«Είδα, παιδί μου, ότι όλη μας η ζωή, έργα, λόγια, σκέψεις είναι γραμμένα, καί θα δώσουμε για όλα λόγο»

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
π.Ιάκωβος Τσαλίκης
Όταν είχε κοιμηθεί ο Γέροντας μου, ο πατήρ Νικόδημος, είπα στην προσευχή μου, που να πήγε άραγε η ψυχή του;

Η γέννα της Ξένης! (διήγημα)

Του π. Γεωργίου Οικονόμου στην Romfea.gr

Η Ξένη ήταν στις μέρες της. «Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά» θα τραγουδούσε ο Νικόλας ο μακαριστός, ο Παπάζογλου, από τη Σαλονίκη. Είχε βαρύνει τώρα τελευταία, είχε πρηστεί πολύ και ανυπομονούσε να 'ρθει η ώρα, που το πλασματάκι εκείνο το ταλαίπωρο εκ κοιλίας μητρός θα 'ρχότανε στον κόσμο. Θα τέλειωναν τα βάσανά της άραγε; Ή θα αρχίζαν ίσως;

ΖΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ!

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος.

Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.