Μήπως έχουμε ξεπεράσει τα Σόδομα και τα Γόμορρα;

της Ελένης Παπαδοπούλου

Το συναίσθημα δεν είναι θυμός και απογοήτευση. Είναι πίκρα και στενοχώρια για τις εικόνες που είδαμε στο κέντρο της Αθήνας στο Athens Pride 2016. Φεστιβάλ υπερηφάνειας και αγάπης το ονόμασαν. 

Πώς μπορούν και πιάνουν την λέξη Αγάπη στο στόμα τους; Διδαχτήκαμε από τον Χριστό μας τι θα πει αληθινή Αγάπη, καθαρή, ανιδιοτελής που συγκλονίζει όλο σου το είναι και σε κάνει να σκύβεις το κεφάλι και να δοξολογείς τον Θεό που σου επέτρεψε έστω και λίγο να τη νιώσεις. Αγάπη στον Θεό που μας έδωσε το δώρο να γίνουμε άνθρωποι με λογική και ελεύθερη βούληση. Που έπλασε έναν παράδεισο για μας και εμείς τον αρνηθήκαμε. Αγάπη στον Χριστό μας που θυσιάστηκε για να σωθούμε και εμείς τον σκοτώνουμε ακόμα με τόσες αμαρτίες. Αγάπη στην Παναγία μας που κλαίει για όλες αυτές τις ψυχές και παρακαλεί τον Υιό της να τις σώσει. Αγάπη στους Αγίους που μαρτύρησαν για τον Χριστό και είναι δίπλα μας με τα καθημερινά τους θαύματα να μας δίνουν κουράγιο και δύναμη. Αγάπη στον συνάνθρωπό μας που υποφέρει από την σωματική ή την πνευματική πείνα. 

Πώς να περιγράψουμε την Αγάπη αφού είμαστε τόσο λίγοι για να τη νιώσουμε ολοκληρωτικά και είμαστε τόσο λίγοι ακόμα και για να την αναφέρουμε. Πώς λοιπόν έχουμε αλλάξει όλα αυτά τα δώρα του Θεού που διδαχτήκαμε και νιώσαμε, και έχουμε ονομάσει αγάπη την αμαρτία, την πτώση και τη σατανολατρεία; "Όλοι είμαστε ένα" και "αγαπάμε όλο τον κόσμο" είναι το σύνθημα που χρησιμοποιούν όλες οι σημερινές πλάνες, για να κερδίσουν αθώες ψυχές και να καταλήξουν να κάνουν επικλήσεις στον Σατανά, όπως κάνουν με την γιόγκα, το ρέικι, τον ινδουισμό, τον βουδισμό και όλες τις αιρέσεις που οδηγούν στην κόλαση. Πώς παντρεύουν την λέξη υπερηφάνεια με την αγάπη, αφού μόνο με την ταπείνωση έρχεται η αγάπη; Ο εωσφόρος ήταν άγγελος και έπεσε από την υπερηφάνεια του. Ενισχύουμε λοιπόν την υπερηφάνεια, δηλαδή το χειρότερο πάθος του ανθρώπου και το συνδυάζουμε με την αγάπη; Αγάπη τελικά σε ποιον; Στον Σατανά και τα δαιμόνια του; Μόνο που βλέπουμε τα μάτια όλων αυτών των ανθρώπων καταλαβαίνουμε πόσο έχουν λοξοδρομήσει και πόσο σκοτάδι έχουν στην ψυχή τους. Δυστυχώς, όταν κάποιος τους μιλήσει για αληθινό Θεό δεν ακούνε, γιατί είναι βαθιά βυθισμένοι στην πλάνη τους. Μέσα τους, όμως, υποφέρουν και τρελαίνονται και ούτε οι ίδιοι ξέρουν γιατί. Απλώς ο διάβολος τους ποτίζει με πολλές δικαιολογίες και τα δικαιολογεί όλα. Δεν τους εμφανίζεται για να μην τον πολεμήσουν, καθώς έχουν πέσει στην μεγάλη πλάνη πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει.

Μεγάλη πίκρα επίσης για την στάση της κυβέρνησης καθώς στηρίζει αυτές τις εκδηλώσεις και τις ενισχύει. Αλλά τι περιμένουμε από του άθεους που εμείς οι ίδιοι τους ψηφίσαμε για να ζήσουμε με περισσότερα χρήματα. Μήπως προδώσαμε τα πιστεύω μας δείχνοντας εμπιστοσύνη σε έναν άθεο για να σώσει την χώρα;

Πίκρα και για την εκκλησία που δεν παίρνει θέση για τα Σόδομα και τα Γόμορρα που συμβαίνουν γύρω μας. Που θα΄πρεπε να είναι δίπλα σε κάθε τέτοια ψυχή, για να σωθεί και να βγουν από τα άνετα γραφεία τους και το βόλεμά τους. Αντέχει η συνείδησή τους να βλέπουν τους ναούς άδειους ενώ στο κέντρο της Αθήνας χορεύουν οι δαίμονες; 

Ω Θεέ μου, πώς μας ανέχεσαι ακόμα με αυτά που βλέπεις; Πόση αγάπη και ανοχή δείχνεις για τα παιδιά σου; Τι φταίνε αυτές οι ψυχές να υποφέρουν τόσο και να νομιμοποιούν την ανωμαλία; Λυπήσου μας Θεέ μου και μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από εμάς όλους τους αμαρτωλούς.

Παναγία μου γλυκιά και μητέρα όλων μας, εσύ που μεσιτεύεις και ζητάς το έλεος του Θεού για όλους εμάς, σκέπαζε με τον μανδύα σου την πονεμένη και παραδομένη στους εχθρούς πατρίδα μας και όλες τις ψυχές της που υποφέρουν και πονούν σιωπηλά.

Αξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέρα των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο "Ελληνική Ναυς"