Πορνεῖες, μοιχεῖες, ἐκτρώσεις, μαλώματα μέσα στὸν γάμο μας ἀπὸ λογισμοὺς ξεκινᾶνε καὶ ἐξελίσσονται, κορυφώνονται, ἐξωτερικεύονται σὰν διενέξεις, διαζύγια, ἐγκλήματα πάθους κλπ.
Πρακτικὰ τί πρέπει νὰ κάνουμε; Ἡ ἁγιοπνευματικὴ ὀρθόδοξη πείρα μᾶς προτρέπει:
Κοινὴ ἐξομολόγηση καὶ προσευχητικὴ ζωὴ καὶ μυστηριακὴ ὀρθόδοξη ζωὴ τοῦ ἀνδρογύνου μὲ ΥΠΑΚΟΉ καὶ ἐξομολόγηση σὲ κοινὸ πάντα πνευματικό, ἀρκεῖ νὰ εἶναι κανονικὸς ὀρθόδοξος ἱερέας, δηλαδὴ νὰ ἔχει κανονικὴ ἱεροσύνη, νὰ μὴν εἶναι καθηρημένος, καὶ νὰ εἶναι φορέας τῆς ὀρθόδοξης ἀσκητικῆς μυστηριακῆς ζωῆς (δηλαδὴ παρόλη τὴν ἁμαρτωλότητα ποὺ ἀνθρώπινα, ὅπως ὅλοι μας ἔχει), τὸ λιγότερο τουλάχιστον νὰ προσπαθεῖ νὰ ἀγωνίζεται, νὰ μετανοεῖ ὀρθόδοξα. Ἡ ἐπιλογὴ κοινοῦ διακριτικοῦ ἁγιοπνευματικοὺ κανονικοῦ ὀρθόδοξου πνευματικοῦ ἱερέα εἶναι σοβαρότατη, θεῖο δῶρο, καὶ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ πόθο καὶ προσευχή μας. Ἄλλωστε ὅπως λένε σοφὰ καὶ οἱ Ἀμερικανοί: ‘’Ὁ ἔξυπνος ἐπιτυχημένος ἄνθρωπος πρέπει νὰ ψάχνει καὶ νὰ βρεῖ καλὸ γιατρό, δικηγόρο καὶ παπά’’.
Βασικότατο ἐπίσης εἶναι νὰ μὴν δίνουμε σημασία στοὺς λογισμοὺς ποὺ μᾶς ἔρχονται στὸ νοῦ μας ἢ σὰν ἰδέες καὶ γνῶμες τοῦ ὁποιουδήποτε. Μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅ,τι οἱ σκέψεις-λογισμοί, ποὺ κυκλοφοροῦν στὴν φαντασία μας, στὸ μυαλὸ μᾶς εἶναι –δυστυχῶς- σχεδὸν ὅλοι δαινομονοκίνητοι. Βέβαια οἱ πονηρότατοι δαίμονες προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι δὲν ὑπάρχουν γιὰ νὰ μὴν τρομάξουμε καὶ τοὺς ἀποφύγουμε, ὅπως προπτωτικὰ στοὺς πρωτοπλάστους. Ἔτσι καὶ σὲ μᾶς τοὺς μεταπτωτικοὺς ἀπογόνους των πρωτοπλάστων κρύβονται μέσα σὲ φανταχτερὲς ὄμορφες ἰδέες, φιλοσοφικὲς καὶ θρησκευτικὲς –ὅπως μέσα ἀπὸ ἕνα ὀμορφότατο ‘’φίδι’’ μίλησε ὁ διάβολος στοὺς πρωτοπλάστους, καὶ τοὺς κορόϊδεψε. Τὸ ἴδιο κόλπο κάνει καὶ σὲ μᾶς. Ἔτσι μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ‘’ἐθελοθρησκεῖες’’ ἀμετανοησίας μὲ τὴν μορφὴ ὀρθόδοξης, ἀλλόδοξης καὶ ἑτερόδοξης αἱρετικῆς ὑπαρξιακῆς ἐκκοσμικευμένης ἀμετανόητης ἁμαρτωλότητας καὶ προσπαθεῖ νὰ μᾶς διαλύσει, διαβάλει, συκοφαντήσει κάθε ὑγιῆ σχέση μὲ τὸν Χριστό, τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ συνανθρώπους, μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν γάμο.
Νὰ ξέρουμε ὅ,τι ἀπὸ μόνοι μας εἴμαστε τελείως ἀνίσχυροι ψυχοσωματικά. Ὁ Χριστός μας, μᾶς ἔφερε ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη. Ἂν γιὰ ἕνα δευτερόλεπτο ἀποσύρει τὴν ἄκτιστη Ἐνέργειά Του τότε ὅλη ἡ λογικὴ καὶ ἄψυχη ὑλικὴ κτήση θὰ ἐκμηδενιστοῦν ἀκαριαία. Παράλληλα, ἡ ψυχοσωματική μας ἁμαρτωλότητα καὶ οἱ δαίμονες εἶναι κατὰ πολὺ δυνατότεροι ἀπὸ ἐμᾶς (ὅταν λείπει ἡ Θεία Χάρις ποὺ μᾶς ἐνισχύει). Ἡ ἁμαρτωλότητά μας, τὰ πάθη μας, οἱ δαιμονικοί μας λογισμοί, οἱ δαίμονες θὰ μᾶς συνέτριβαν, θὰ μᾶς κατασπάρασσαν, -ὅπως ἄγρια θηρία κατασπαράσσουν ἀνυπεράσπιστα, νεογέννητα νήπια- ἂν δὲν μᾶς κράταγε –κυριολεκτικὰ- ἀπόλυτα, προστατευτικά, μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἁγίας μας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (Θεοτόκου) ὁ Χριστός μας, μαζὶ μὲ ὅλους τους Ἁγίους καὶ τοὺς Ἀγγέλους Του! [9] Ἄλλωστε ἃς θυμηθοῦμε τὸ γραφικὸ ‘’Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήση οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες’’ (Ψάλ. 126,1)
Συμπληρωματικὰ νὰ ἀναφέρουμε ὅτι πρέπει οἱ ἔγγαμοι νὰ ἀποφεύγουν ὡς διὰ πυρρὸς τὶς πάρα φύσιν σαρκικὲς σχέσεις-ὁμοφυλοφιλικὴ πρακτικὴ (δηλαδὴ στοματικὸ καὶ πρωκτικὸ ἔρωτα) μέσα στὸν γάμο τους. Ὅλα αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀκόρεστη φιλαυτία ποὺ εἶναι ἡ μητέρα ὅλων των παθῶν. Στὴν περίπτωση αὐτὴ οἱ σύζυγοι δὲν βιώνουν τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσοτιμίας οὔτε καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς αὐθεντικῆς ἀγάπης ποὺ πρακτικῶς μεταφράζεται ὡς σεβασμός, λεπτότητα, ἀξιοπρέπεια καὶ ἔντιμη ἀντιμετώπιση ἀλλὰ πασχίζουν -κυρίως οἱ ἄνδρες- ποὺ ἔχουν πιὸ ἔντονό το ἐπιθυμητικὸ τῆς ψυχῆς νὰ μεταχειρίζονται τὶς γυναῖκες τους ὡς εὐτελῆ ὑποκείμενα, ὡς ἁπλὰ σαρκικὰ ὄργανα, ὡς μέσα αἰσχίστης γὶ΄αὐτοὺς ἡδονῆς, ὡς ὑποχείρια ὄντα, ὡς κρέατα ἡδονιστικὰ γιὰ τὶς διαστροφικὲς ἐπιλογὲς τῆς φιλαυτίας τους, ποὺ καταλήγουν νὰ πραγματώνονται μὲ τὰ ἄκρως ἀνώμαλα γοῦστα τους. Ὄντως ἀπάνθρωπη συμπεριφορὰ στὰ πρόσωπα ποὺ διὰ βίου ἔχουν συνδέσει τὴν ζωή τους, ἡ πλέον βαθιὰ σήψη καὶ ἠθικὴ κατάπτωση!
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες παιδαγωγοῦν θεραπευτικὰ τὶς ἀνωτέρω ἔκτροπες μέσα στὸν γάμο, πολὺ αὐστηρότερα καὶ ἀπὸ τὴν ὁμοφυλοφιλία [10]. Πρώτον διότι εἶναι γενεσιουργὸ αἴτιο τῆς ὁμοφυλοφιλίας, δεύτερον διότι ἀφήνουν τὴν καθαρὴ φυσικὴ δυνατότητα ποὺ τοὺς παρέχει ὁ γάμος καὶ ὁρμοῦν στὴν ἐμετικὴ παρὰ φύσιν ἀκαθαρσία (λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ‘’τὴν κατὰ φύσιν ἁγνοήσαντες εἰς τὴν παρὰ φύσιν ἒδραμον’’ δηλαδὴ καθιστοῦν ἀθέατη τὴν διαστροφὴ κάτω ἀπὸ τὸν φυσιολογικὸ μανδύα τοῦ γάμου) καὶ τρίτον, τὸ καὶ βασικότερο, διότι βλασφημεῖται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸ ὁποῖο διὰ τοῦ γάμου δημιουργεῖ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἁρμονία, καὶ ὄχι καταστρατήγηση τῶν κανόνων τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καὶ ἀκατάσχετη βία. Αὐτὴ ἡ βία –ὅταν συμβαίνει- εἰσπράττεται ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τῆς συζυγίας καὶ ἐπιστρέφει ὡς δυνατότερη βία στὸν ἀρχικὸ ὑπαίτιο. Εἶναι δηλαδὴ βέλος ποὺ λειτουργεῖ μπούμερανγκ καὶ στὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἐμφανίζεται πιὸ ἐνισχυμένο. Λέγοντας βία ἐννοοῦμε ἐδῶ καὶ τὸ συμπληρωματικὰ (ψυχὴ καὶ σώματι) ἀταίριαστο καὶ ὄχι μόνο το διαδικαστικὰ καταναγκαστικό. Ἔτσι τὸ πειρασμικὸ πνεῦμα καταστρατηγεῖ τὴν ψυχικὴ ἑνότητα, μπλοκάρει ὁλόκληρη τὴν συζυγία καὶ στὸ τέλος ἡ φίλαυτη βία-λαγνεία τὰ κάνει ὅλα ‘’Βιετνάμ’’. Ὁ Ἅγιος Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ σύγχρονος Θεοδίδακτος, συμπαντικὸς ἐπιστήμονας καὶ μεγάλος ἀνατόμος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ἐπισημαίνει ὅ,τι πολὺ εὔκολα, χωρὶς τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ ἡ ἐπιθυμία τοῦ κατὰ φύσιν νὰ μεταστραφεῖ πρὸς τὸ παρὰ φύσιν μὲ ὅποιες ἐπιπτώσεις ἔχει αὐτὴ ἡ κατακόρυφα πτωτικὴ διαδικασία [11].
Καὶ ὁ σύγχρονος μεγάλος ἅγιος ἱεροκήρυκας, ὁμόψυχος καὶ ὁμόγνωμός του μακαριστοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη, μακαριστὸς ἀρχιμανδρίτης Χριστόφορος Καλύβας γράφει ἐπὶ τοῦ θέματος τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά: ‘’…ἡ παρὰ φύσιν ἀσέλγεια τοῦ ἀνδρογύνου, ὑποκειμένη εἰς αὐστηρὰ ἐπιτίμια, διαπράττεται καὶ πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας, καὶ ἔτσι αὐτὴ ἡ πληγὴ διπλοῦν τὸ ἁμάρτημα ἀπεργάζεται: καὶ τὴν ἄρσιν τοῦ σκοποῦ τοῦ γάμου καὶ τὴν ἀτίμωσιν τῆς γυναικὸς συζύγου… καταντᾶ δὲ ἐκ συνηθείας πολλάκις εἰς φυσικὴν μίξην… ἀφοῦ ἡ σεξουαλικὴ διαστροφὴ καὶ ἔργω ἀκολασία εἶναι πρωτίστως καὶ κυρίως ὑπόθεσις τοῦ δράστου ἀσελγοῦς καὶ τῆς ψυχοπαθολογίας’’ [12].
Ὁ μακαριστὸς σύγχρονος, μεγάλος, λαϊκὸς ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος ἀναφέρει σὲ ὁμιλία τοῦ περὶ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, ὅ,τι ὁ φύλακας ἄγγελος ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν κάθε ὀρθόδοξο χριστιανὸ -ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς βαπτίσεώς του- δὲν τὸν ἐγκαταλείπει ποτὲ παρὰ μονάχα στὴν διάπραξη τῆς παρὰ φύσιν ἀσελγείας. Ὅλα προσπαθεῖ νὰ τὰ δικαιολογήσει ὁ φύλακας ἄγγελος, μέσα στὴν μεταπτωτικὴ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὸ ὅμως -ὅπως αἰτιολογοῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες- δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ μέσα του, δὲν ὑπάρχει στὰ ζῶα, εἶναι σημεῖο σιχαμερῆς ἀποστροφῆς πρωτίστως ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους καὶ ἐνδεικτικό της δαιμονικῆς ἀλλοιώσεως τῆς ψυχοσωματικῆς ὁλότητας τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ προσέχουν ἰδιαιτέρως οἱ σύζυγοι γιατί ὅπως βεβαιώνουν σύγχρονοι ἅγιοι ὀρθόδοξοι Γέροντες (Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης καὶ ὁ ἅγιος Γέροντας Ἀναστάσιος [1925-2013] τῆς ἱερᾶς μονῆς Κουδουμᾶ στὴν Κρήτη) [13] καὶ ὁ ἔτι ζῶν ἅγιος Γέροντας Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης καὶ οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς δαιμονοποιοῦνται ἀπὸ τώρα καὶ αἰώνια καὶ κινδυνεύουν, ἄθελά τους, νὰ μολύνουν τὴν ψυχοσωματική τους ὀντότητα καὶ νὰ μεταδώσουν στὰ τυχὸν παιδιά τους, μέσω τῆς κυτταρικῆς μνήμης τοῦ DNA, ποὺ θὰ κληροδοτήσουν σὰν γεννήτορες στὰ ἀθῶα καὶ ἄφταιγα παιδάκια τοὺς ἁμαρτωλὴ ψυχοσωματικὴ κληρονομούμενη ‘’ροπὴ’’ πρὸς ἔκφυλη σαρκικὴ ἑτερόφυλη ἢ ὁμοφυλόφιλη σεξουαλικὴ ζωή, δηλαδὴ τὸ 30% τῆς ψυχοσωματικῆς ὀντότητας τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς γράφει σχετικά: ‘’τῶν γὰρ ἑκουσίων τα ἀκούσια εἰσὶν ἔκγονα’’.
Μάλιστα, ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης, ἡ παρὰ φύσιν ζωὴ τῶν γονέων εἶναι ἡ βασικότερη αἰτία τῆς κακοδαιμονίας ποὺ χαρακτηρίζει ὁλόκληρον τὸν πλανήτη, ἡ μεγαλύτερη μάστιγα τῆς ἐποχῆς μας. Ὁ ὅσιος Γέροντας χρησιμοποιεῖ τὸ παράδειγμα τῆς πηγῆς, τῆς δεξαμενῆς καὶ τοῦ δικτύου ὕδρευσης: ὅταν –λέγει- μολυνθεῖ μιὰ πόλη ὁλόκληρη ἀπὸ τὸ νερὸ πηγαίνουμε καὶ ἐλέγχουμε τὴν δεξαμενὴ ποὺ τροφοδοτεῖ τὴν ὑδροφόρο διασωλήνωση. Καὶ ὅταν καὶ ἐκεῖ δὲν διαπιστώσουμε τὴν αἰτία τοῦ κακοῦ ἐλέγχουμε τὴν πηγὴ ποὺ διοχετεύει τὸ ὑδάτινο ἀπόθεμα στὴν δεξαμενή. Σήμερα, λέγει ὁ Γέροντας, μολύνθηκε ἡ κοινωνία γιατί δηλητηριάστηκε ἡ δεξαμενὴ ποὺ τὴν τροφοδοτεῖ δηλαδὴ ἡ οἰκογένεια καὶ μολύνθηκε τὸ περιεχόμενο τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς γιατί δηλητηριάστηκε ἡ πηγὴ τῆς οἰκογενείας ποὺ εἶναι ὁ γάμος. Ὅλα αὐτὰ τὰ θανατηφόρα ἔκτροπα τῶν συζύγων ἐκτρέπουν τὸν γάμο ἀπὸ τὴν προοπτική του ὑπὲρ φύσιν στὴν σατανικὴ ἐξομοίωση τοῦ παρὰ φύσιν καὶ δηλητηριάζουν τὴν δεξαμενὴ τῆς οἰκογενείας καὶ ὁλόκληρό το κοινωνικὸ σύνολο μὲ τὸ διεστραμμένο DNA καὶ τὰ δαιμονικὰ μικρόβια ποὺ διοχετεύει. Βέβαια ἡ κληρονομούμενη καὶ ἐπίκτητη ἁμαρτωλότητα τῶν γονέων πρὸς τὰ παιδιὰ τοὺς περιορίζεται, θεραπεύεται, ἐξαγιάζεται ἀπὸ τὸν Χριστό μας, ὅταν σὰν γονεῖς μετέχουμε –τὸ ἀνδρόγυνο- σὲ κοινὴ ὀρθόδοξη ἀσκητικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή, ὅπως εὔγλωττα προαναφέραμε.
Γνωρίζουμε, βέβαια, ὅτι τελευταῖα, ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας ἔχουν, ὁρισμένοι, ἀντίθετες ἀπόψεις ἐπὶ τοῦ θέματος. Οὐδόλως περίεργο. Νὰ θυμηθοῦμε ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα ἐκκλησιαστικὰ χρόνια παρόμοιες τάσεις καὶ ἀμοραλιστικὲς κινήσεις ὅπως οἱ Νικολαΐτες, οἱ Καρποκρατιανοὶ καὶ προπαντῶς οἱ Βορβορίτες, ποὺ κατὰ τὸν Ἅγιο Ἐπιφάνιο Κύπρου [14] ἔστεργαν, ἐποιοῦσαν καὶ προωθοῦσαν μὲ ‘’θεολογικὸ’’ ἐπικάλυμμα τέτοιες βδελυρότατες ἀφύσικες πράξεις. Αὐτὰ ἐκκολάφτηκαν ἀπὸ τὰ πρώιμα ἀποστολικὰ χρόνια γι’ αὐτὸ καυτηριάστηκαν μὲ δριμύτατο τρόπο ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο στὸ Ἃ’ Κεφάλαιό της πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολῆς του καὶ στὶς σχετικὲς ἐπιστολὲς τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Ἰούδα τοῦ Ἀδελφοθέου. Τὸ αὐτὸ γίνεται καὶ στὴν ἐποχή μας. Νὰ εἶναι ἄραγε σοφιστικὴ μέθοδος γιὰ κατευνασμὸ τοῦ συνειδησιακοῦ ἐλέγχου ἐπὶ τῶν πραχθέντων ἐκ τῶν ἰδίων των θιασωτῶν τῆς φυσικῆς μετάλλαξης τοῦ ἀνθρώπου; Ὁ Καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει… τοὺς ἀγαπᾶμε ἐν Χριστῷ, τοὺς σεβόμαστε ἀλλὰ οὐδόλως λαμβάνουμε ὑπόψιν σοφιστικοὺς στοχασμοὺς καὶ ἀνθρωποπαθῆ ἐπιχειρήματα.
Ἐπὶ τοῦ ἰδίου θέματος καὶ ὁ ἅγιος Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ γράφει: ‘’…γνωρίζουμε ὅ,τι πολλοὶ προσεγγίζουν ἐντελῶς διαφορετικὰ αὐτὸ τὸ θέμα ἀλλὰ μήπως ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς ‘’Οὐ μὴ ἐγκαταμείνει τὸ πνεῦμα μου ἐν αὐτοῖς , διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας (Γέν. στ’. 3), δὲν ἀναφέρεται σὲ αὐτούς;’’ [15].
Κλείνοντας εὔχομαι ὁλόψυχα ὁ Χριστός μας νὰ φωτίσει, νὰ σώσει, νὰ ἁγιοποιήσει ὅλους μας Ὀρθοδόξους, ἑτεροδόξους, ἀλλοδόξους. Νὰ μᾶς ἁγιάζει ὅλους ἔγγαμους καὶ ἄγαμους. Τὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Χριστοῦ μας, τὸ πλῆρες αἰώνια, ταπεινὴ ἀγάπη νὰ μᾶς πείσει, ἐλεύθερα ὅλους, ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη τῆς θεραπείας Του. Εὔχομαι ὅλοι μας νὰ ζήσουμε αἰώνια το Ἄκτιστο Θεῖο Φῶς, θεραπευτικά, καθαρτικά, ἁγιαστικὰ ἀπὸ τώρα καὶ αἰώνια.
Ἔτσι χωρὶς λογισμοὺς ἀπελπισίας ἃς ξεκινήσουμε ἀπὸ σήμερα, ἀπὸ τώρα, φιλότιμα, ὅπως τονίζει ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924-1994 μ.Χ.) ὀρθόδοξη πνευματικὴ ἀσκητικὸ-μυστηριακὴ ζωὴ στὴν ὁποία συνεχῶς μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός μας, ὅλους τους ἀνθρώπους, ὀρθοδόξους, ἑτεροδόξους, ἀλλοδόξους, ἐγγάμους, ἀγάμους, λαϊκούς, μοναχούς.
Συγχωρέστε μὲ παρακαλῶ γιὰ τὴν πολυλογία μου. Ἂν ἄθελά μου εἶπα ἀνόητα πράγματα δεῖξτε κατανόηση καὶ πάλι ὁ Χριστός μας νὰ μᾶς ἐξαγιάζει ἀπὸ τώρα καὶ αἰώνια ὅλους, ὅλοι νὰ ζοῦμε τὸ ἄκτιστο φῶς σὰν ἁγιοποιὸ αἰώνιο παράδεισο! ΑΜΗΝ, ΓΕΝΟΙΤΟ.
π. Ἰωάννης (μοναχὸς)
20 Ἰουνίου 2017
Τέλος καὶ τῷ Θεῶ δόξα.
9.Βλέπε καί: ‘’Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος’’, Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἔκδοση Ἀστὴρ (2001)
10.Βλέπε ‘’Πηδάλιον τῆς Νοητῆς Νηὸς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἤτοι πάντες οἱ Ἱεροὶ καὶ Θεῖοι Κανόνες’’ σέλ.709, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καὶ ἱερομονάχου Ἀγαπίου, ἐκδότης Ρηγόπουλος (2003)
11.Βλέπε: “Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ” Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰεροθέου Βλάχου, ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ἀκραίφνιο Βοιωτίας
12.Βλέπε: ‘’Λεξικὸ ἀθλιοτήτων’’ Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Καλύβα, ἔκδοση ‘’Ὁ Σταυρὸς’’ σέλ.33-35
13.Βλέπε καί: ‘’Λόγος περὶ ὁμοφυλοφιλίας – θεματικῆς ἑβδομάδας ἔμφυλων ταυτοτήτων καὶ σχέδιο νόμου γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου’’, π. Ἰωάννη (μοναχοῦ) – 6ος/2017, http://makkavaios.blogspot.gr/2017/06/blog-post_18.html καὶ http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1480-monaxioan13617.html
14.Βλέπε: ‘’Κατὰ αἱρέσεων ὀγδοήκοντα’’ (Πανάριος), Ἁγίου Ἐπιφανίου Ἐπισκόπου Κωνσταντείας Κύπρου, Ἑλληνικὴ Πατρολογία
15.Βλέπε: ‘’Ἄσκηση καὶ Θεωρία’’ σέλ.65. Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Essex-England
Λοιπὴ βιβλιογραφία:
Α. ‘’Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο’’, Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Λόγοι Ἅ’, ἔκδοση Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο ‘’Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος’’ Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
Β. ‘’Βίος καὶ Λόγοι’’ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυσοπηγῆς Χανίων, Κρήτη
Γ. Ἀκολουθία τοῦ Γάμου (2008), ἔκδοση: Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας
Δ. ‘’Γάμος: Λιμάνι ἢ Ναυάγιο;’’, Πέτρος Δ. Χριστοδούλιας, ἔκδοση: ‘’Ζωὴ’’
Ε. ‘’Τὸ θαῦμα τῆς Κανὰ καὶ τὸ θαῦμα κάθε γάμου’’, (2013) Ἀρχιμ. Μελέτιος Ἄπ. Βαδραχάνης, ἔκδοση: Σαΐτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.