Κάθε φορά που τελείται η Θεία Λειτουργία, αξιωνόμαστε ενός μεγάλου και υπερφυσικού θαύματος. Της μεγάλης του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Είναι το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας αποτελεί την καρδιά της Εκκλησίας, την ίδια την ύπαρξη της, τη ζωή της.
Αποτελεί για μας τους χριστιανούς την πηγή της ζωής μας, την πηγή της σωτηρίας μας. Η πιο ιερή στιγμή στη Λειτουργία είναι η στιγμή κατά την οποία, ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, όταν ο ιερέας πει τα λόγια της ευχής: «Μεταβαλών τω Πνεύματι σου τω αγίω…».
Η μεταβολή αυτή δεν είναι κάτι το απλό και φυσικό, όπως το ζυμάρι μεταβάλλεται σε ψωμί και ο μούστος σε κρασί, αλλά είναι μια μυστηριακή και υπερφυσική μεταβολή.
Είναι ένα θαύμα, που μόνο με την Ανάσταση του Χριστού θα μπορούσε να συγκριθεί. Από εκείνη τη στιγμή στη Αγία Τράπεζα βρίσκεται ο ίδιος ο Χριστός. Και όταν κοινωνούμε, παίρνουμε μέσα μας τον ίδιο τον Χριστό.
Και όσο περισσότερο προοδεύουμε στην πίστη και την αρετή, τόσο καλύτερα αισθανόμαστε το βάθος του μεγάλου αυτού και υπερφυσικού μυστηρίου.
Κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, γινόμαστε ένα σώμα μαζί Του. Ο ίδιος ο Χριστός το εβεβαίωσε: «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιωαν. 6, 56).
Αυτό ακριβώς είναι που κάνει τη Θεία Ευχαριστία κάτι το ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου. Γι’ αυτό και η λογική αδυνατεί να το εξηγήσει.
Μια σχετική ιστορία λέει: Κάποτε ένας γέρος μουσουλμάνος συνάντησε ένα νεαρό χριστιανό, που γύριζε από τη Θεία
Λειτουργία ειρωνικά:
Λειτουργία ειρωνικά:
– «Πώς μπορείς να πιστεύεις πώς ο Χριστός δίδεται στη Θεία Μετάληψη σε τόσους χριστιανούς;»
Το παιδί στην αρχή τα έχασε. Ο μουσουλμάνος προχώρησε στο δρόμο του. Η αμηχανία όμως του νεαρού δεν
κράτησε πολύ. Γρήγορα τρέχει στο γέρο μουσουλμάνο και τον ρωτά:
κράτησε πολύ. Γρήγορα τρέχει στο γέρο μουσουλμάνο και τον ρωτά:
– «Πόσα παράθυρα υπάρχουν στην πόλη;»
Ο γέρος το αγριοκοίταξε λέγοντας:
– «Δεν κάθισα να τα μετρήσω. Για ποιόν με πέρασες;»
– «Καλά και πόσοι ήλιοι υπάρχουν;», ξαναρώτησε το παιδί.
– «Ένας μονάχα», απάντησε ο μουσουλμάνος κοφτά.
– «Έ, λοιπόν», του απαντάει θριαμβευτικά ο νεαρός. «Αν ένας μόνον ήλιος μπαίνει από τόσα παράθυρα, ο Χριστός που είναι παντοδύναμος, δεν μπορεί να μπει σε όσες ψυχές θέλει;»
Έμεινε άφωνος ο μουσουλμάνος κοιτάζοντας απορημένος το νεαρό.
Η Θεία Ευχαριστία είναι ο Χριστός.
Είναι η πρόγευση της Βασιλείας του Θεού, του Παραδείσου, από τώρα, από εδώ. Είναι η ζωή μας, είναι η σωτηρία μας.
Και όπως θα έλεγε ένας άγιος: «Ο κόσμος θα πέθαινε, αν σταματούσε να τελείται στη γη η Θεία Λειτουργία.»
Αρχιμ. Ι. Μ.
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Τριμηνιαίο περιοδικό Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου – Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως
Τεύχος 4ο – Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2013
Τριμηνιαίο περιοδικό Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου – Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως
Τεύχος 4ο – Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2013
Εικόνα από: visusveto.lv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.