Το μαγικό νερό της αγάπης

Σχόλιο: Θα προσθέσω μια προσωπική εμπειρία (λίγο αντίστροφη). Η συνέχεια στο τέλος του άρθρου... 

Ένας Ιερέας στη Ρωσία, μετά τον Αγιασμό τών Θεοφανείων, γέμιζε τά μπουκαλάκια τών ενοριτών. Κάποια μεσόκοπη κυρία τον πλησίασε καί τού έδωσε ένα όμορφο μπουκάλι. Μόλις, όμως εκείνος έβαλε μέσα Αγιασμό, τό μπουκάλι έγινε θρύψαλα!

-Κυρία μου, τί είχε μέσα τό μπουκάλι; ρώτησε σαστισμένος ό ιερέας.

Εκείνη κατέβασε μέ ντροπή τό κεφάλι καί ομολόγησε:

-Πάτερ, να... συμπαθούσα ένα παλικάρι καί ήθελα να τον παντρέψω μέ την κόρη μου. Για να τό πετύχω, λοιπόν, πήγα σε μια γριά μάγισσα, κι αυτή μού’δωσε τό “νερό της αγάπης”, όπως τό είπε. Φοβόμουν, όμως, να τό δώσω στην κόρη μου να πιει. Καί για να είμαι σίγουρη πώς δεν θα πάθει κακό, σκέφτηκα να τό ανακατέψω μέ Αγιασμό!

-Είδατε, λοιπόν, της είπε ό Ιερέας, πού δεν χωρούν στο ίδιο μπουκάλι τό νερό τού Θεού καί τό νερό τού διαβόλου; Γι’ αυτό έγινε κομμάτια. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ότι θέλουμε, πρέπει να τό ζητάμε μόνο από τον Θεό, τον Πατέρα μας. Κι Εκείνος, αν είναι για τό καλό μας, θα μάς τό δώσει. Ό διάβολος, αντίθετα, κάνει χίλιες δύο παραχωρήσεις για να μάς ευχαριστήσει φαινομενικά, καί στη συνέχεια να μάς οδηγήσει στην καταστροφή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ. 60 ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΓΕΙΑΣ. 

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΝΤΑΝΑΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Προσωπική εμπειρία: Πρόσφατα κατά τις πρώτες ημέρες των διακοπών του δεκαπενταύγουστου βρισκόμουν στο σπίτι των γονέων μου και είχα φέρει μαζί μου ένα γυάλινο μπουκαλάκι με αγιασμό που θεώρησα πιο ασφαλές να το βάλω στο μεσαίο ράφι του ψυγείου. Στο μπουκαλάκι είναι ζωγραφισμένη η εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό στην αγκαλιά της. Σε μια στιγμή αφηρημάδας, καθώς είχα ανοίξει την πόρτα του ψυγείου, αυτή πήγε να φύγει με φόρα και για να μην σπάσει γρήγορα έπιασα το ράφι, για να συγκρατήσω την πόρτα. Το αποτέλεσμα αιφνιδιαστικό για μένα εκείνη την στιγμή: "ξεκουμπώθηκε" το ράφι και ό,τι είχε βρέθηκε στο πάτωμα εκτελώντας ελεύθερη πτώση από ύψος ενάμιση μέτρου. Κάτι βαζάκια με μαρμελάδα έγιναν θρύψαλα... Μόλις συνειδητοποίησα ότι στο ράφι εκείνο υπήρχε ο αγιασμός πάγωσα στην ιδέα ότι και το μπουκάλι έγινε θρύψαλα με την εικόνα της Παναγίας και του Κυρίου... Στενοχωρήθηκα πολύ. Κοιτούσα τα γυαλιά όμως και δεν μπορούσα να διακρίνω κάποιο υπόλειμμα ή θραύσμα από το μπουκάλι. "Μάλλον θα το άλλαξε θέση κάποιος", σκέφτηκα... Αλλά σε λίγο καθώς ήρθε η γυναίκα μου να βοηθήσει με το χάος που δημιούργησα βρήκε το μπουκάλι να έχει "κυλίσει" λίγο πιο πέρα. Ήταν άθιχτο... Ούτε ράγισμα, ούτε τίποτα. Επαναλαμβάνω πτώση από ενάμισι μέτρο γυάλινου μπουκαλιού (20 εκατοστών περίπου) σε πλακάκια μαζί με άλλα γυάλινα αντικείμενα που έγιναν θρύψαλα... και ο αγιασμός άθιχτος! Μόνον αυτός "γλίτωσε"...

Μπορεί για κάποιους να ήταν τυχαίο, αλλά αυτή η Τύχη εμένα μου αρέσει. Ο π. Ανανίας Κουστένης, νομίζω, λέει ότι Τύχη είναι το καλλιτεχνικό όνομα του Θεού!