Σχόλιο: Άκου λοιπόν μπάρμπα μου και με όλο τον σεβασμό στην καρτερία και την υπακοή σου. Για όλα αυτά που λες και για όλα αυτά που γίνονται, κάποιοι ΔΕΝ μείνανε μέσα... κάποιοι αποφάσισαν να ορθώσουν το ανάστημα και θα το υψώσουν κι άλλο όταν θα μας ξανακλείσουν τις εκκλησίες (κάτσε βέβαια να μας τις ανοίξουν πρώτα...), όταν θα επιβάλλουν υποχρεωτικά το εμβόλιο, όταν θα απαγορεύσουν τη θεία κοινωνία επίσημα με ΦΕΚ (γιατί ανεπίσημα το έχουν κάνει), όταν θα μας φέρουν το τσιπάκι, όταν θα σκεφτούν κάθε άλλο δόλιο τρόπο για να σκοτώσουν την ψυχή μας. Αυτή λοιπόν δεν τους ανήκει και μόνο ένας τρόπος υπάρχει να την χάσουμε: να τους την δώσουμε οικειοθελώς. Μια απάντηση υπάρχει: ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!!! δηλαδή κοπιάστε όσο θέλετε για να να μας τις πάρετε, αλλά δεν θα τα καταφέρετε... γιατί εμείς δεν τις παραχωρούμε...
Σημείωση: μόγος (=μεγάλος κόπος) --> μόγις (επίρρημα) ή μόλις ---> μολίσκω
--> μλόσκω ή βλόσκω (= κοπιάζω) --> μολών (μετοχή) [κλικ εδώ]
Άκου γιε μου.
Ο γερο μπάρμπας σου μιλάει βραδυάτικα.
Έμαθα στη βιοτή μου να σέβουμαι όλους τους ανθρώπους όλων των θεωριών και όλων των συστημάτων.
Ακόμα κι αν αυτά τα τελευταία είναι πιο ξεπερασμένα ακόμα κι από μένα στην ηλικία που βρίσκουμαι, με το ενάμισι πόδι στο μνήμα.
Υπάκουσα στα πάντα με εβλάβεια περισσότερο κι από θρησκευτική.
Έμεινα ΜΕΣΑ όλον αυτόν τον καιρό.
Από την πρώτη μέρα.