Η στρεβλή νοοτροπία του νεο-Έλληνα (3)

Του Μανώλη Βολουδάκη

- Έχει τύχει στο δρόμο να κάνετε παρατήρηση σε οδηγό που έχει μόλις υποπέσει σ' ένα τρομερό λάθος;

Τα τελευταία 15 χρόνια δεν μπαίνω καν σε διαδικασία. Δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα από αυτό. Αντίθετα, επειδή κατά τη γνώμη πολλών κινούμαι ενοχλητικά σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κάτω από 30 χλμ ανά ώρα, έχω ακούσει ότι είμαι ηλίθιος, ότι έχω πάρει νύχτα το δίπλωμα κτλ. Ένα ποσοστό με αναγνωρίζει, με έχει δει σε ειδικές διαδρομές και αγώνες και μου λέει μεγάλε, συγγνώμη, έκανα λάθος και όλα τα σχετικά. Μου δείχνουν το θαυμασμό τους ενώ πρώτα με έχουν μουντζώσει.

- Τι ρόλο παίζει στη γενοκτονία των δρόμων, όπως την χαρακτηρίζετε, το γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες έχουν πάρει το δίπλωμα με βύσμα;

Κοίταξε, είτε το πάρεις με βύσμα είτε όχι, το κριτήριο επιλογής της ικανότητας είναι για κλάματα. Το παρκάρισμα, το ξεκίνημα σε ανηφόρα με πρώτη και η οπισθογωνία δεν κρίνουν οδηγούς, βγάζουν παρκαδόρους. Άσε βέβαια, που και η ίδια η οπισθογωνία απαγορεύεται από τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας! Εκπαιδευόμαστε σε κάτι που απαγορεύεται. Το τραγικό όμως δεν είναι απόκτηση διπλώματος. Είναι ότι όταν πιάσουν κάποιον, που έχει περάσει με τρεις φορές κόκκινο, δηλαδή έχει κάνεις τρεις απόπειρες φόνου, αντί να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο τον επαναφέρουν στο Υπουργείο Μεταφορών για να ξανακάνει... παρκάρισμα και ... σταμάτημα-ξεκίνημα.

- Αν είχατε τη σχετική εξουσία, τι θα αλλάζατε στον τρόπο απόκτησης διπλώματος;

Με δημοκρατικές διαδικασίες; Μα δεν περιμένω τη γνώμη του μάπα να κρίνει αν θα πρέπει να τον τιμωρήσω ή όχι. Σαν στοργικός μπαμπάς, όταν τα παιδιά μου μου είπαν ότι ήθελαν να γίνουν οδηγοί αγώνων σε μοτοσυκλέτα, τους είπα το εξής. Αν πραγματικά θέλετε να γίνετε οδηγοί αγώνων, ξεχάστε τη μοτοσυκλέτα, δεν θα ανεβείτε ποτέ. Αν σας δώσω μοτοσυκλέτα, δεν θα ακουμπήσετε αυτοκίνητο. Μου απάντησαν ότι αυτό δεν ήταν πολύ δημοκρατικό. Τους ανταπάντησα ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα επειδή δεν γνωρίζουν το αντικείμενο. Θα μου πείτε σε 15-20 χρόνια. Ρωτήστε τα παιδιά μου πόσοι φίλοι τους είναι στο τάφο από τροχαία με μηχανές ενώ οι ίδιοι έγιναν οδηγοί αγώνων.

Για να κάνω όσα σκέφτομαι, θα έπρεπε να ήμουν μέλος υπηρεσιακής κυβέρνησης για ένα μήνα χωρίς να έχω εκλεγεί από κάποιον.

Το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν ο διπλασιασμός των προστίμων. Και στο λέω αυτό γιατί είμαι εκνευρισμένος από τη μείωση που ανακοινώνουν τώρα. Είναι τρομερό, 50% έκπτωση και κόντρα έκπτωση αν πληρώσεις πιο νωρίς και άτοκες δόσεις κτλ. Και συμπληρώνω και εγώ. Να τους δώσουμε τότε και μερικά δώρα από παιχνιδάδικα και στα 10 κόκκινα φανάρια να δίδεται δωρεάν ένα αναπηρικό καροτσάκι και μία κάσα. Ένα από τα δύο θα τα χρειαστεί σίγουρα. Ο ανασφάλιστος εργαζόμενος κοστολογείται στα 10.500 ευρώ. Και ρωτώ. Έχεις παιδί, πως το προτιμάς, ανάπηρο ή ανασφάλιστο; Η ιδιότητα του ανασφάλιστου στοιχίζει 10.500, η άλλη 700 μείον το 50% της έκπτωσης. Μιλάμε για την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Άρα το μόνο που μπορεί να σταματήσει τον Ελληνάρα, που δεν φοβάται ποτέ για τη ζωή και την ακεραιότητά του, είναι το άδειασμα του πορτοφολιού. Ο Έλληνας πιστεύει αφενός ότι δεν θα συμβεί ποτέ στον ίδιο και αφετέρου ότι είναι... θεϊκός οδηγός.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ