Η μοναχική γιαγιά

Ἦταν ἀγαπημένο ἀντρόγυνο ἡ Ἀγάθη μὲ τὸν Παῦλο. Ποτέ τους δὲν ἀντάλλαξαν πικρὴ κουβέν­τα. Κι ἂν κάποτε ἔνιωθαν κουρασμένοι, δὲν συζητοῦσαν γιὰ σοβαρὰ θέματα. Ἐκεῖνο ποὺ κυρίως τοὺς ἀπασχολοῦσε, ἦταν ἡ πρόοδος τῶν τριῶν, γιὰ τὴν ὥρα, παιδιῶν τους, δύο ἀγοριῶν καὶ μιᾶς κό­ρης, ποὺ τὰ μεγάλωναν μὲ χριστιανικὴ ἀγωγή. Σ’ αὐτὸ συμφωνοῦσαν καὶ οἱ δύο. Τὸ εἶχαν πεῖ μάλιστα πρὶν στεφανωθοῦν. Τὰ ἔπαιρναν μαζί τους κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη γιορτὴ στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἀφοῦ ἦταν ἐκπαιδευτικοὶ καὶ οἱ δύο, προλάβαιναν καὶ ἀντιμετώπιζαν ἐπιτυχημένα, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τὶς παιδικὲς ἢ ἐφηβικὲς ἀντιδράσεις τους.

Γιατί το κακό και η αδικία στον κόσμο

Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

Ο Γέροντας θέλοντας να μας δείξει το πώς ο Θεός προνοεί και κρίνει για τα πλάσματά του, ενώ εμείς πολλές φορές αγανακτούμε και δεν καταλαβαίνουμε τις ενέργειές Του, μας διηγήθηκε ιστορίες, όπως αυτή:

Το περιστέρι και η σπίθα! (Θαυμαστό περιστατικό)

*Ένα ακόμη θαυμαστό περιστατικό από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Ι.Μ.Γρηγορίου στο μακρινό Κονγκό!

Ἀνάμεσα στούς κληρικούς καί ἐργάτες τῆς Ἱεραποστολῆς Κολουέζι ἐργάζεται καί ὁ παπᾶ Λάζαρος. Διακρίνεται γιά τήν πολλή ὑπακοή του, τήν ταπείνωσι καί τήν ἐργατικότητα. Κάποια ἡμέρα τόν πλησίασα καί τοῦ ἔκαμα τήν ἐρώτηση:

-Πάτερ Λάζαρε, πῶς ἔγινες ὀρθόδοξος;