ΜΗ ΕΠΙΠΕΔΗ & ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΓΗ – ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΗ ΚΩΣΤΩΦ, ΦΥΣΙΚΟΥ

Ἀπό τό νέο αντιεξελικτικό βιβλίο

τοῦ Ἀρχίμ. Ἰωάννου Κωστωφ, Φυσικού

ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΕΤΩ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟ

τηλ. ἐπικοινωνίας & παραγγελιών 2108220542

ΜΗ ΕΠΙΠΕΔΗ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΓΗ

Πάρα πολλές φορές οἱ ἄθεοι προσάπτουν στή Βίβλο τό ὅτι ἡ γῆ εἶναι ἐπίπεδη καί ἀκίνητη. Ποτέ, ὅμως, αὐτή δέν δίδαξε τέτοια ἀνόητα πράγματα. Ἀντιθέτως· χωρίς νά εἶναι εἰδικό ἐπιστημονικό βιβλίο, περιλαμβάνει γιά τό θέμα αὐτό πραγματικά διαμαντάκια πού ἐκπλήττουν τό νοῦ κάθε καλοπροαίρετου.

Ὡς πρός τήν ἐπιπεδότητα

Ἔχουμε ἕνα θαυμάσιο χωρίο στή Βίβλο: «Ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ρῆμα (: διακηρύττει λόγο), καί νύξ νυκτί ἀναγγέλλει γνῶσιν»(Ψ 18, 3). Ποῦ ἔγκειται ὁ θαυμασμός; Στό ὅτι αὐτό ὑποδηλώνει τή μή ἐπιπεδότητα τῆς γῆς.

Πῶς τεκμηριώνεται αὐτό; Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ γῆ εἶναι ἐπίπεδη. Σέ μιά τέτοια περίπτωσι, ὅταν ἡ πάνω ἐπιφάνειά της λούζεται στό ἡλιακό φῶς, τότε φωτίζεται ὅλη καί ὑπάρχει μία ἡμέρα παντοῦ, ἐνῶ ὅλη ἡ κάτω ἐπιφάνεια τῆς γῆς ἔχει νύκτα. Στήν περίπτωσι αὐτή τό παραπάνω χωρίο τῆς Βίβλου δέν ἀνταποκρίνεται στήν ἀλήθεια: ἡ μέρα ἐδῶ μιλᾶ στή νύκτα καί ὄχι σέ ἄλλη μέρα, διότι αὐτήν συναντᾶ.

Ἄν θεωρήσουμε, ὅμως, τή γῆ μή ἐπίπεδη, τότε μέ τή φαινομένη περιστροφή τοῦ ἡλίου, ἁπλώνεται σιγά-σιγά ἡ μέρα στούς διάφορους τόπους καί ἀντίστοιχα ἡ νύκτα ἀντιδιαμετρικά. Ἔτσι π.χ. ἡ μέρα τῶν Ἀθηνῶν συναντᾶ τή μέρα τῆς Ρώμης, ἐκείνη τῶν Παρισίων κοκ.. Καί μπορεῖ ἡ κάθε μία νά ἀνακοινώνη στήν ἑπομένη ὅ,τι θέλει (τή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἐν προκειμένῳ). Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τίς νύκτες. Εἴδατε ὑποκρυπτόμενη σοφία στή Βίβλο;

* * *

Μέ τόν ἴδιο συλλογισμό καταλήγουμε καί πάλι στή μή ἐπιπεδότητα τῆς γῆς, βάσει ἄλλου βιβλικοῦ χωρίου. Ποιό εἶναι αὐτό; Τό ἑξῆς: «Ταύτῃ τῇ νυκτί [κατά τή Β´ Παρουσία] δύο ἔσονται ἐπί κλίνης μιᾶς [νύκτα], εἷς παραληφθήσεται καί ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται· δύο ἔσονται ἀλήθουσαι ἐπί τό αὐτό [μέρα], μία παραληφθήσεται καί ἡ ἑτέρα ἀφεθήσεται· δύο ἐν τῷ ἀγρῷ [πάλι, μέρα], εἷς παραληφθήσεται καί ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται»(Λκ 17, 34-36· βλ. καί: Μθ 24, 40-42).

Σημειωτέον ὅτι κατά τήν ἐποχή τῆς Βίβλου, ὁπότε δέν ὑπῆρχε ἠλεκτρισμός, ἡ ἐργασία γινόταν μόνο κατά τήν ἡμέρα. Τεκμηρίωσι: «Ἐμέ δεῖ ἐργάζεσθαι τά ἔργα τοῦ πέμψαντός Με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι»(Ἰω 9, 4). «Ἐάν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει (: σκοντάφτει), ὅτι τό φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ»(Ἰω 11, 10). «Περιπατεῖτε ἕως τό φῶς ἔχετε, ἵνα μή σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καί ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει»(Ἰω 12, 35). «Οἱ γάρ καθεύδοντες νυκτός καθεύδουσι»(Α´ Θεσ 5, 7)· «Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπί τό ἔργον αὐτοῦ καί ἐπί τήν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας»(Ψ 103, 23).

Συνεχίζουμε τό συλλογισμό: Ἡ Β´ Παρουσία τοῦ Κυρίου θά εἶναι στιγμιαία: «ἐν ἀτόμῳ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ (: σέ μιά στιγμή, ὅσο χρειάζεται ν᾽ ἀνοιγοκλείση τό μάτι)»(Α´ Κορ 15, 52). Ἐφόσον, λοιπόν, τήν ἴδια στιγμή ἀλλοῦ ἐπί τῆς γῆς εἶναι ἡμέρα καί ἀλλοῦ νύκτα, ἡ γῆ δέν εἶναι ἐπίπεδη.

* * *

Παρόμοιο χωρίο: «Ὅλην τήν ἡμέραν εὐλογήσουσιν Αὐτόν»(Ψ 71, 15). Ἡμέρα, ὡς γνωστόν (Γεν κεφ 1), ὅταν δέν προσδιορίζεται διαφορετικά (ὅπως στά παραπάνω χωρία), εἶναι ὅλο τό 24ωρο, ὅπως ἐδῶ. Τώρα, ἄν ἐξαιρέσουμε τήν ἀδιάλειπτη προσευχή τῶν μοναχῶν, προσευχή λαμβάνει χώρα μόνο κατά τή μέρα καί ὄχι κατά τή νύκτα. Λοιπόν, ἄν ἡ γῆ ἦταν ἐπίπεδη, τότε κατά τίς νυκτερινές ὧρες δέν θά εὐλογεῖτο ὁ Θεός σέ ἀντίθεσι μέ τό συζητούμενο χωρίο. Στή μή ἐπίπεδη γῆ, λόγῳ περιστροφῆς της, πάντα κάπου θά ὑπάρχη μέρα καί ἔτσι θά δοξολογῆται πάντοτε ὁ Θεός.

• Παρόμοιο εἶναι καί τό χωρίο: «Ἄσατε τῷ Κυρίῳ· εὐλογήσατε τό ὄνομα αὐτοῦ, εὐαγγελίζεσθε (: νά κηρύττετε) ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τό σωτήριον Αὐτοῦ (: τή σωτηρία τήν ὁποία Αὐτός προσφέρει)»(Ψ 95, 2). Πιό θεοσεβές εἶναι τό νά διακηρύσσεται αὐτό καθ᾽ ὅλο τό 24ωρο τῆς μή ἐπίπεδης γῆς.
• Ἄλλα χωρία σχετικά: «Καί ἥξουσιν ἀπό ἀνατολῶν καί δυσμῶν καί ἀπό βορρᾶ καί νότου, καί ἀνακλιθήσονται ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ»(Λκ 13, 29 κλπ. κλπ.). Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ Β´ Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀναφέραμε παραπάνω, θά εἶναι ταυτόχρονη γιά κάθε σημεῖο τῆς γῆς. Ὁ κάθε τόπος, ὅμως, ἔχει κατά τή στιγμή ἐκείνη μία ἀνατολή (αὐτή δέν μετατοπίζεται λόγῳ ἐποχῶν), ὁπότε πῶς δικαιολογεῖται ὁ πληθυντικός ἀνατολῶν ὅπως καί δυσμῶν σέ πολλά σημεῖα τῆς Γραφῆς —ἐνῶ ἑνικός γιά βορρᾶ καί νότο; Μόνο ἄν δεχθοῦμε γιά ὅλα τά σημεῖα τῆς γῆς ταυτοχρόνως ὅλες τίς ἀνατολές καί δύσεις —γιά κάθε σημεῖο μία— πάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Αὐτό, ὅμως, ὑποδηλώνει μή ἐπίπεδη γῆ(ἀφοῦ σ᾽ αὐτήν ταυτοχρόνως θά εἴχαμε μία ἀνατολή καί μία δύσι γιά ὅλα τά σημεῖα της).
• «Καί εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπί τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνά μέσον τῆς ἡμέρας καί ἀνά μέσον τῆς νυκτός· καί ἔστωσαν εἰς σημεῖα καί εἰς καιρούς καί εἰς ἡμέρας καί εἰς ἐνιαυτούς· καί ἔστωσαν εἰς φαῦσιν ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν ἐπί τῆς γῆς. καί ἐγένετο οὕτως»(Γεν 1, 14, 15). Ἄν ἡ γῆ ἦταν ἐπίπεδη, δέν θά ἐκπληρωνόταν συνεχῶς τό «εἰς φαῦσιν» καί «φαίνειν» (ἐνεστώτας), ἀλλά μόνο γιά τήν πάνω ἐπιφάνεια. Μόνο σέ μή ἐπίπεδη γῆ ἰσχύει γιά ὅλα τά σημεῖα της ἑκάστοτε ἡ λάμψι τῶν ἀστρικῶν σωμάτων.
• Ἄν ἡ γῆ εἶναι ἐπίπεδος, τότε κάτω ἀπό αὐτήν δέν ὑπάρχει Θεός!: «Καί ἀκούσαντες ἡμεῖς ἐξέστημεν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν, καί οὐκ ἔστη ἔτι πνεῦμα ἐν οὐδενί ἡμῶν ἀπό προσώπου ὑμῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν Θεός ἐν οὐρανῷ ἄνω καί ἐπί τῆς γῆς κάτω»(ἸΝ 2, 11). Στή σφαιρική γῆ κάτω θεωρεῖται μόνο τό κέντρο της καί ἔτσι παρακάμπτεται ἡ συζητούμενη δυσκολία.
• Μόνο σέ μή ἐπίπεδη γῆ εὐοδώνεται τό «ὑπό τόν ἥλιον»(Ἐκκλ 9, 9, 11, 13 κλπ. κλπ.) γιά ὅλα τά μέρη τῆς γῆς. Σέ ἐπίπεδη γῆ μόνο τό πάνω μέρος θά ἦταν κάτω ἀπό τόν ἥλιο.
• Τά ἴδια μποροῦμε νά ποῦμε καί γιά τό: «Καί ἔστησε τούς λόγους αὐτοῦ, οὕς ἐλάλησεν ἐφ᾿ ἡμᾶς καί ἐπί τούς κριτάς ἡμῶν, οἵ ἔκρινον ἡμᾶς, ἐπαγαγεῖν ἐφ᾿ ἡμᾶς κακά μεγάλα, οἷα οὐ γέγονεν ὑποκάτω παντός τοῦ οὐρανοῦ κατά τά γενόμενα ἐν ῾Ιερουσαλήμ»(Δαν 9, 12).
• Τό χωρίο «ἐν ποίᾳ δέ γῇ [περιοχή τῆς γῆς] αὐλίζεται τό φῶς; σκότους δέ ποῖος ὁ τόπος;»(: Ἰώβ 38, 19) ὑποδηλώνει μή ἐπίπεδη γῆ, διότι σ᾽ αὐτήν ἑστιάζεται τό φῶς (στήν πάνω πλευρά) καί τό σκότος (στήν κάτω). Στή μή ἐπίπεδη γῆμετακινεῖται κατά πᾶσα στιγμή καί τό φῶς καί τό σκότος.

* * *

Ἀναφέραμε μέχρι ἐδῶ τή θέσι ὅτι ἡ Βίβλος διδάσκει, παρότι δέν εἶναι ἐπιστημονικό βιβλίο, τό μή ἐπίπεδο τῆς γῆς. Ὡς πρός τή σφαιρικότητά της ὑπεμφαίνεται καί αὐτό στή Βίβλο. Γράφει ὁ Ἡσαΐας: «ὁ κατέχων τόν γῦρον τῆς γῆς»(40, 22). Νά σημειώσουμε ὅτι τό μόνο σῶμα πού ἀπ᾽ ὅλες τίς πλευρές φαίνεται κύκλος εἶναι ἡ σφαῖρα.

• Πιό ἐναργῆ χωρία εἶναι ὅσα ἀναφέρονται στό μέσο τῆς γῆς. Ἰδού δύο:

«Ὁ δέ Θεός βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς»(Ψ 73, 12). Μόνο σέ σφαῖρα ὁποιοσδήποτε τόπος βρίσκεται στό μέσο τῆς γῆς (σκεφθεῖτε τά διάφορα στερεά σώματα). Ἔτσι «ἔχει δικαίωμα» ὁ Ψαλμωδός νά θεωρῆ τήν Ἱερουσαλήμ στό μέσο τῆς γῆς.

«Ἐν τούτῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος, συνιεῖν καί γινώσκειν τόν Κύριον καί ποιεῖν κρίμα καί δικαιοσύνην ἐν μέσῳ τῆς γῆς»(Α´ Βασ 2, 10). Ἡ σωτηρία τοῦ Θεοῦ ἀπευθύνεται σέ κάθε τόπο τῆς γήινης σφαίρας, κι ἔτσι κάθε τόπος λατρείας τοῦ Θεοῦ εἶναι στό μέσο τῆς γῆς.

Πηγή:

http://www.truthtarget.gr

TRUTH TARGET


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://creationtruthorthodoxy.wordpress.com

Ἀπό τό νέο αντιεξελικτικό βιβλίο

τοῦ Ἀρχίμ. Ἰωάννου Κωστωφ, Φυσικού

ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΕΤΩ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟ

τηλ. ἐπικοινωνίας & παραγγελιών 2108220542