Σχόλιο: Ας μην ξεχνάμε τον π. Στέφανο στην προσευχή μας.
2ο σχόλιο: Αυτό το άρθρο πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσουν όσοι χριστιανοί είτε λαϊκοί είτε κληρικοί τρέμουν τον κορωνοϊό. Ας το διαβάσουν. Δεν αναφέρομαι στους υπολοίπους, γιατί αυτοί που δεν έχουν γνωρίσει τον Θεό είναι εύκολο να προσπεράσουν το θαύμα κατηγορώντας μας για μυθοπλασία. Οι χριστιανοί, όμως, γνωρίζουμε ότι γίνονται θαύματα, διότι όχι μόνον ο Κύριος, αλλά και τόσοι Άγιοι συνεχίζουν να δίνουν αδιάσειστες αποδείξεις (σε όσους θέλουν να δουν) ότι ο Θεός υπάρχει και ενεργεί με υπερφυσικό τρόπο όπου βούλεται... και τότε νικάται φύσεως τάξις...
π. Στεφανος Αναγνωστόπουλος:
Τελείωσε το κήρυγμα, τελείωσε και η Θεία Λειτουργία και μοιράστηκε το αντίδωρο.
Κάποια κυρία, τη στιγμή που έπαιρνε το αντίδωρο από το χέρι μου, είπε:
Πάτερ θέλω να σας δω στο τέλος, θα σας περιμένω.
Πράγματι στο τέλος την συνήντησα.
Σας τα λέγω αυτά, διότι προχτές το βράδυ, ψάχνοντας το αρχείο μου, βρήκα ένα φάκελο που έγραφε: «Ιστορίες για κηρύγματα που δεν ελέχθησαν».
Έτσι βρήκα και την ιστορία που σας άρχισα και που είναι αληθινή.
Η κυρία λοιπόν αυτή ήλθε να επιβεβαιώσει εμπράκτως όσα ελέχθησαν από την αθλιότητά μου σε κείνο το κήρυγμα.
Είχε πολύτεκνη οικογένεια. Ο σύζυγός της, αυτή και έξι παιδιά. Σύνολον οκτώ.
Ο μικρότερός της γιός, ο Γιωργάκης, που ήτο τότε ετών δώδεκα, προσεβλήθηκε από καλπάζουσα λευχαιμία.