ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Παπαδόπουλου Νικόλαου

ἀξιωματικοῦ τοῦ Ε.Σ. ἐ. ἀ.

Τὴν ἰδέα νὰ δημοσιεύσω τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο μου τὴν ἔδωσε ὁ π. Νεκτάριος Ζιόμπολας, συγγραφέας τοῦ ὁμότιτλου βιβλίου[1]. Ἀφορμὴ ἀποτέλεσε ἡ ὑπερβολικὴ προβολὴ ὁμοφυλοφίλων ἀπὸ τὰ περιβόητα ΜΜΕ, ἡ ἀποδοχὴ τοῦ κόσμου, ἡ χλιαρὴ ἀντίδραση σὲ ἀκραῖες καταστάσεις τῶν μονίμως καιροσκόπων πολιτικῶν ὅλων τῶν παρατάξεων ἀσχέτως ἂν τὰ πιστεύουν αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζονται, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βαπτίζουν τὸ πάθος καὶ τὴ διαστροφὴ «σεξουαλικὲς ἰδιαιτερότητες καὶ προτιμήσεις» ἢ «ἄτομα μὲ διαφορετικὸ σεξουαλικὸ προσανατολισμό». Αὐτὲς οἱ «βαπτίσεις» δὲν εἶχαν ἀκουστεῖ σὲ ὅλο τὸ παρελθόν.

Ὁ Ζίγκμουντ Φρόυντ (1856-1939) ὁ θεμελιωτὴς τῆς ψυχανάλυσης καὶ νομοθέτης τοῦ νοητικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου, μὲ εἰδικότητα στὴν ψυχοπαθολογία γράφει: « Ὑπάρχουν κατηγορίες ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων ποὺ ἡ ζωὴ τοὺς παρεκκλίνει ἀπὸ τὴ συνηθισμένη σεξουαλικὴ ζωὴ κατὰ τὸν πιὸ χτυπητὸ τρόπο. Μία ὁμάδα ἀπ’αὐτοὺς τοὺς «διεστραμμένους» ἔχει ἐξοστρακίσει τὴ διαφορὰ τῶν φύλων ἀπ’τὴ ζωή τους, ξεπερνῶντας τὶς ἀνατομικὲς δυσκολίες καὶ κατανικῶντας τὴ σχετικὴ ἀποστροφή. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ παραιτοῦνται ἀπὸ κάθε συμμετοχὴ στὴν ἀναπαραγωγή. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ λέγονται ὁμοφυλόφιλοι … Τώρα ποιὰ πρέπει νἆναι ἡ στάση μας ἀπέναντι σ’αὐτὲς τὶς ἀσυνήθεις μορφὲς τῆς σεξουαλικῆς ἱκανοποίησης; Ἡ ἀγανάκτηση καὶ ἡ ἔκφραση τῆς προσωπικῆς μας ἀποστροφῆς». Συμπεραίνει δὲ ὅτι ἡ σεξουαλικὴ ὡριμότητα σημαίνει ἑτεροφυλοφιλία προσανατολισμένη στὴν τεκνοποιΐα καὶ ἐπικεντρωμένη στὰ γεννητικὰ ὄργανα.

Δὲν μοῦ ἐπιτρέπει ὁ διαθέσιμος χῶρος τοῦ περιοδικοῦ νὰ ἀναφερθῶ καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους ἐπώνυμους εἰδικοὺς τοῦ εἴδους παγκόσμιας ἀκτινοβολίας οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ συγκεκριμένο θέμα ἀντιμετωπίζοντάς το ὡς διαστροφή. (PINEL 1802, ESQUIROL,KRAFT-EBING, HAVELOCK ELLIS-19os αἰ., E.DUPRE-1912). Θεωρῶ ὅμως σκόπιμο νὰ στιγματίσω τὴν περιβόητη Ἀμερικανικὴ Ψυχιατρικὴ Ἑταιρεία ὡς πρὸς τὸ τί εἶναι ὁμοφυλοφιλία. Ἡ ὑποκριτική της θέση καὶ ἀνάλογα μὲ διάφορα συμφέροντα, τὴν ἔχουν ὠθήσει νὰ ἀλλάξει ἀποφάσεις-πορίσματα 5-6 φορές, ὡς πρὸς τὸ ἂν ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ψυχικὴ διαταραχή, παθολογικὴ ἢ φυσιολογικὴ κατάσταση ἢ διαγνωστικὴ κατηγορία κ.λπ. Στὰ θέματα αὐτὰ ἔχουν ἀπαντήσει διεθνῶς χιλιάδες ψυχίατροι καὶ ψυχολόγοι. Ἐκεῖνα ποὺ χρειάζονται οἱ νέοι εἶναι ἡ σωστὴ ἀγωγὴ καὶ ἡ αὐτοκυριαρχία. Αὐτὴ ἀπαιτεῖ ἰσχυρὰ θεμέλια τὰ ὁποῖα θέτουν οἱ γονεῖς καὶ ἔχουν τεράστα εὐθύνη γι’ αὐτό. Ἡ προφύλαξη τοῦ νέου ἀπὸ διαστροφὲς δηλ. ἡ δημιουργία γεμάτης ζωῆς στοὺς νέους, πολλοὶ φίλοι, προσφορὰ δημιουργικῆς δραστηριότητας, ἱκανοποιητικὴ καὶ ὑγιὴς ἐπικοινωνία μὲ τὶς ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ, ἀντιμετώπιση σοβαρῶν προβλημάτων καὶ μὴ φυσιολογικῶν συμπεριφορῶν. Ἐπιπλέον, δίδεται ὅλη ἡ βοήθεια στὸ νὰ ἀποκτήσει ὁ νέος ἢ ἡ νέα μεγάλη ἰδέα περὶ γάμου. Ἡ διαφορὰ τῶν φύλων ἀντὶ νὰ εἶναι δύσκολο σημεῖο εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποτελέσει «λίθον ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ παιδαγωγὸς θὰ στηρίξει τὸ οἰκοδόμημα»! Στὴ νέα πρέπει νὰ ἐξηγηθεῖ ὅτι ἔχει αὐτὲς τὶς λειτουργίες γιὰ νὰ μπορέσει νὰ γίνει σύζυγος, μητέρα καὶ νὰ πάει τὴν κατάλληλη θέση στὴ ζωή. Στὸ νέο πρέπει νὰ ἐξηγηθεῖ ὅτι θὰ γίνει ἄντρας, κύριος του ἑαυτοῦ του, ἱκανὸς νὰ δημιουργήσει σωστὴ οἰκογένεια ἀλλὰ καὶ ἱκανὸς νὰ συμβάλει στὴ ζωὴ καὶ στὸν πολιτισμό. Ἡ αὐτοκυριαρχία λοιπὸν συνδέεται ἀμεσώτατα μὲ μία ἀνώτερη ἀντίληψη τῆς ζωῆς. Ὅ, τι ἀποδεσμεύει τὸ πνεῦμα, χωρὶς νὰ μᾶς δίνει κυριαρχία ἐπὶ τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι ὀλέθριο.

Δυστυχῶς σήμερα πολλὲς φορὲς οἱ ὁμοφυλόφιλοι προβάλλονται ὡς πρότυπα καὶ ἔχουμε ξεχάσει συμφορὲς ποὺ προῆλθαν ἀπὸ σήψη, διαφθορά, διαστροφή, ἀνηθικότητα. Νὰ θυμηθοῦμε τὸν Κατακλυσμὸ (Ματθ. κδ’ 37-39) καὶ (Λουκ. ιζ’ 26-30); Τὶς ἀναφορές τους στὸ ἴδιο θέμα τῶν Ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Α’ Πετρ. γ’ 20); Τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ μας (Ματθ. κδ’ 37-39); Μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε ποὺ εἶχε φτάσει ἡ διαστροφή, ἡ σαρκικὴ ἀνωμαλία, ἡ χυδαιότητα, ἡ ἀνομία, ἡ λαίλαπα τῆς διαφθορᾶς γιὰ νὰ μετατρέψουν τὴν ἀσύληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο σὲ ὀργὴ ποὺ ὁδήγησε στὸν κατακλυσμό; Νὰ θυμηθοῦμε τὰ Σόδομα καὶ Γόμορα ὅπου οἱ σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνδρῶν ἦταν δεδομένες καὶ οἱ γυναῖκες ἦταν μόνο γιὰ τεκνοποιΐα δηλ. ὁμοφυλοφιλία στὸ ἔπακρο «ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνη κατεργαζόμενοι», ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἄπ. Παῦλος γιὰ κάποιο παρόμοιο χάλι κάποιων Ρωμαίων ἀργότερα. Νὰ θυμηθοῦμε τὴν πτώση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας; Ὅταν ἡ ἴδια ἡ Παναγία μας, ἡ μητέρα μας ποὺ βουρκώνει μὲ τὸ παραμικρὸ στραβοπάτημά μας καὶ εἶναι Προστάτιδα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπιτρέπει νὰ πέσει σὲ χέρια βαρβάρων ἀλλοπίστων ἀντιλαμβάνεστε σὲ ποιὸ σημεῖο εἶχε φτάσει ἡ διαφθορά; Τὸ ὅτι καὶ σήμερα ὅλοι πονᾶμε ποὺ ἀκόμη ἐπὶ τόσους αἰῶνες ἡ Βασιλίδα τῶν Πόλεων εἶναι ὑπὸ κατοχὴ καὶ ὅταν τὴν ἐπισκεπτόμαστε ἀπὸ μέσα μας ἀγριεύουν δύο θηρία, ἡ Λύπη καὶ ἡ Ἀγανάκτηση εἶναι τυχαῖο; Ὄχι. Σημαίνει ὅτι ἀκόμα δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι. Δὲν ὑπάρχει ἡ ἀπαιτούμενη ταπείνωση καὶ μετάνοια.

Ἐμεῖς ἐρχόμαστε σήμερα καὶ συζητᾶμε ἂν πρέπει νὰ συνάπτονται «γάμοι» μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων! Ἔχουμε γιὰ παράδειγμα τοὺς «νιόπαντρους» τῆς Τήλου, ἀφοῦ ὁ «προοδευτικὸς» δήμαρχος τοῦ νησιοῦ ἔδωσε τὴ σχετικὴ ἄδεια. Στὸ ἐξωτερικὸ βέβαια ἔχουμε ἀρκετὰ παραδείγματα ἀκόμη καὶ μεταξὺ ὑπερηλίκων(!) γυναικῶν. Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ διευκρινιστεῖ ὅτι ἡ λέξη «λεσβία» ἴσως κακῶς ἔχει ταυτιστεῖ μὲ τὴ Ν. Λέσβο, λόγῳ Σαπφοῦς. Κατὰ μία ἄλλη ἐκδοχὴ  προέρχεται ἀπὸ τὴ Λεσβία Ρωμαία Πατρικία τοῦ 1ου αἰ. π.Χ. ἡ ὁποία ἀσχολοῦνταν μὲ ἀνώμαλες σαρκικὲς δραστηριότητες καὶ συνέθετε τοῦ ἴδιου περιεχομένου ποιήματα τὴν ἐποχὴ τοῦ Νέρωνα. Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ στὴ Ρώμη τόσο ἡ ἀνδρικὴ ὅσο καὶ ἡ γυναικεία ὁμοφυλοφιλία ἦταν σὲ ἔξαρση, τὴν ὁποία εἶχε καυτηριάσει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ Νέρων, ἀφοῦ παντρεύτηκε δύο φορὲς τὴν Ὀκταβία καὶ τὴν Σαβίνα στὶς ὁποῖες φέρθηκε βάναυσα μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνουν, συνδέθηκε ἐρωτικὰ μὲ δύο  Ἕλληνες, τὸν εὔσωμο καὶ ἀνδρώδη Πυθαγόρα καὶ τὸν λεπτόσωμο καὶ γυναικώδη Σπόρον τὸν ὁποῖο καὶ εὐνούχισε. Ὁ πρῶτος ἦταν ὁ ἐραστής του καὶ ὁ δεύτερος ἡ ἐρωμένη του!

Ἡ ὁμοφυλοφιλία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν μὲν ὑπαρκτή, ἀλλὰ κατὰ κανένα τρόπο ἀποδεκτή, οἱ δὲ ὁμοφυλόφιλοι ἦταν κοινωνικὰ ἀπορριπτέοι καὶ ζοῦσαν σὲ κοινωνικὸ περιθώριο. Πλεῖστοι σοφοὶ της Ἀρχαιότητας ἀναφέρθηκαν στὸ θέμα. Ὁ Ἀριστοτέλης ἀναφέρει ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι παθολογικὴ κατάσταση, ψυχικὴ διαστροφὴ τὴν ὁποία ὁ ὁμοφυλόφιλος ἀδυνατεῖ νὰ ὑπερνικήσει. Παρόμοιες ἀπόψεις εἶχε καὶ ὁ Πλάτων, ὁ Σωκράτης κ.ἄ. Οἱ ἐπιστήμονες ἐκεῖνοι ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν ὕπαρξη τῆς ἀποδεκτῆς ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ σύνολο ὁμοφυλοφιλίας στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, τὴν ἐντοπίζουν μόνο στὸ ἐπίπεδο τῆς σαρκικῆς παιδεραστίας. Γιὰ νὰ εἶναι ὅμως κοινωνικὰ ἀποδεκτὴ καὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ὁμοφυλοφιλία πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ συγκεκριμένους κανόνες, ποὺ εἶναι ἄγνωστο ἂν βρίσκουν σύμφωνους τοὺς σημερινοὺς ὁμοφυλόφιλους … Γιατί ὑπῆρχε ἀπὸ τὴ μία ὁ ἐραστὴς καὶ μέντορας, ὁ καθοδηγητής, ὁ δάσκαλος, τὸ πρότυπο καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ ἐρωμένος, ὁ καθοδηγούμενος, ὁ μαθητής, χωρὶς σαρκικὴ ἐπαφὴ ἀλλὰ πνευματικὴ σχέση. Καὶ δὲν ὑπῆρχαν παρεκτροπές; Καὶ βέβαια ὑπῆρχαν, ἀλλὰ ὡς τέτοιες ἀντιμετωπίζονταν δηλ. ὡς κάτι καταδικαστέο καὶ ὑπῆρχε αἰσχύνη.

Κάπως ἔτσι ἦταν μέχρι προτινὸς καὶ στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα. Βέβαια πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι εἶναι ἕνα κοινωνικὸ φαινόμενο καὶ ὅτι πρέπει μὲ ἀγάπη καὶ κατάλληλη συμπαράσταση νὰ ἀντιμετωπισθεῖ. Ἐπίσης, ὅπως ἀναφέρθηκε παραπάνω, εὐθύνη ἔχουν οἱ γονεῖς οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν ὅταν διαπιστώσουν τὰ πρῶτα μὴ φυσιολογικὰ σημάδια κατὰ τὴν παιδικὴ ἡλικία τῶν παιδιῶν τους. Ἐπειδὴ ὅμως ἐξελίσσεται σὲ πάθος καὶ ὡς γνωστὸ τὸ πάθος ἀπαιτεῖται νὰ καταπολεμηθεῖ σύμφωνα μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, χρειάζεται καὶ τὸ φάρμακο ποὺ λέγεται ἐγκράτεια, ἀφοῦ προηγηθεῖ ἡ μετάνοια καὶ ζητηθεῖ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ παράλληλα μὲ τὴ στήριξη καὶ ἀγάπη τῶν συνανθρώπων καὶ εἰδικῶν στὸ εἶδος ἐπιστημόνων. Ἡ εἰκόνα ὅμως του νὰ προβάλλονται στὰ ΜΜΕ ὡς πρότυπα ἐνῷ πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια ντρεπόντουσαν, νὰ τοὺς ἐκθειάζουν οἱ παρευρισκόμενοι, νὰ τοὺς δικαιολογοῦν οἱ δημοσιογράφοι ἢ οἱ πολιτικοὶ γιὰ νὰ τοὺς εἶναι ἀρεστοὶ καὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν βλέποντάς τους νὰ φιλιοῦνται στοὺς «γάμους» τους προκαλῶντας τὸ κοινὸ αἴσθημα καὶ ἀηδία, αὐτὸ εἶναι ἀπαράδεκτο.

Τέλος θὰ ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ σὲ περιπτώσεις διαστροφικῶν συμπεριφορῶν τῶν κληρικῶν. Ὁ κληρικὸς εἶναι ἔνοχος, ἡ εὐθύνη του εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπὸ τὸν ὅποιο λαϊκό, ἡ τιμωρία εἶναι ἀμείλικτη, γιατί βρίσκεται ἀπέναντι ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἐτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλὰς, ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας» (Λουκ. κ’ 12, 47-48). Δηλ. ἐκεῖνος ποὺ ξέρει τί θέλει ὁ Κύριός του καὶ δὲν τὸ κάνει θὰ τιμωρηθεῖ αὐστηρά, ἀντίθετα ἐκεῖνος ποὺ δὲν γνωρίζει τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου του καὶ κάνει κάτι ἀξιόποινο, θὰ τιμωρηθεῖ ἐλαφρότερα. Στὸν ἱερωμένο δηλαδὴ προσμετρᾶ πολὺ καὶ εἶναι ἄκρως βαρύνουσα ἡ θέση του. Ἐπίσης ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς ἱεροὺς ἐκκλησιαστικοὺς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὡς καὶ Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπείρως αὐστηρότεροι ἀπὸ τοὺς ὅποιους νόμους τοῦ κράτους καθότι εἰσχωροῦν σὲ βάθος ἀπὸ ἠθικῆς-πνευματικῆς ἀπόψεως. Ἡ δικαιολογία ὅτι καὶ ὁ κληρικὸς εἶναι ἄνθρωπος δὲν ἰσχύει καθότι οἱ πιστοὶ ἀδυνατοῦν νὰ δικαιολογήσουν ἢ νὰ συγχωρήσουν πράξεις σαρκικὲς ὅπως μοιχείας, πορνείας καὶ προπαντῶς ἀρσενοκοιτίας-ὁμοφυλοφιλίας.

Συμπερασματικὰ μποροῦμε νὰ δεχτοῦμε ὅτι τὰ πάθη εἶναι ἰσχυρὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ θωρακιστεῖ γιὰ νὰ μὴν τὸν ἐπηρεάζουν στὴ ζωή του καὶ ἂν κυριευθεῖ ἀπὸ κάποιο ἢ κάποια νὰ καταβάλλει προσπάθεια καὶ μὲ τὴ βοήθεια ἄλλων νὰ ἀπαλλαχθεῖ. Ὁ ἄνθρωπος μὲ πάθη δὲν ἔχει αὐτοκυριαρχία καὶ ἐλέγχεται εὔκολα ἀπὸ ἄλλους. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρονται σχετικὰ δημοσιεύματα σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα οἱ Ἀμερικανοὶ στὴν ἀναζήτηση «ἤπιων» τρόπων ἐξουδετερώσεως ἀντιπάλων στρατευμάτων διεξάγουν ἔρευνες ἀπὸ τὸ 1994 γιὰ τὴν ἀνακάλυψη μὴ θανατηφόρων χημικῶν σκευασμάτων τὰ ὁποῖα θὰ προκαλοῦν ὁμοφυλοφιλικὲς τάσεις σ΄ αὐτά, ἐπηρεάζοντας τὴν πειθαρχία καὶ τὸ ἠθικὸ ἀντιπάλων ὁμάδων!

Τελειώνοντας θὰ ἤθελα νὰ κλείσω μὲ τοὺς ἑξῆς προβληματισμούς: Δὲν εἶναι κρίμα ὁ ἄνθρωπος τὸ πιὸ λογικὸ ὄν, τὸ τελειότερο πλάσμα τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχει τέτοιου εἴδους διαστροφές, ὅταν τὰ ζῶα δὲν ἔχουν διαστροφές; Γιατί τὰ ζῶα νὰ συμπεριφέρονται πιὸ ὥριμα καὶ λογικὰ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο; Δὲν εἶναι κρίμα νὰ ἀφήνουμε ἀπὸ ἀδιαφορία ἕνα νέο ἢ μία νέα νὰ παρασυρθοῦν ἢ κάποιους σὲ μεγαλύτερη ἡλικία νὰ περιπέσουν σὲ μία τέτοια κατάσταση; Γιατί ὑπάρχει τὸ ἐκ γενετῆς ὁρμονικὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο σήμερα ἀντιμετωπίζεται ἰατρικῶς ἀπὸ μικρὴ ἡλικία καὶ ἐδῶ εἶναι ἡ εὐθύνη τῶν γονέων καὶ ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων «πτώση» εἴτε ὡς ἀποτέλεσμα βιασμοῦ, εἴτε ὡς ἀποτέλεσμα κακῶν συναναστροφῶν κ.λπ, ὁπότε τὴν εὐθύνη ἔχουν ὅλοι, ἡ Κοινωνία, τὸ Σχολεῖο, ἡ Ἐκκλησία, ὁ Στρατός, ἡ Πολιτεία. Πρέπει αὐτὰ τὰ ἄτομα νὰ πεισθοῦν ὅτι βρίσκονται ἐκτὸς φυσιολογικοῦ φάσματος, ὅτι ἐλέγχονται ἀπὸ πάθος καὶ πρέπει νὰ τὸ καταπολεμήσουν, ὅτι διαπράττουν σοβαρὸ ἁμάρτημα ἀπέναντι στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ δὲν ἔχουν περάσει χιλιάδες παιδιὰ ἀπὸ τὰ χέρια μου στὸ Στρατό, μεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ ἐλάχιστες περιπτώσεις τῶν παραπάνω κατηγοριῶν οἱ ὁποῖες βέβαια ἀντιμετωπίσθηκαν διαφορετικά, σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι οἱ νέοι μας ἔχουν ἕνα φοβερὸ πλεονέκτημα: Εἶναι ὑπερβολικὰ εὔπλαστοι καὶ μποροῦμε μὲ κατάλληλη συμπεριφορὰ νὰ κάνουμε θαύματα. Γνωρίζετε πόσοι συνάνθρωποί μας αὐτῆς τῆς κατηγορίας καταλαβαίνουν τί κάνουν, προβληματίζονται καὶ δὲν ἔχουν τὴ δύναμη νὰ ἀντιδράσουν γιατί δὲν ἔχουν βοήθεια; Πόσες χιλιάδες δακρύβρεχτοι ὁμοφυλόφιλοι ἐξωμολογοῦνται καὶ μὲ μετάνοια, ἀγάπη καὶ πίστη συνέρχονται; Ἂς προσπαθήσουμε λοιπὸν ἂς μὴν ἐπικροτοῦμε τέτοιες συμπεριφορές, νὰ μὴν ἀποδεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις ἀλλὰ παράλληλα νὰ βοηθήσουμε καὶ τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι θετικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ, Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα

Ἐγκυκλοπαίδεια BRITANNICA

Ἁγία Γραφὴ

---

1. Ὁ π. Νεκτάριος Ζιόμπολας, ἀπόστρατος στρατιωτικὸς ἱερέας, εἶχε ὑπηρετήσει ὡς στρατιωτικὸς ἱερέας τῆς ταξιαρχίας στὴ Σάμο, στὴ διεύθυνση θρησκευτικοῦ καὶ τὴν περίοδο 1979-1981 εἴχαμε συνυπηρετήσει. Ὑπῆρξε τὰ δύο αὐτὰ χρόνια πνευματικός μου, ἔχει γράψει ἐκτὸς τοῦ παραπάνω, πολλὰ βιβλία, ἄρθρα, εἶχε προσκληθεῖ δεκάδες φορὲς στὴν τηλεόραση γιὰ θέματα θεολογικοῦ περιεχομένου (γάμος, ἀμβλώσεις, ὁμοφυλοφιλία, μυστήρια, θαύματα, κ.λπ.) καὶ ἔχει ἀποκτήσει τεράστια πνευματικὴ ἐμπειρία ἐξομολογῶντας χιλιάδες ἀνθρώπους. Ἔκανε τεράστιο ἀγῶνα ὅλα τὰ χρόνια ποὺ ὑπηρέτησε στὸν Στρατό, ὀργώνοντας καθημερινὰ φυλάκια καὶ μονάδες, προβάλλοντας κινηματογραφικὲς ταινίες (τότε), σλάιτς, μοιράζοντας φυλλάδια, κάνοντας κηρύγματα, μετὰ ἀπὸ προγραμματισμένους ἁγιασμοὺς ἢ ἑορτές. Ὡς ἄγαμος ἀρέσκεται στὴ μοναχικὴ ζωή, παρὰ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργεῖ στὴν ἐπιλογὴ αὐτὴ μία μεγαλούπολη ὅπως ἡ Ἀθήνα στὴν ὁποία ζεῖ.

http://enromiosini.gr