Ποιος ο λόγος σύγκλησης της Ιεραρχίας;

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Το ακούσατε όλοι οι ενδιαφερόμενοι και προβληματιζόμενοι και ανησυχούντες περί της «συνόδου της Κρήτης»; Επισφραγίστηκαν επιστημονικά και με βουλοκέρι τα αποτελέσματα και οι αποφάσεις της.  Άρα λοιπόν, πάρτε τα μέτρα σας, όσοι σκέφτεστε να τοποθετηθείτε σχετικά, σε οποιαδήποτε επόμενη συζήτηση, οιουδήποτε επιπέδου. Αυτά υπενόησε εμμέσως, πλην σαφώς, ο Αρχιεπίσκοπος, μετά την Επιστημονική Ημερίδα «Μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο».

Ποιοι επιστήμονες ήταν αυτοί που έβγαλαν τα σχετικά πορίσματα; Κλήθηκαν να συνεργαστούν επιστήμονες από κάθε πλευρά και να ακουστεί ελεύθερα η κάθε άποψη;

Δεν φαίνεται να συνέβη κάτι τέτοιο. Δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν γνώμη. Υπάρχουν και άλλοι πολλοί και αξιολογότατοι. Δεν μπορεί! Αγνοήθηκαν. Σκοπίμως.

Είπε λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος για τη «σύνοδο»: «…ο χρόνος που περνά εξωραΐζει τα πράγματα και δείχνει μόνο την ομορφιά. Κάθε μεγάλο γεγονός έχει πολλές εικόνες. Όταν περάσει ο καιρός, αυτοί που θα κάνουν την κρίση της συνόδου της Κρήτης θα βρουν κάποια καλά λόγια να πούνε, που δεν βρίσκουν οι σημερινοί».

Ομορφιά, λοιπόν. Μη διανοηθούμε τίποτε άλλο. Αύριο κιόλας ο εξωραϊσμός θα έχει προχωρήσει, ενώ στα τέλη Νοεμβρίου  θα λάμπει το φως της «συνόδου»  εκτυφλωτικά. Προσέχετε πώς θα προσέλθετε!

Πρώτα πρώτα, οι Σύνοδοι, ως γεγονότα, δεν «έχουν πολλές εικόνες». Μία είναι η εικόνα που ζωγραφίζουν στην ιστορία της Εκκλησίας: Αυτή της οριοθέτησης της μιας Αλήθειας, η οποία είναι διαχρονική. Είναι ελεύθερη του χρόνου και αιώνια. Κάθε συνερχόμενη Σύνοδος επικυρώνει τις προηγούμενες και καθίστανται όλες απλανείς οδοδείκτες έως της Δευτέρας Παρουσίας. Αυτή δεν το έπραξε. Θα την διαγράψει ο χρόνος.

Οι Σύνοδοι δεν έχουν ανάγκη από «κάποια καλά λόγια». Δεν έχουν ανάγκη από «εύγε». Υποβαθμίζεται με τέτοια λόγια ένα γεγονός θεοφανείας. Διότι κάθε Αγία Σύνοδος είναι και μια «μικρή Πεντηκοστή». Αυτή είχε απόλυτα ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.

Σχετικοποιείται  και απαξιώνεται ο θεσμός της Συνόδου, όταν προβάλλεται  ως ένας αυτών των κοσμικών συνεδρίων και το αποτέλεσμα αυτής, ως τιθέμενο υπό κρίση και σύγκριση, όταν  αφήνεται ως ασθενής στον ιατρό το χρόνο να αναδείξει σταδιακά τις αλήθειες της. Δηλαδή, όταν οι γιατροί εφευρίσκουν νέα φάρμακα, επιβεβαιώνουν την γνησιότητά τους και την αποτελεσματικότητά τους δοκιμάζοντάς τα επάνω στους ασθενείς; Τα χρησιμοποιούν και  διακινδυνεύουν τις ζωές των ασθενών, ελπίζοντας πως θα αποδειχθούν σωτήρια και εντέλει αφήνεται ο χρόνος να μετράει τους νεκρούς;

Ακόμη, δεν είναι οι Σύνοδοι έργα τέχνης, για να βαθμολογηθούν από τους κριτικούς. Δεν έχουν ως θέμα τους τίποτε άλλο, εκτός από τη διατύπωση των όρων της Αλήθειας. Δεν είναι επιτυχία ανθρώπινη, αλλά αποκάλυψη, δώρο του Αγίου Πνεύματος προς τη στρατευόμενη Εκκλησία, διά των  κεκαθαρμένων ψυχών, που συνήλθαν ακριβώς γι` αυτόν το λόγο. Έγιναν έτσι τα πράγματα; Λέει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης: «Το θέτω το ερώτημα». Και συνεχίζει:

Και γι` αυτό οι Πατέρες λένε: «Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν». Επικαλούνται το γεγονός, ότι έτσι θέλει το Πνεύμα το Άγιον. Πού το ξέρουν ότι έτσι θέλει το Πνεύμα το Άγιον; Εάν συνέλθει μια ομάδα εκατό επισκόπων και οι είκοσι πέντε επίσκοποι βρίσκονται σε κατάσταση  φωτισμού, οι είκοσι πέντε θα είναι οι καθοδηγητές της  Συνόδου. Οι άλλοι θα ακολουθήσουν. Γιατί; Διότι, όχι μόνον ομιλούν εκ πείρας γι` αυτά τα θέματα, αλλά επικαλούνται και την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και την πατερική Παράδοση και κάνουν τη σωστή ερμηνεία. Οπότε, εκείνοι που παρακολουθούν αυτήν την ερμηνεία που κάνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, πείθονται από τα επιχειρήματα και δέχονται αυτές τις απόψεις και ας μην είναι οι ίδιοι ακριβώς σε κατάσταση φωτισμού».

Οι Σύνοδοι δεν συνέρχονται για το σχετικό καλό ούτε για το ωραίο ούτε για το κατά άνθρωπον αρεστό και ευχάριστο. Ούτε περιορίζονται από σκοπιμότητες και μεθοδεύσεις, που έχουν κινητήρια δύναμη τα πάθη των ανθρώπων. Η Εκκλησία έχει ανάγκη από Σύνοδο, που θα οριοθετήσει την Αλήθεια, αγωνιζόμενη ευθέως κατά οιασδήποτε πλάνης και αιρέσεως, η οποία επιχειρεί να μολύνει την καθαρότητα της πίστης μας. Αυτό είναι το κυριότερο και βαρύτερο έγκλημα της συνόδου της Κρήτης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και η προσπάθεια να αναδείξει ως εκκλησίες τις αιρέσεις.

Οι Σύνοδοι δεν εξωραΐζονται ούτε σπιλώνονται από το διάβα του χρόνου με μεθοδεύσεις και προσπάθειες επιβολής των αποτελεσμάτων τους και των αποφάσεών τους. Δε χρειάζονται λιβάνισμα από κανέναν.

Οι Σύνοδοι επικρατούν ελεύθερα και αβίαστα, ως θεσμοί, οι οποίοι λειτούργησαν μόνο για την Αλήθεια και τίποτε άλλο. Δεν επιβάλλονται, αλλά αγκαλιάζονται από το πλήρωμα, αφού διασφαλίζουν και οριοθετούν την Αλήθεια, την Εκκλησία. Εδράζονται στις καρδιές των πιστών και γίνονται αποδεκτές και εφαρμόζονται με θεία πληροφορία και όχι με διαφήμιση και προπαγάνδα και επιβολή βίας ούτε με επιστράτευση επιστημόνων και ακαδημαϊκών, ως οργάνων επιβολής και επιβεβαίωσης της ορθότητας των αποφάσεών τους.

Ακόμη, η Εκκλησία και η Αλήθεια της ούτε έχουν ανάγκη ούτε ζητούν ανταλλαγές φιλοφρονήσεων για τους αγώνες και την αντιμετώπιση των αιρέσεων και εντέλει για τη διατύπωση των αποφάσεών τους. Ζητούν τη γνησιότητα διά της μίας οδού: Αυτής που δίδαξαν οι Απόστολοι και συνέχισαν οι φωτισμένοι και άγιοι Πατέρες στην ιστορική της πορεία.

Όπως προαναφέραμε,  η δήλωση του Αρχιεπισκόπου εκπέμπεται προς κάθε κατεύθυνση, ως έμμεση προειδοποίηση ή και ως προϊδεασμός για την τοποθέτηση επί του θέματος των μελλόντων να συνέλθουν στη Σύνοδο της Ιεραρχίας επισκόπων. Άρα προς τι η Σύνοδος της Ιεραρχίας; Για να κλείσουν μάτια και στόματα; Είναι κάτι ανάλογο μ` αυτό που συνέβαινε με έναν υπουργό επί παχιών αγελάδων, ο οποίος άγεται και φέρεται τώρα από δικαστήριο σε δικαστήριο και από φυλακή σε φυλακή. Δήλωνε στους δημοσιογράφους πως «λειτουργούσαν οι θεσμοί της δημοκρατίας» κι από την άλλη κατέκλεβε τη χώρα.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ποια είναι η ουσία;

Έτερον, εκάτερον: Θα συνέλθουν οι Αρχιερείς στη Σύνοδο της Ιεραρχίας, ενώ το αποτέλεσμα θα είναι προαποφασισμένο. Θλιβερότατο για την Εκκλησία της Αλήθειας!

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 12-11-2016

Εικόνα «το στεφάνι της χαράς». έργο του Spencer Williams από:jesuspaintings 

Κείμενα του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη ΕΔΩ 

το «σπιτάκι της Μέλιας»