Ετικέτες

23.8.20

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 16. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

 Εἶναι κάποιοι Ἕλληνες, ποὺ ἐνῶ δὲν ζοῦσαν καί, ἑπομένως, δὲν συμμετέσχον στὴν Ἐπανάσταση τοῦ

1821, ἐν τούτοις θεωροῦνται μεταξὺ τῶν πρωτεργατῶν Της. Μεταξὺ αὐτῶν ἐξέχουσα θέση κατέχει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς (1714-1779). Ἕνας ποὺ ἀγνοεῖ τὸ ἔργο ποὺ ἐπιτέλεσε μπορεῖ νὰ διερωτηθεῖ, πῶς ἕνας ἱερωμένος – καὶ δὲν εἶναι ὁ μόνος κληρικός, ἀλλὰ εἶναι ἐκ τῶν ὀλίγων ποὺ ἔδρασαν ἱεραποστολικὰ σὲ ὅλη σχεδὸν τὴ σημερινὴ Ἑλλάδα τὸν 18ο αἰώνα - βοήθησε τὴν Ἐπανάσταση. Ἡ ἀπάντηση εἶναι πὼς σὲ πολὺ δύσκολα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἀπέτρεψε ἐξισλαμισμοὺς καὶ κράτησε ζωντανὴ τὴν ἰδιοπροσωπία τῶν Ἑλλήνων καὶ ἄσβεστη τὴν ἐθνικὴ ὑπερηφάνειά τους. Αὐτὰ ἦσαν τὰ στοιχεῖα ποὺ τὸ 1821 ὁδήγησαν στὴν ἐξέγερση τῶν σκλάβων κατὰ τοῦ ὀθωμανοῦ τυράννου τους. Δικαίως λοιπὸν στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ δίδεται ἡ ὀνομασία τοῦ «φωτιστοῦ τῶν σκλάβων».

Με αφορμή τη μασκοφορία στο Ναό της Μεγαλόχαρης

 pistoi ekklisia maska

Γράφει ο Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης στην Romfea.gr
Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ


Mε αφορμή τη φετινή μασκοφορία στο ναό της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, ενώπιον της Θαυματουργής Ιεράς Εικόνας της Παναγίας, γεγονός που αποτελεί συνέχεια της «θεολογίας» των κλειστών εκκλησιών, των χρηζόντων απολύμανσης, ωσάν αυτοί να στερούνται Εγκαινίων, επιλέγουμε από τον αείμνηστο μεγάλο ιστορικό Σαράντο Καργάκο, τα αναφερόμενα για την Εικόνα της Μεγαλόχαρης, όπως εκείνος τα αντιγράφει από το σχετικό αφήγημα του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.

Η απόδοση της εορτής της κοιμήσεως της Θεοτόκου

Ο Επιτάφιος της Παναγίας στην Εκκλησία της Μεταμορφώσεως στο Όρος Θαβώρ


Κοντάκιον Αὐτὀμελον Ἦχος β'

Την ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον,
καί προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα
τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν·
ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν
ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον



Του Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κυρού Διονυσίου

Στον άνθρωπο που παραπονιέται επειδή δεν πιστεύει στον Θεό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 


Τι αμαρτία έπραξες και σε βρήκε αυτή η ατυχία πάνω απ’ όλες τις δυστυχίες; Να διακόψεις τη σχέση σου με την πηγή της ζωής και Τον Δωροδότη του λογικού; Να απαρνηθείς Εκείνον, του οποίου το αιώνιο Ον είναι πιο οφθαλμοφανές από το δικό μας εφήμερο ον και με του οποίου την ύπαρξη μόνο μπορεί να επιβεβαιωθεί και η δική μας ύπαρξη;