκοπίων. Χτες ήρθαν οι δηλώσεις Νίμιτς για πολύ καλύτερη ατμόσφαιρα από όσο παλιά στις συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών. Όσοι αισιοδοξούν, βλέπουν το τυράκι, αλλά όχι τη φάκα.

Πώς το ελληνικό κράτος πλήρωσε ακόμα και τα οθωμανικά δάνεια

        Το 1824 – 1825 η επανάσταση περνούσε κρίσιμες στιγμές κυρίως εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Οι επαναστατημένοι Έλληνες, για να αντιμετωπίσουν το οικονομικό πρόβλημα, αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε εξωτερικό δανεισμό. Τα δάνεια όμως που  σύναψαν τότε ήταν ληστρικά. Οι ομολογίες τις οποίες υπέγραψε η επαναστατική κυβέρνηση είχαν η καθεμιά ονομαστική αξία 100 λιρών, αλλά διατέθηκαν στους ομολογιούχους προς 59 λίρες (δάνειο του 1824) και προς 55,5 λίρες (δάνειο του 1825), δηλαδή στο 59% και στο 55,5% της ονομαστικής τους αξίας αντιστοίχως.

Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα;

Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή.