Όταν ο Θεός απλώνει το χέρι Του

Γράφει ο Τραπεζούντιος

           Σας καταθέτω μία αληθινή ιστορία που μου διηγήθηκε ένας παιδικός μου φίλος για την απόφασή του ν’αλλάξει τη ζωή του και να στραφεί  πιο πολύ στον δρόμο του Θεού. Αφορμή  γι΄αυτήν την απόφαση στάθηκε ο χωρισμός του μετά από 16 χρόνια γάμου. Ενός γάμου που δεν είχε πνευματικό οδηγό, για να μπορέσει να λειάνει τις γωνίες, να ισορροπήσει το ζευγάρι, να διδάξει την υπομονή, την συγχώρεση, τον σεβασμό του ενός προς τον άλλο. Ήταν ένας γάμος που πήγαινε με τον αυτόματο πιλότο! Συνεχώς έπεφτε χωρίς κανένας να κάνει κάτι για να τον σώσει. Μοιραία ήρθε το τέλος του γάμου. Το αποτέλεσμα; Πόνος για όλους...

Βλέπω τον αδελφικό μου φίλο απέναντί μου να δακρύζουν τα μάτια του, καθώς είναι συναισθηματικά πολύ φορτισμένος  και μου ζητάει λίγα λεπτά να ηρεμήσει, για να μπορέσει να μου διηγηθεί πως ο πανάγαθος Θεός μας του άπλωσε το χέρι Του στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, όταν οι άνθρωποι τον καταδίκαζαν και τον εγκατέλειπαν. Όμως ο πολυεύσπλαχνος Θεός μας δεν τον άφησε μόνο του, αλλά τον στήριξε ώστε να σηκωθεί και να μετανοήσει για τα λάθη του. Ψέλλισε τότε έναν στίχο από τον ξβ΄ ψαλμό του Δαυίδ:

"ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου"

(ψαλ. 62, 9)

Τα λόγια του ήταν λόγια καρδιάς, μίας πονεμένης και πληγωμένης καρδιάς. Μου είπε τα εξής:

«Μία μέρα κατά την διάρκεια της εργασίας μου με πλησίασε ένας συνάδελφός μου, πιστός φίλος και Χριστιανός, και μου μίλησε για έναν Γέροντα που έρχεται από μία πόλη της Δυτικής Μακεδονίας και εξομολογεί τα πνευματικά του παιδιά εδώ στην Αθήνα. Με παρότρυνε να τον επισκεφτώ και να του μιλήσω. Έτσι κι έγινε. Από την πρώτη εξομολόγηση ένιωσα πως ήταν η αγκαλιά του πανάγαθου Θεού μας και Πατέρα προς το παιδί Του. Ήταν αγάπη ανιδιοτελής. Μέσα μου μαινόταν ένας πόλεμος. Τι κάνω τώρα; Συνεχίζω τη ζωή μου μέσα στα πάθη μου και μακρυά από τον Θεό ή ξεκινάω τον αγώνα να σκοτώσω τον παλιό μου εαυτό και να ξαναγεννηθώ; Την απάντηση την έδωσα την επόμενη φορά που πήγα στον Γέροντα:

"Την μάχη θα την δώσω στο πετραχήλι σου Γέροντα κι όχι στους ψυχολόγους με ψυχοφάρμακα". 

Μόνο ο πνευματικός μας πατέρας με την Χάρη του Θεού μπορεί να  γιατρέψει  τις πληγές της ψυχής μας και να μας οδηγήσει με ασφάλεια στον δρόμο Του. Μετά από 7 χρόνια εξομολόγησης καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο και επώδυνο να πολεμάς με τον ίδιο σου τον εαυτό και να προσπαθείς να βγάλεις  τ’αγκάθια από τις πληγές σου με πολύ πόνο και κόπο. Όμως, έρχεται αυτή η όμορφη και γλυκιά αγάπη του Θεού που μιλάει στην καρδιά σου και  λέει:

"ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΑΙ. 

ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ΘΑ  ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ. 

ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΩ ΠΟΤΕ!"

Όλα αυτά μέσα από την εξομολόγηση με τον Άγιο Γέροντά μου. Πόση δύναμη μου έδωσε ο Γέροντας; Πόση αγάπη; Άραγε, πόσο πολύ προσευχήθηκε για το πνευματικό του παιδί; Τι γλυκό που ήταν το χάδι του στο κεφάλι μου; Μου έλεγε:

"Μαζί θα την δώσουμε τη μάχη. Δύναμη και Πίστη στον Κύριό μας!" 

Οι συμβουλές του θα μείνουν χαραγμένες μέσα στην ψυχή μου για πάντα. Όλα αυτά είναι λίγα για να περιγράψω αυτά που ένιωσα στην εξομολόγηση, στο πετραχήλι του Γέροντα. Η υπακοή στον πνευματικό με βοήθησε και με βοηθάει μέχρι σήμερα να συνεχίζω τον αγώνα μου. Τα αγκάθια είναι πολλά ακόμα, όμως τώρα έχω και την ανθρώπινη βοήθεια που μου έστειλε ο Θεός, μία υπέροχη σύζυγο, για να συνεχίσουμε μαζί αυτό το υπέροχο πνευματικό ταξίδι για την βασιλεία των Ουρανών. Έχω τον αγαπημένο μου φίλο και συνάδελφο και πάνω απ’ όλα τον Θεό μέσω του πνευματικού μας Γέροντα.»

Τραπεζούντιος για την Ελληνική Ναυς


Σημ. ιστολογίου "Ελληνική Ναυς": Η εικόνα είναι από το διάστημα και δείχνει ένα νεφέλωμα (δηλαδή ένα διαστρικό σύννεφο υδρογόνου, ηλίου και άλλων ιονισμένων αερίων όπου γεννιούνται άστρα) το οποίο εύλογα έχει ονομαστεί "το χέρι του Θεού"!