Το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου.

ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ  ΗΡΩΑ  ΓΡΗΓΟΡΗ  ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Τελέστηκε σήμερα στην Ιερά Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου.  Ο ήρωας  Γρηγόρης Αυξεντίου, θυσίασε την ζωή του για τη λευτεριά και ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα.  

Παρενθετικά οφείλω να ομολογήσω τον απαγορευτικό τρόπο του εθνικού αυτού πόθου που κρύψανε πολλοί Έλληνες της Κύπρου στην πονεμένη καρδιά τους.  Ακόμα στα ορεινά χωριά της Κύπρου συναντάς στους γερασμένους τοίχους γραμμένο, το ‘’Να μας αξιώσει ο Θεός στην μάνα μας να πάμεν, τζιαι τρώμεν πέτρες των βουνών αν δεν έσιει να φάμεν’’.  Τούτο τον καημό τον δικαιούνται νομίζω περισσότερο, αυτοί που έμειναν μακριά από τα πολιτικά και τα κομματικά πάθη που πλήγωσαν την μεγαλόνησο.

Αυτός ο ήρωας έδειχνε από πολύ νωρίς, ότι είχε υπερβεί τον εαυτό του.  Έδειχνε ότι μπορούσε να θυσιάσει τον εαυτό του για τους φίλους του και κατά συνέπεια για όλους μας.  Θυμάμαι πρίν πολλά χρόνια που διάβασα κάποια περιστατικά από συναγωνιστή του ήρωα.  Κάποτε όταν έμενε στην Αμμόχωστο, του έστειλε η μητέρα του παστά κρέατα, τα οποία όμως προτίμησε να τα δώσει όλα σε ένα τυφλό.  Άλλη φορά που έκανε τον οδηγό κάποιου αυτοκινήτου που λειτουργούσε ως ταξί, οι επιβάτες κοροΐδευαν ένα ταλαιπωρημένο άνθρωπο από τη Λύση, από αυτούς που στην Κύπρο καλούν αγαθούς και πιστεύω αν το λένε με την καλή έννοια έχουν δίκαιο.  Όταν παρά τις προτροπές να σταματήσουν, συνέχισαν να κοροϊδεύουν το καλωσυνάτο Αντρικκούι, ο Γρηγόρης τους κατέβασε όλους κάτω από το αυτοκίνητο, και ήρθε μόνος με το Αντρικκούι στο χωριό τους τη Λύση. Είχε υψηλό αίσθημα δικαίου ο ήρωας.   Άλλη πάλι φορά όταν κυνήγησε μπεκάτσες στο βουνό, τις έψησε και τις πρόσφερε όλους στα παλληκάρια του, χωρίς καν να τις γευτεί.  Αυτός ήταν ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου. 

Ίσως είναι άκομψο να αναφέρω παρενθετικά κάτι από το πρώτο μου ποίημα που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό ‘’Υφάδι’’, πριν τριάντα περίπου χρόνια και το οποίο αφορούσε τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου.  Δεν το κράτησα αλλά θα παραθέσω μόνο κάποιες αναφορες του, όπως τις θυμάμαι.  Σίγουρα δεν είχε υψηλή ποιητική, ή ακόμα καθόλου ποιητική, αλλά είχε την ποιητική της καρδιάς. «Στο φετινό μνημόσυνο του ήρωα, παρευρέθηκε κι ο ίδιος ο  Γρηγόρης Αυξεντίου.  Τον έβαλαν όμως στα πίσω καθίσματα.  Ο ομιλητής ήταν το τιμώμενο πρόσωπο...Κάτι πήγε να πει ο Γρηγόρης και του’ παν να σωπάσει. Εξάλλου ομιλητής ήταν το τιμώμενο πρόσωπο...Κι η ομοσπονδία συνέχισε το ρομαντικό της περίπατο’’.  Αν και προϊόν της πρώιμης νεότητάς μου και το πρώτο ποίημά μου, εκείνες όμως οι έγνοιες για το πολύπαθο τούτο νησί δεν εξέλιπαν.

Σήμερα λοιπόν που τελέσαμε το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, ας γίνει αιτία και αφορμή να αποσυρθεί το σημείο της συνέντευξης του Μητροπολίτη Μόρφου, που μας λυπεί και που τιτλοφορείται ‘’Πλησιάζει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος’’ στην ιστοσελίδα της Μητρόπολης Μόρφου, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής :  «Ξέρετε ποιοι είναι οι πιο μεγάλοι αντιστασιακοί από όλους μας σήμερα στην Κύπρο; Οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι. Οι πιο μεγάλοι ήρωες αυτή τη στιγμή στην Κύπρο είναι οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι και ο παπά -Ζαχαρίας του Αποστόλου Αντρέα. Αυτοί είναι οι ήρωες, οι διάδοχοι του Μάτση και του Αυξεντίου».

Δεν είναι σωστό να καλούνται οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι, ‘’ήρωες και διάδοχοι του Μάτση και του Αυξεντίου’’, των ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους για την λευτεριά  και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.  Ας μην παραγνωρίζονται οι συναγωνιστές των ηρώων μας.  Ας μη προκαλείται άλλη λύπη, με τέτοια αναφορά στους συγγενείς τους και τους συναγωνιστές του, αλλά και σε όσους κρατούν ακόμα, μη δεχόμενοι κανένα πολιτειακό έκτρωμα τύπου Ανάν. Ας μη λησμονούμε τους ήρωες Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού Ας αποσυρθεί επιτέλους η απαράδεκτη αυτή αναφορά γιατί δεν αναπαύονται με τέτοια αναφορά οι συναγωνιστές των ηρώων αυτών που αψήφησαν αγχόνες, όχι μόνο για τη λευτεριά της Κύπρου, αλλά και για την ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. 

πηγή