Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr
Ὅταν λέμε Ἐκκλησία ἐννοοῦμε δυό πράγματα: Τήν Ἐκκλησία ὡς Μυστήριο, ὡς Κιβωτό Σωτηρίας. Αὐτό τό «κομμάτι» δέν χάνει τήν ταυτότητά του, δέν ἐκκοσμικεύεται· δέν κινδυνεύει ἀπό τίποτε, γιατί καί «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσι αὐτῆς». (Μτ. 17:18).
Ἔχουμε ὅμως καί τό ἄλλο «κομμάτι»· αὐτό πού «ἐκπροσωπεῖ» αὐτό τό Μυστήριο· τήν Κιβωτό τῆς Σωτηρίας.
Εἴμαστε ἐμεῖς, τά ὁρατά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πρωτίστως Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι καλούμαστε νά μεταφέρουμε σ'αὐτόν τόν κόσμο, τό μήνυμα τοῦ Μυστηρίου· τή νέα Ζωή πού ἐγκαινίασε ὁ Χριστός μέ τήν Ἐνανθρώπισή Του.
Ὅμως, γιά νά γίνει αὐτό, θά πρέπει νά ἔχουμε μυηθεῖ σ'αὐτό τό νέο «μοντέλο» ζωῆς· τό φρόνημά μας νά εἶναι σύμφωνο μέ τό Μυστήριο· νά φωτίζεται ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ὁ κόσμος πού θά μᾶς βλέπει, νά ἐμπνέεται, καί νά παίρνει τό μήνυμα ὅτι «ἐδῶ εἶναι τό Μυστήριο· ἐδῶ εἶναι ἡ σωτηρία», κατά τό λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἔτσι, σάν τό φῶς, πρέπει νά λάμπει καί τό δικό σας φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους· νά βλέπουν τά καλά σας ἔργα καί νά δοξάζουν τόν οὐρανιο Πατέρα σας» (Μτ. 5: 16).
Ὅταν ὅμως τό φρόνημά μας δέν διαφέρει σέ τίποτα ἀπό τό φρόνημα τῶν κοσμικῶν, τότε ἔχουμε ἤδη εἰσαγει στήν Ἐκκλησία τή θανατηφόρο ἐκκοσμίκευση...! Ὅ,τι τό χειρότερο!
Μέ τέτοιο φρόνημα εἶναι φύσει ἀδύνατο, νά δώσουμε τήν ἀληθινή μαρτυρία γιά τό οὐράνιο Μυστήριο πού ἐκπροσωποῦμε· εἶναι φύσει ἀδύνατο νά ἐργασθοῦμε στήν Ἐκκλησία ἀληθινά, πνευματικά. «Βρήκατε ποτέ στά ἀγκάθια σταφύλια ἤ στά τριβόλια σύκα;» λέει μέ νόημα ὁ Χριστός (Μτ. 7: 14).
Ὅλη μας ἡ δραστηριότητα καί ὅλο μας τό ἔργο θά εἶναι ξένο μέ τό Μυστήριο. Θά σπαταλᾶμε τίς δυνάμεις μας σέ ποικίλα θέματα, ξένα (φεῦ!) μέ τήν κύρια ἀποστολή μας....!
«Ἀλίμονο σέ Σᾶς, ὦ ποιμένες, πού ἀσχολεῖστε μέ μάταιες ὑποθέσεις, καί ἐγκαταλείψατε τό ποίμνιο! Θά σᾶς κόψω τό χέρι μέ μαχαίρι, καί θά σᾶς βγάλω τό δεξί μάτι», λέει ὁ Κύριος γιά μᾶς, τούς Ποιμένες. (Ζαχ.11:17).
Θά ἐργαζόμαστε (στήν Ἐκκλησία!) μέ τόν ἴδιο τρόπο, πού ἐργάζονται καί οἱ κοσμικοί στίς δημόσιες ὑπηρεσίες: Δουλειά-ρουτίνα· ἐκμετάλλευση ἤ περιφρόνηση τοῦ ἄλλου· ἀντεκδικήσεις· δημόσιες, σκληρές ἀντιπαραθέσεις, ξευτελίζοντας ἔτσι τόν «ἀντίδικό» μας καί ἀδερφό μας, γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἔχυσε τό Αἷμα Του!
Μέ τέτοιο ἐκκοσμικευμένο φρόνημα, θά βλέπουμε τό Ναό ἀναπόφευκτα ὄχι σάν «κιβωτό σωτηρίας», ἀλλά σάν «χρηματοκιβώτιο....!».
«Κάνετε τόν οἶκο τοῦ Πατέρα Μου σπήλαιο ληστῶν» (Μτ. 21 13), εἶπε ὁ Χριστός στούς ἐμπόρους, πού πουλοῦσαν στό προαύλιο (!) τοῦ Ναοῦ «ζωντανά» ἐν ὄψει τοῦ Πάσχα. (Τά ἀγόραζαν οἱ προσκυνητές καί τά πρόσφεραν θυσία στόν Θεό).
Τούς ἀποκάλεσε ἐμμέσως πλήν σαφῶς ληστές...! Προσοχή! Δέν τούς ἀποκάλεσε κλέφτες, ἀλλά ληστές...!
Γιατί οἱ ληστές εἶναι ἀδίστακτοι, ἐπικίνδυνοι, ἱκανοί γιά ὅλα...! Καί ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικός Ναός εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπό τόν ἰουδαϊκό Ναό. Σκεφθεῖτε τί θά ἔλεγε ὁ Χριστός, ἄν ἕνας τέτοιος Ναός γινόταν «σπήλαιον ληστῶν».
Ἡ συνέχεια: Μέ τέτοιο ἐκκοσμικευμένο, θανατηφόρο φρόνημα, θά προσπαθοῦμε μέ κάθε τρόπο νά «βολέψουμε» σέ θέσεις τῆς Ἐκκλησίας τούς «ἡμετέρους», ἐπειδή μόνο καί μόνο εἶναι «ἡμέτεροι», ὅπως κάνουν καί οἱ «κομματάρχες».
«Σύ μέ γάρ τά σαυτοῦ μεριμνᾶς (λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) κἄν ταῦτα δέ καλῶς, οὐδείς σοι τῶν ἄλλων ἔσται λόγος, ὁ δέ Ἱερεύς, κἄν τόν οἰκεῖον καλῶς οἰκονομήσει βίον, τόν δέ σοί, ἤτοι ἁπάντων τῆς περί αὐτόν μή μετά ἀκριβείας ἐπιμελήσεται,μετά τῶν πονηρῶν εἰς τήν γέενναν ἄπεισι».
Δηλαδή: Σύ, ὁ λαϊκός, φροντίζεις γιά τά προσωπικά σου· καί ἄν δέν τά τακτοποιήσεις καλῶς, δέν θά σοῦ ζητηθεῖ λογαριασμός.
Ὅμως ὁ Ποιμένας, ἄν τακτοποιήσει καλῶς τά «προσωπικά» του, καί δέν φροντίσει «μετά ἀκριβείας» (=ἐπιμελῶς!) γιά τή σωτηρία τοῦ ποιμνίου του, θά πεταχθεῖ στή γέεννα τοῦ πυρός! (Λόγια τοῦ μεγάλου καί οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου!).
Μέ τέτοιο ἐκκοσμικευμένο φρόνημα, τό κήρυγμά μας θά εἶναι ἀναπόφευκτα ξύλινο, βαρετό, ἀνιαρό, ὑποκριτικό!
Μέ τέτοιο ἐκκοσμικευμένο φρόνημα, τό κήρυγμά μας θά εἶναι ἀναπόφευκτα ξύλινο, βαρετό, ἀνιαρό, ὑποκριτικό!
Ἄς μήν ξεχνᾶμε πώς τά λόγια μας αὐτά καθ'ἑαυτά, ὅσο σοφά ἤ θεολογικά καί ἄν εἶναι, ἐπηρεάζουν τόν ἀκροατή ἕνα 7%...!
Αὐτό πού τόν ἐπηρεάζει καταλυτικά, εἶναι ὅ,τι λέμε καί ὅ,τι κάνουμε μέ Πίστη· αὐτό πού βγαίνει ἀπό τήν καρδιά μας.
Αὐτό πού τόν ἐπηρεάζει καταλυτικά, εἶναι ὅ,τι λέμε καί ὅ,τι κάνουμε μέ Πίστη· αὐτό πού βγαίνει ἀπό τήν καρδιά μας.
Καί φυσικά δέν μποροῦμε νά εἰποῦμε μέ Πίστη, κάτι πού δέν βιώνουμε...! Δέν μποροῦμε νά βγάλουμε ἀπό τήν καρδιά μας, κάτι πού δέν ἔχουμε! Γινόμαστε θεατρῖνοι...!
Τέλος, μέ τέτοιο ἐκκοσμικευμένο φρόνημα θά διαφημίζουμε «παντί τρόπῳ» τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, παρουσιάζοντας ἔτσι τήν Ἐκκλησία ὡς ἕναν κοσμικό, κοινωνικό ὀργανισμό, πού συναγωνίζεται στίς ἀγαθοεργίες τό Κράτος ἤ ἄλλους κοινωνικούς φορεῖς!
Στήν περίπτωση αὐτή, ἄς ἀναλογισθοῦμε, ἄν ὡς Ἐκκλησία ἔχουμε λόγο ὑπάρξεως μέσα σ ' αὐτόν τόν κόσμο!
Ὅταν οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶδαν, πώς ἡ μέριμνά τους γιά τούς φτωχούς λειτουργοῦσε εἰς βάρος τῆς κυρίας τους ἀποστολῆς, «ἀναστατώθηκαν».
Ὅταν οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶδαν, πώς ἡ μέριμνά τους γιά τούς φτωχούς λειτουργοῦσε εἰς βάρος τῆς κυρίας τους ἀποστολῆς, «ἀναστατώθηκαν».
Συγκέντρωσαν λοιπόν τό λαό καί τοῦ ἐξήγησαν: «Δέν εἶναι σωστό ἐμεῖς νά ἀφήσουμε τή κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχολούμαστε μέ διανομές τροφίμων» (Πρ. 6: 2).
(Φαντασθεῖτε τούς Δώδεκα Ἀποστόλους νά μήν ἀσχολοῦντο μέ τίποτε ἄλλο, παρά μόνο μέ τίς διανομές τροφίμων...! Ὄχι ὅτι εἶναι κακό πρᾶγμα νά ἀσχολεῖται κάποιος μέ τούς φτωχούς, ἀλίμονο, ἀλλά αὐτό δέν εἶναι τό κύριο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας).
Θά πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε πώς αὐτό, πού πρωτίστως περιμένει ὁ κόσμος ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν εἶναι πράγματα κοσμικά (ἐπιβλητικά, φιλανθρωπικά «Ἱδρύματα», κ.ἄ.), ἀλλά πράγματα πνευματικά.
Περιμένει νά ἰδεῖ πνευματικούς, «ἐξαϋλωμένους» ἀνθρώπους, μέ τήν κατά Χριστόν ἀγάπη, σκορπίζοντας παντοῦ τό φῶς, τήν εἰρήνη τήν ἐλπίδα τοῦ Χριστοῦ· ὅπως ἦταν ὁ μακαριστός Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Ὅσιος Πορφύριος, πού βρῆκαν ἐλπίδα καί παρηγοριά χιλιάδες συνάνθρωποί μας, καί βρίσκουν ἀκόμα προσκυνώντας (!) τούς τάφους τους, γιατί ἦταν ἄξιοι, ἀληθινοί ἐκπρόσωποι τοῦ Μυστηρίου, πού λέγεται Ἐκκλησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.