Θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της Ορθοδοξίας στη Μικρασία

-Οι ιερείς μας δεν θα προφταίνουν να βαπτίζουν στο όνομα της Αγίας Τριάδος νέους πιστούς!

-Η Ονειρεμένη Αγία Αυτοκρατορία

-Ο μόνος ηγέτης στην ανθρώπινη ιστορία που ποτέ δεν έχασε σε πόλεμο

-Να είμαστε βέβαιοι ότι μέχρι και στα βάθη της Ασίας θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της Ορθοδοξίας

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο Άγιος Παΐσιος Για Τον Π.Αυγουστίνο Καντιώτη – Τον Αποκαλούσε «Νέο Χρυσόστομο» Της Εκκλησίας

Ο Πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης υπήρξε, αναμφίβολα, «σημείον αντιλεγόμενον». Αγαπήθηκε πολύ αλλά και μισήθηκε πολύ. Άλλοι τον θεωρούσαν εφάμιλλο των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας και άλλοι ―ακόμη και επίσκοποι― τρελό, ακραίο και φανατικό. Αυτό που μετράει όμως δεν είναι η γνώμη η δική μας αλλά η γνώμη του Θεού.

Μικρασιατική Καταστροφή: Μια Σμυρνιά αφηγείται τα χρόνια μετά το 1922

• 

H γηραιότερη Σμυρνιά αφηγείται στην Ηρώ Πιττίδου τα χρόνια που βιώσε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, του 1922. Πως την αντιμετώπιζαν οι Τούρκοι και πως άλλαξε η ζωή της.

Περιστατικά πλάνης

Τά παρακάτω δύο περιστατικά πλάνης (γιά τόν Μαλπά καί τόν Ἀσινά) τά ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος. Γιά τόν Μαλπά μάλιστα σημειώνει ὅτι κατήντησε νά γίνει αἱρεσιάρχης τῶν Εὐχιτῶν.

Επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη (†2010)

Ο Ιερομ. Τιμόθεος Βατοπαιδινός τελεί επιμνημόσυνη δέηση στο τάφο του μακαριστού Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη (+28/8/2010) στην Ιερά Μονή Αγίου Αυγουστίνου Επισκόπου Ιππώνος, ένθα και αναπαύεται το σκήνωμα του αοίδιμου Ιεράρχη.

Γιά τήν ἐπέτειο τοῦ Μικρασιατικοῦ διωγμοῦ (Ἀναστάσιος Μυρίλλας)

Πρόσφυγες απο το Αϊβαλί. Μυτιλήνη, 1922.

Ἀποσπάσματα ἀπό τά βιβλία «ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ»καί «ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» μαζί μέ λίγες σημειώσεις γιά τήν θλιβερή ἐπέτειο τοῦ διωγμοῦ τῶν παππούδων μας ἀπό τήν εὐλογημένη γῆ, τῆς τεσσάρων χιλιάδων ἐτῶν Ἑλληνικῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Η γιαγιά μου, λοιπόν, καί οἱ ἄλλοι συγγενεῖς, κατάφεραν καί μπῆκαν σέ ἕνα καράβι, ἀπό αὐτά πού ζύγωναν… ἔπαιρναν … καί ἔφευγαν γρήγορα, ἀφήνοντας πίσω τους ἕνα μαῦρο χαλί πού κάθε του κόμπος ἦταν καί ἕνας ἀπελπισμένος ἄνθρωπος, μιά τραγική φιγούρα πού αἰσθανόταν τό θάνατο δίπλα του.