ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Σάββατο
απόγευμα
(20/03/21)
(βασικό
σχήμα)
Ἱερεὺς: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν… ή χωρίς ἱερέα: Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων…
Δεῦτε, προσκυνήσωμεν…
Προοιμιακός
ψαλμός (ργ΄, δηλ. 103)
(στιχολογία
ψαλτηρίου: 1ο κάθισμα, δηλ. ψαλ. 1-8 – κάθε Σάββατο)
Κεκραγάρια
(δηλ. Κύριε ἐκέκραξα…, Κατευθυνθήτω…) στον ήχο της νέας εβδομάδας που ξεκινά
από Σάββατο απόγευμα, εσπερ. Κυριακής (ήχος πλ. δ΄)
Κανονικά
ψάλλονται και οι ενδιάμεσοι στίχοι: Θοῦ,
Κύριε…κτλ. από ψαλμούς 140, 141, 129 (στις ενορίες κακώς παραλείπονται).
Στιχηρά: 6 αναστάσιμα από
οκτώηχο=παρακλητική σε ήχο εβδομάδας (πλ. δ΄) και 4 από το Τριώδιο
(πλ. β΄)
Δόξα… : δοξαστικό Τριωδίου (σε ήχο β΄)
Και νυν…: το Δογματικόν Θεοτοκίον (κάθε Σάββατο) από την Παρακλητική (ή από το αναστασιματάριο), σε ήχο πλ. δ΄ (της νέας εβδομάδος)
Σχόλιο: Αποστομωτική και η δεύτερη επιστολή... Φοβάμαι όμως ότι αποτελεί... φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ...
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς˙
Ὑπείκων στὴν ἱερατική μου συνείδηση καὶ μὲ ἀπόλυτο σεβασμὸ καὶ τιμὴ στὴν Ἀρχιερατική Σας ἀξία, ὡς καθημένους ‘’εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ’’, ἀπευθύνομαι γιὰ δευτέρα φορὰ πρὸς Ὑμᾶς, ἀναφορικά μὲ τὰ ἐσχάτως, ἀπό ἔτους καὶ πλέον, τεκταινόμενα στὴν ὑπ’οὐρανὸν καὶ κατὰ συνέπεια στὴν πατρίδα μας.
Κατ’ἀρχάς, ὁ πολυθρύλητος ἰὸς sars-cov-2, ὁ ὁποίος ἔπληξε τὴν ὑφήλιο, ὑπῆρξε ἡ αἰχμὴ τοῦ δόρατος, στὴν σκοπίμως ἀσεβῆ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Θα θυμούνται οι παλαιότεροι πως όταν εισερχόσουν σε ένα σχολείο ή έμπαινες σε μια αίθουσα διδασκαλίας, στους τοίχους αντίκριζες αναρτημένες ζωγραφιές ηρώων του Εικοσιένα ή ρητά, κυρίως από αρχαίους συγγραφείς και το Ευαγγέλιο. Όσοι τα προλάβαμε αυτά έχουμε ανεξίτηλα αποτυπωμένες στην μνήμη μας τις μορφές των αγωνιστών ή ακόμη θυμόμαστε το «γνώθι σαυτόν» και το «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Όλα αυτά βέβαια εξοβελίστηκαν, όταν ξεκίνησε ο εξευρωπαϊσμός μας, όπως ευφυώς βαπτίστηκε η μετάλλαξη του Έλληνα σε γραικύλου. Και αν προβάλλεις την έξοχη παιδαγωγική τους αποστολή - θα αναφερθούμε παρακάτω- θα σε… σε αποστομώσουν με το εξής υψιπετές επιχείρημα οι ημιμαθείς τενεκέδες: «μα σε ποιον αιώνα ζούμε;». Μάλιστα. Δηλαδή, οι πατεράδες και οι παππούδες μας που ζούσαν στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν βάρβαροι και απολίτιστοι και εμείς ξεχειλίζουμε από πολιτισμό και ευγένεια. Οι γιαγιάδες μας που τηρούσαν τις νηστείες, που έκαμαν μετάνοιες στην Παναγία, μπροστά στο ακοίμητο καντήλι της, ήταν μες στα σκοτάδια. (Συνήθιζε μια γιαγιά που έπινε καφέ με τις φιλενάδες της, να λέει: πάω να ετοιμάσω και τον «καφέ της Παναγίας μας». Και έπαιρνε το θυμιατό και θύμιαζε το εικόνισμά της και μοσχοβολούσε ο τόπος).
