ΟΙ ΦΡΑΓΚΟΙ/ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ! ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!

   

    Το εξόχως λαμπρό, φυλετικό και όχι μόνο όνομα «Γραικός» στα Αγγλικά «Greek» και στα Γαλλικά «Grec», έφτασε να σημαίνει, να νοηματοδοτείται, να φορτίζεται εννοιολογικά ή να είναι ερμηνευτικά και λεξικολογικά το συνώνυμο των όρων-εννοιών «απατεώνας» ή/και «βρωμιάρης»…

         Τα προσχεδιασμένα «μνημόνια» της Δύσης είναι ή ταιριάζουν μόνον! για τους ακαλλιέργητους, λωποδύτες και άπλυτους βρωμο- Έλληνες!

         Το εν λόγω προσχεδιασμένο τόλμημα των Φράγκων, δηλαδή, η διάκριση μεταξύ Ρωμηών και Γραικών, όχι μόνο λειτούργησε κατά την προσμονή τους αλλά επίσης πρυτάνευσε μέχρι και σήμερα. Κρίμα και έλεος!

       Η αποστροφή και προκατάληψη των Φράγκων έναντι των «Γραικών» είναι λχ, ορατή με ύβρεις τύπου: «God, Damm Greek» = «Θεέ, αφάνισε τον Γραικό, …καταραμένε!», και «You Greek»= «εσύ, παλιάνθρωπε».

     Το γεγονός αυτό της νοηματικής αντικατάστασης και μετέπειτα χρήσης του αρνητικότατα Δυτικώς νοηματοδοτούμενου και λεξικοποιημένου όρου «Γραικός» το εντοπίζουμε χρονικώς, κυρίως, μετά το έτος 969 μ.Χ.

        ΞΥΠΝΗΣΤΕ! …ΟΡΕ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΕΣ!!! …ΟΡΕ ΓΡΑΙΚΟΙ!!! …ΟΡΕ ΡΩΜΗΟΙ!!!

       ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

Το εξόχως λαμπρό, φυλετικό και όχι μόνο όνομα «Γραικός» στα Αγγλικά «Greek» και στα Γαλλικά «Grec», κάποια στιγμή οι παπικο-Δυτικοί, έτσι το ήθελαν οι ίδιοι και έτσι από μόνοι τους το καθ-όρισαν, ώστε: να σημαίνει, να νοηματοδοτείται, να φορτίζεται εννοιολογικά ή να είναι ερμηνευτικά και λεξικολογικά το συνώνυμο του όρου-έννοιας απατεώνας. Μετά από αυτό το νοηματοδοτικό γεγονός και κατ’ αυτή τη «Δυτικό-τροπη» και «Δυτικο-δοθείσα» αρνητική έννοια, το ιστορικά σπουδαίο και ακτινοβόλο όνομα «Γραικός» έπαψε πλέον, και αυτό μόνο! για τους ίδιους τους παπο-Δυτικούς, να σημαίνει νοηματοδοτικά αυτό που από μόνο του όντως ήταν ή σήμαινε, πραγματικά, ιστορικά, εθνολογικά και φυλετικά για τους ίδιους εμάς!, τους Γραικούς-Έλληνες-Ρωμηούς.

Το εν λόγω τόλμημα των Φράγκων, δηλαδή, η διάκριση μεταξύ Ρωμηών και Γραικών, όχι μόνο λειτούργησε κατά την προσμονή τους, αλλά επίσης πρυτάνευσε μέχρι και σήμερα. Έφτασε μάλιστα στο απολύτως εξωλογικό επίπεδο ώστε και οι κοινωνικές επιστήμες να το δέχονται ως την «ιστορική αλήθεια»… Λόγου χάρη, στη φραγκική (γαλλική) ιστορία η Ανατολική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία της Ρωμανίας ονομάζεται «Greque» (γραίκικη). Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, ευτυχώς, οι Βρετανοί ιστορικοί δεν διέκοψαν ποτέ τους την προτίμησή τους να αποκαλούν το «Βυζάντιο» ως «Roman Empire» (Ρωμαίϊκη αυτοκρατορία).

Το όνομα «Γραικός» κακοποιήθηκε ανηλεώς στη Φραγκική Δύση και για έναν ακόμη επιπρόσθετο λόγο. Ήταν το αποτέλεσμα της θεολογικής διαμάχης και της πολιτικής έριδας μεταξύ της Ορθόδοξης Ανατολής και της Παπικής Δύσης. Η ίδρυση του ανεξάρτητου παπικού κράτος με πρωτεύουσα την Παλαιά Ρώμη, το 754, συνέτεινε στην περαιτέρω αποστασιοποίηση της Δυτικής Χριστιανοσύνης από την Ορθόδοξη Ανατολή. Αυτό το νέο τότε παπικό κράτος είχε την υποστήριξη και την υπεράσπιση των Φράγκων. Τότε, η νεο-ιδρυθείσα αυτοκρατορία των Φράγκων, με αυτοκράτορα τον Κάρολο, έβαλε πυρ ομαδόν κατά της Ορθοδόξου Ανατολής, με τη δικαιολογία ότι δήθεν οι «Γραικοί» φάνηκαν ολίγοι, ανάξιοι και ακατάλληλοι της μεγάλης ρωμαϊκής κληρονομιάς…

Όπως γράφει ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός: «Το όνομα Γραικός γρήγορα απέκτησε την σημασία του «αιρετικός», που τότε σήμαινε «νόθος», «κίβδηλος» Ρωμαίος (Ρωμηός) και συνεπώς, κάτι το εντελώς απαξιωτικό. Αυτό επιβεβαιώνουν τα έργα «Conta (ή Adversus) Graecos», εναντίον των αιρετικών και γι' αυτό «κίβδηλων» Ρωμαίων (Ρωμηών), αλλά και αναξίων να φέρουν το τιμημένο όνομα Ρωμαίος (Ρωμηός). Η μεγάλη αίρεση των Γραικών ήταν, κατά τους Φράγκους Θεολόγους, ή μη αποδοχή από αυτούς της διδασκαλίας για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και «εκ του Υιού» (Filioque). Έτσι αργότερα, από τους Σχολαστικούς, υποστηρικτές του Filioque, ο Άνσελμος Καντερβουρίας (11ος αι.) έγραψε το έργο του Contra Graecos και ο Θωμάς Ακινάτης (13ος αι) τα έργα Contra Graecos και Contra Errores Graecorum.

Οι επιθέσεις αυτές, φθάνοντας στα όρια του φανατισμού, αύξαναν συνεχώς το μίσος προς τους Γραικούς. Οι πολιτικές συγκρούσεις λόγω των φραγκικών αξιώσεων επέτειναν το μίσος και το όνομα Γραικός έγινε η φοβερότερη πρόκληση στις φραγκικές συνειδήσεις. Ο έντονος αυτός μισελληνισμός (μισογραικισμός) ενισχύθηκε σημαντικά στην περίοδο της Φραγκοκρατίας. Η αποστροφή και προκατάληψη των Φράγκων έναντι των Γραικών άφησε τα ίχνη της μέχρι σήμερα. Κατά την ομολογία του Π. Χρήστου: «...Άκουσα σ' αυτή τη Χώρα (ΗΠΑ) επανειλημμένως να χρησιμοποιείται το ελληνικό όνομα ως ύβρεις «God, Damm Greek»= «Θεέ, αφάνισε τον Γραικό». Και «You Greek»= «εσύ, παληάνθρωπε».

Πράγματι το όνομα Γραικός (Greek, Grec, Greco κ.λ.π.) έφθασε να σημαίνει, κατά τα δυτικά Λεξικά, αιρετικός, κλέφτης, απατεώνας, δηλαδή ότι απαισιότερο. Η μόνιμα ανθελληνική στάση της δυτικής πολιτικής, σ' αυτά έχει τις ρίζες της. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η αιτία του γεγονότος, ότι πολλοί Έλληνες στις ΗΠΑ αλλάζουν τα επώνυμα, αλλά και τα ονόματα τους, για να μη διακρίνονται. Άλλοι - και όχι μόνο από νεοειδωλολατρικές και αρχαιολατρικές τάσεις - προτιμούν αντί του Greek το Hellenic».

Έκτοτε, για την παπική Δύση υπήρχε εσαεί πια τόσο ο αρνητικά νοηματοδοτημένος όρος-έννοια όσο, επίσης, και ο «απατεώνας» κάτοικος-πολίτης της Νέας Ρώμης: ο «Γραικός». Αντιθέτως όμως, για την Ανατολική Ορθόδοξη Ρωμανική αυτοκρατορία, υπήρχε, και αυτό από καταβολής χρόνου, ένας υπεραιώνιος, καθημερινός, απλός, σπουδαίος, ιστορικός και κυρίως φυλετικός όρος: ο Γραικός-Έλληνας-Ρωμηός. Όρος, προφανώς χωρίς κάποια νοηματοδότηση, αφού υπήρχε η αυτούσια, δομικά και η εξ ορισμού, θετική του έννοια, καθώς και η ιστορική, η βιωματική και η καθημερινή διαδρομή του: αυτή την οποία επί αιώνες ζούσαν οι κάτοικοί της από την εποχή της προγονικής τους Αρχαίας Ελλάδας.

Ιστορικά, αυτόν τον αρνητικώς νοηματοδοτούμενο από τους παπό-Φραγκους όρο, «Γραικός», τον βρίσκουμε κάποια στιγμή εσκεμμένα, πονηρά και ύπουλα, όπως ειπώθηκε ανωτέρω, ως τον εσαεί αρνητικό νοηματοδοτικό αντικαταστάτη της λέξης-όρου «Έλληνο-Ρωμαίος/Ρωμηός». Το γεγονός αυτό της νοηματικής αντικατάστασης και μετέπειτα χρήσης του όρου «Γραικός» το εντοπίζουμε χρονικώς, κυρίως, μετά το έτος 969 μ.Χ.: Ημερομηνία συγγραφής του «φημισμένου» κειμένου του «μέγα» Λιουτπράνδου, επισκόπου τότε Κρεμόνας, επί Φραγκο-Γερμανού αυτοκράτορος Όθωνα Α’ προς τον τότε Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά.

Ένα κατάπτυστο παπο-κείμενο, που περιγράφει τα άθλια αισθήματα οργής και περιφρόνησης των παπικο-Φράγκων κατά των τότε Ρωμαίων/Ρωμηών. Κείμενο που εξισώνει, νοηματοδοτεί και εξομοιώνει, επισήμως πια, για τους άθεους Φραγκο-παπικούς τη σπουδαία λέξη «Ρωμαίος-Ρωμηός» με την ύβρη, την απατεωνιά και την αισχρολογία. Ειδικότερα εκείνη την περίοδο, απευθυνόμενος προς το παπο-Λατίνο «επίσκοπο» Λιουτπράνδο ο Νικηφόρος Φωκάς σχολίασε ότι ο Όθωνας δεν είχε το δικαίωμα να παντρευτεί, όπως ζητούσε, πορφυρογέννητη βασιλοπούλα της Κωνσταντινούπολης, διότι όπως είπε ο Ελληνο-Ρωμηός αυτοκράτωρ, «εσείς δεν είστε Ρωμαίοι αλλά Λογγοβάρδοι».

Τότε,  ο υβριστής και χυδαίος «επίσκοπος» Λιουτπράνδος αντί να προσπαθήσει να βοηθήσει τη συζήτηση και να ενισχύσει τη θέση του με κάποια λογική και σχετική επιχειρηματολογία υπέρ, ίσως, της ρωμαϊκότητας των βαρβάρων, ξέσπασε σε ένα αντιρωμαίϊκο υβρεολόγιο, που έκτοτε έχει παραμείνει ως ένα πολύ σημαντικό ιστορικό κείμενο-γεγονός, μέχρι και τα σήμερα. Παραθέτουμε ένα ενδεικτικό απόσπασμα της εν λόγω απάντησης του Λατίνου και «παν-αγίου επισκόπου»: «Ο Νικηφόρος αρνήθηκε να μου δώσει την ευκαιρία να απαντήσω σε αυτόν και πρόσθεσε υβριστικά: «Σεις δεν είστε Ρωμαίοι είστε Λομβαρδοί-Λογγοβάρδοι!».

Και εξακολουθεί λέγοντας: «Θέλησε να συνεχίσει και μου έκανε νεύμα να σιωπήσω, αλλά εγώ έχασα την υπομονή μου και έλαβα το λόγο: ...Ο αδελφοκτόνος Ρωμύλος, από τον οποίο ονομάστηκαν οι Ρωμαίοι, έγινε γνωστός από τη χρονογραφία ως πορνογέννητος, δηλαδή νόθος, και ίδρυσε άσυλο (σ.σ. τη Ρώμη) στο οποίο δέχθηκε χρεοφειλέτες, δραπέτες, δούλους, φονιάδες και κακούργους αξιοθάνατους και μάζεψε κοντά του έναν συρφετό τέτοιων ανθρώπων, τους οποίους ονόμασε Ρωμαίους. Απ’ αυτούς δε τους ευγενείς κατάγονται εκείνοι τους οποίους εσείς ονομάζετε κοσμοκράτορες, δηλαδή αυτοκράτορες».

Για να κατασταλάξει, ο εν λόγω «άγιος» παπο-Δυτικός «επίσκοπος»: «Αυτούς όμως εμείς, δηλαδή οι Λογγοβάρδοι, οι Σάξωνες, οι Φράγκοι, οι Λοθαρίγγιοι, οι Βαυαροί, οι Σουηβοί, οι Βουργούνδιοι τους περιφρονούμε τόσο πολύ, ώστε, όταν οργιζόμαστε κατά των εχθρών μας, δεν τους απευθύνουμε καμιά άλλη από τις ύβρεις παρά μόνο τη λέξη: Ρωμαίε! Και σ’ αυτό μόνο το όνομα των Ρωμαίων περιλαμβάνουμε κάθε είδος αγένειας, δειλίας, φιλαργυρίας, ασωτίας, απιστίας, και γενικά κάθε είδος κακίας».

ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ (2017):

«ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ-ΑΝΑΒΙΩΣΗ»

ΑΘΗΝΑ: Βιβλιοπωλείο «Ορθόδοξος Τύπος», Τηλέφωνο: +30.2103816206

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:  KAT' EIKONA, Τηλ: 2310 257609