Τα αγριολούλουδα και η Πίστη - Γραπτό Κήρυγμα (Κυριακή Γ' Ματθαίου)

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Ιούνιος 2016, αρ.φ. 179)

Τα αγριολούλουδα και η Πίστη

Το σημερινό Ευαγγέλιο αδελφοί μου, μας λέγει ότι εμείς οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουμε πάντα μπροστά στα μάτια μας, τα αγριολούλουδα στα βουνά που είναι τόσο όμορφα. Εκεί όπου δεν τα φροντίζει κανείς, όπου μπορεί να ζήσουν μόνο μία ημέρα, όπου αν είναι κοντά σε χωράφια που φυτρώνουν σπαρτά των ανθρώπων μπορεί να θεριστούν σε μία στιγμή και να πεταχτούν στη φωτιά, να καούν μαζί με τις καλαμιές!

Αλλά αυτά τα λουλούδια, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, για την ανθρώπινη λογική, ο Θεός τα ντύνει τόσο όμορφα, τα έχει κάνει να ευωδιάζουν τόσο πολύ, ώστε ούτε ο Βασιλιάς Σολομών στις δόξες του δεν είχε τόσο όμορφη στολή και τόσο όμορφη ευωδία.

Μας λέγει να μη μεριμνούμε για την καθημερινότητα, με μία φροντίδα όλο άγχος, όλο απόγνωση και όλο απιστία, αλλά να έχουμε στραμμένη την πίστη μας, την ελπίδα μας, την αισιοδοξία μας, στο Θεό.

Εκείνος, που δεν αφήνει τα σπουργίτια τα άγρια να πεινάσουν και τα λουλούδια τα άγρια να ασχημύνουν, έτσι κι εμάς θα μας φροντίσει. Δεν είναι δυνατόν το σπλάχνο Του, το ιερότερο, το καλύτερο δημιούργημά Του, να το αφήσει. Αν έχει πίστη ο άνθρωπος, όλα μπορεί να τα κερδίσει.

Είπε κάποτε ο αβάς Ησαΐας ο ιερέας (διήγηση από το Γεροντικό):

«Κάποιος από τους Πατέρες έλεγε πως ο άνθρωπος οφείλει, πάνω απ όλα, να αποκτήσει πίστη στον Θεό και ν αναζητεί συνεχώς και με πόθο τον Θεό. Να επιδιώκει επίσης την κακοπάθεια, την ταπεινοφροσύνη, την αγνότητα, τη φιλανθρωπία και την αγάπη σ όλους. Την υποταγή και την πραότητα, τη μακροθυμία και την υπομονή, την επιθυμία για τον Θεό, και να παρακαλεί συνεχώς τον Θεό με πόνο καρδιάς και αληθινή αγάπη για να μην κοιτάξει ποτέ προς τα πίσω, αλλά να έχει στραμμένη την προσοχή του σ αυτά που ακολουθούν. Να μην έχει πεποίθηση στα καλά του έργα, δηλαδή στη διακονία του, και να ζητάει από τον Θεό αδιάκοπα τη βοήθεια για ο,τι φέρνει η κάθε μέρα».

Ένας άλλος Γέροντας είπε:

«Όπως ακριβώς σ έναν δρόμο, όπου πηγαινοέρχονται πολλοί πεζοί, ποτέ δεν φυτρώνει χορτάρι ούτε κι αν το σπείρεις, γιατί πατιέται το χώμα, έτσι συμβαίνει και με μας. Παραιτήσου από κάθε φροντίδα και θα δεις να φυτρώνουν αυτά, που δεν γνώριζες, ότι βρίσκονταν μέσα σου, επειδή πάνω σ αυτά περπατούσες».

Ρωτήθηκε κάποτε ο σύγχρονος άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης:

- Γέροντα, για να πάρη κανείς την πνευματική στροφή, τι χρειάζεται;

- Φιλότιμος αγώνας με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εμπιστοσύνη στον Θεό και η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν την εσωτερική ειρήνη και σιγουριά, και τότε γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και χαρά. Χρειάζεται υπομονή, φιλότιμο και πνευματική παλληκαριά, για να στεφανωθή ο αθλητής. Η παλληκαριά ξεπηδάει από την φιλότιμη καρδιά· και όταν κανείς κάνη κάτι με την καρδιά του για τον Χριστό, ούτε κουράζεται ούτε πονάει, γιατί ο πόνος για τον Χριστό είναι γλέντι πνευματικό. Η πνευματική ανάπτυξη μπορεί να γίνη πολύ σύντομα με λίγη φιλότιμη θέληση και παρακολούθηση του εαυτού μας. Στην συνέχεια θα βοηθιέται η ψυχή από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους και τους Αγίους. Πολύ βοηθάει επίσης η μελέτη, η προσευχή, η εσωστρέφεια, και να ησυχάζη κανείς λίγο...

...Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο...

...Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε την κάθε δοκιμασία σαν δώρο σταλμένο από την αγάπη του Θεού. Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα...

http://katihisis.blogspot.gr