Είναι πρόβλημα ο γάμος. Μεγάλο πρόβλημα. Από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Πρόβλημα για τη νέα. Αλλά πρόβλημα και για τον νέο. Να παντρευτεί ο νέος. Πρέπει να παντρευτεί. Το αντίθετο είναι άρνηση
καθήκοντος. Εκτός κι αν, αντί το γάμο, προτιμήσει την αφιέρωση στο Θεό. Την ολοκληρωτική αφιέρωση. Είτε σαν μοναχός, είτε σαν Ιεραποστολικό πρόσωπο μέσα στον κόσμο. Να παντρευτεί λοιπόν, ο νέος.
Ιδιαίτερα, θα λέγαμε, η σύζυγος. Αλλά πότε μια σύζυγος είναι καλή και ικανή για τη μεγάλη αποστολή του γάμου; Πότε;
Όταν είναι καλή χριστιανή
Χριστιανές είναι όλες, σχεδόν οι νέες της πατρίδος μας. Αλλά χριστιανές μόνο στο όνομα. Χριστιανές μόνο στην ταυτότητα. Χριστιανές μόνο για τον τύπο.
Στη ζωή τους δεν είναι χριστιανές. Κι αλλοίμονο στον νέο που θα ξεγελασθεί και παντρευτεί μια τέτοια νέα. Θα χύσει πικρά δάκρυα στη συζυγική του ζωή. Η νέα που κάνει για σύζυγος είναι μόνον η καλή
χριστιανή. Αυτή που στήριξε τη ζωή της και τα ιδανικά της όλα στο Χριστό. Αυτή που αντλεί τη δύναμη για τον αγώνα της ζωής από τον Χριστό. Αυτή που ομολογεί, σαν τον Απόστολο Παύλο «πάντα ισχύω εν
τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (φιλ. Δ, 13). Αυτή η νέα, μια τέτοια νέα, κάνει για σύζυγος.
Όταν είναι ωραία στην ψυχή
Η χριστιανή νέα μπορεί, ίσως, να μην είναι ωραία εξωτερικά. Είναι όμως ωραία στην ψυχή. Είναι ταπεινή. Είναι αγνή. Είναι ειλικρινής. Είναι πραεία. Είναι ευγενής. Είναι διακριτική. Είναι σεμνή. Είναι ανεξίκακη.
Είναι επιεικής στα τυχόν, λάθη του συζύγου της. Είναι πάντα πρόθυμη σε κάθε παράκληση για οποιαδήποτε εξυπηρέτηση. Είναι καλή στους τρόπους συμπεριφοράς της. Και εκείνο το εγκάρδιο και
αυθόρμητο χαμόγελο, που ακτινοβολεί το ψυχικό της μεγαλείο, δεν της λείπει ποτέ, όπως το ίδιο, δεν της λείπει και κάθε άλλη αρετή που συνιστά η διδασκαλία του Χριστού.
Όταν είναι υπάκουη
Η καλή σύζυγος υπακούει πάντοτε στο σύζυγο της. Και υπακούει σαν να υπακούει στον ίδιο το Χριστό. «Ως τω Κυρίω» (Εφες. ε, 22). Δεν ξεχνά ποτέ ο σύζυγος ότι στο γάμο εικονίζει το Χριστό. Κι αυτή
εικονίζει την εκκλησία. Και όπως η εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και η σύζυγος υποτάσσεται στο σύζυγο. «Ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν
παντί» (Εφες. ε. 24). Αλλά αυτή η υποταγή, αυτή η υπακοή, έχει τα όρια της. Υποταγή «εν παντί» σε όλα, αν βέβαια αυτά είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αλλιώς οφείλει να αντιδράσει. Αλλά να
αντιδράσει με τον καλύτερο και ευγενικότερο τρόπο. Έτσι θα κάνει καλό και σ’ αυτήν και σε εκείνον. Αυτός ο τρόπος μπορεί να προβληματίσει το σύζυγο και να τον συνετίσει.
Όταν έχει υπομονή
Έχει δυσκολίες ο γάμος. Πολλές δυσκολίες. Δυσκολίες πρώτα από το σύζυγο. Μπορεί κάποτε να της φερθεί άσχημα. Μπορεί να της κακομιλήσει. Ακόμα και να τη χτυπήσει πάνω στο θυμό του. Δυσκολίες
ύστερα από τα παιδιά. Από την τυχόν, άτακτη ζωή τους. Δυσκολίες από τα πεθερικά. Δυσκολίες και από άλλα συγγενικά πρόσωπα που αναμειγνύονται στο σπίτι της. Έπειτα είναι και οι αρρώστιες.
Μακροχρόνιες, καμιά φορά, αρρώστιες. Η καλή όμως σύζυγος δείχνει σε όλες αυτές τις δυσκολίες υπομονή.
«Το μεγάλο και κύριο έργο της γυναίκας είναι η τεκνογονία και η μητρότης!!»
Κι αυτό το κάνει γιατί αγαπά. Και «η αγάπη πάντα υπομένει» (Α’ Κορ. ιγ. 7). Υπομένει στις δυσκολίες. Αλλά υπομένει και στις θλίψεις, σύμφωνα με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «Τη θλίψει
υπομένοντες» (Ρωμ. ιβ. 12).
Όταν φροντίζει για την ψυχή του
Η καλή σύζυγος φροντίζει για την ενδυμασία του συζύγου της. Για το φαγητό του. Για κάθε άνεση, ύστερα από την κοπιαστική εργασία. Αλλά περισσότερο φροντίζει για την ψυχή του. Μπορεί ο σύζυγος να
είναι θυμώδης, παράφορος, βάναυσος, πικρός, βλάσφημος, χαρτοπαίκτης. Και ότι άλλο. Η σύζυγος κάνει το παν για να τον βοηθήσει στο καλό. Και το πετυχαίνει. Η Αγία Νόννα είχε σύζυγο που ζούσε στην
πλάνη. Αλλά πέτυχε και τον οδήγησε στην ορθή πίστη. Το ίδιο κατόρθωσε και η Μόνικα στο δικό της σύζυγο, τον Πατρίκιο. Ειδωλολάτρης ο Πατρίκιος. Οξύθυμος. Ακόλαστος. Αλλά η Μόνικα κατάφερε να τον
κάνει πράο, γλυκύ, τίμιο. Και τέλος να βαπτισθεί χριστιανός και να αναδειχθεί εξαίρετο μέλος της Εκκλησίας. Μπορεί λοιπόν η καλή σύζυγος να κάνει θαύματα.
Όταν βοηθά το σύζυγο
Η καλή σύζυγος δεν μένει αδιάφορη στα προβλήματα του συζύγου. Δείχνει ενδιαφέρον. Ζωηρό ενδιαφέρον. Σηκώνει και αυτή το ζυγό του γάμου. Γι’ αυτό άλλωστε λέγεται και σύζυγος. Λέει κι αυτή τη γνώμη
της, χωρίς ωστόσο να θέλει εγωιστικά και πεισματικά, να γίνει δεκτή η γνώμη της. Κι ούτε πάλι επιδιώκει να επιβάλλεται στο σύζυγό της. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με το πνεύμα της χριστιανικής διδαχής.
Ο Απόστολος Παύλος το αποκλείει: «Γυναικί δε ουκ επιτρέπω αυθεντείν ανδρός» (Α Τιμ. Β. 12). Δεν ασκεί λοιπόν η καλή σύζυγος καμία εξουσία πάνω στο σύζυγο. Μόνο σαν σύμβουλος στέκεται πλάι του
στα προβλήματα του γάμου. Σύμβουλος ειλικρινής. Πιστή και αφοσιωμένη. Και μέχρι τέλους.
Όταν είναι οικονόμα
Η καλή σύζυγος εκτιμά βαθύτατα το μόχθο του συζύγου της. Γι’ αυτό και υπολογίζει ακόμα και τη δραχμή. Είναι λιτή πάντοτε. Και σε όλα. Λιτή στο φαγητό. Λιτή στην ενδυμασία. Λιτή στις επιπλώσεις. Λιτή στην
ψυχαγωγία. Σπατάλη αυτή δεν ξέρει τι θα πει. Και πάντοτε κάνει οικονομίες, για να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο, είτε ευχάριστο, είτε δυσάρεστο.
Ο άγιος Απόστολος Παύλος λέγει: «Η γυνή σωθήσεται δια της τεκνογονίας» (Τιμ. Α’, κεφ. Β’ 15)
Όταν είναι νοικοκυρά
Η καλή σύζυγος είναι καλή νοικοκυρά. Μόνη της συγυρίζει όλο το σπίτι. Αυτή μαγειρεύει. Αυτή πλένει. Αυτή ράβει. Αυτή σιδερώνει. Αυτή τα κάνει όλα. Και τα κάνει τέλεια. Στ’ αυτιά της ηχούν πάντα τα λόγια
του Χριστού: «Ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλα διακονήσαι» (Μαρκ. ι. 45). Κι αυτή νοιώθει, μεγάλη χαρά να διακονεί όλους. Να διακονεί το σύζυγο, τα παιδιά, τον πεθερό, την πεθερά. Όλους τους οικιακούς.
Νέα που δεν διαθέτει το προσόν της νοικοκυροσύνης, δεν κάνει για σύζυγος.
Ακούστε ένα στιγμιότυπο. Κάποια μητέρα στην προσπάθεια της να παντρέψει την κόρη της με έναν καλό νέο, άρχισε να την επαινεί με τα εξής λόγια: «Η κόρη μου είναι γεμάτη από χαρίσματα. Δεν το λέω για
να την παινέψω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ζωγραφίζει θαυμάσια. Παίζει πιάνο. Ξέρει Γαλλικά, Αγγλικά. Και δεν υπάρχει κοινωνικό ζήτημα που να μη μπορεί να το συζητήσει». Και ο νέος της απάντησε: «Σας
πιστεύω κυρία μου. Λοιπόν αν εγώ ήξερα να μαγειρεύω, να συγυρίζω το σπίτι και να ράβω κουμπιά, θα παντρευόμουν την κόρη σας».
Δεν τα είπαμε όλα. Λίγα είπαμε. Λίγα από τα πολλά γνωρίσματα της καλής συζύγου. Τα περισσότερα θα τα διαβάσετε στην Αγία Γραφή. Η καλή σύζυγος είναι ομορφιά μέσα στη ζωή. Η Εκκλησία μας
προβάλλει πολλά παραδείγματα καλών συζύγων. Προβάλλει μια Πρίσκιλλα. Μια Νόννα. Μια Μόνικα. Κι άλλες πολλές. Είθε στις ημέρες μας να γίνουν περισσότερες για το καλό της κοινωνίας.
«Δείξε μου τις γυναίκες μιας χώρας, για να σου πω την μελλοντική της πορεία!!»
http://xristianos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.