Ευαγγελική περικοπή Κυριακὴς ΙA' Ματθαίου [αρχαίο+μετάφραση+κήρυγμα]

Ευαγγελική Περικοπή Κυριακής ΙΑ' Ματθαίου

Παραβολή των μυρίων ταλάντων

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 23 - 35

23 Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 24 ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. 26 πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. 27 σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 28 ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. 29 πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι· 30 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 31 ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με· 33 οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα; 34 καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. 35Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν. 

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα 

23 Το καθήκον να συγχωρούμεν αυτούς που μας έφταιξαν είναι απεριόριστον. Δι' αυτό και η βασιλεία των ουρανών έχει παρομοιωθή με ένα βασιλέα, που ηθέλησε να λογαριασθή με τους δούλους του, στους οποίους είχεν εμπιστευθή την διαχείρισιν των οικονομικών του. 24 Εκεί δε που ήρχισε να εξετάζη τους λογαριασμούς, του έφεραν βιαίως έναν, που του χρεωστούσε το τεράστιον πόσον των δέκα χιλιάδων ταλάντων. 25Επειδή δε δεν είχε να επιστρέψη όσα χρεωστούσε, διέταξε ο κύριός του να πωληθή ως δούλος αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε, δια να εξοφληθή έτσι έστω και μέρος από το χρέος. 26 Επεσε τότε κατά γης ο δούλος εκείνος, τον επροσκυνούσε και έλεγε· “Κυριε, δείξε επιείκειαν και μακροθυμίαν εις εμέ και όλα όσα σου χρεωστώ, θα σου τα πληρώσω”. 27 Εφάνη δε σπλαγχνικός ο Κυριος του δούλου εκείνου, τον αφήκεν ελεύθερον και του εχάρισεν όλον το χρέος. 28 Αλλ' εκείνος ο δούλος όταν εβγήκεν έξω, ευρήκε ένα από τους συνδούλους του, ο όποιος του χρεωστούσε το μηδαμινόν ποσόν των εκατό δηναρίων. Αμέσως τον επιασε και τον επίεζε κατά τον πλέον σκληρόν τρόπον λέγων· Πλήρωσέ μου ο,τι μου χρεωστάς. 29Επεσε τότε ο σύνδουλος εκείνος εις τα πόδια αυτού και τον παρακαλούσε λέγων· Δείξε σε μένα επιείκειαν και μακριθυμίαν και θα σου επιστρέψω τα οφειλόμενα. 30 Αυτός δε δεν ήθελε να ακούση τίποτε, αλλά επήγε και τον κατήγγειλε εις τας αρχάς και τον έβαλε εις την φυλακήν, έως ότου πληρώση το χρέος του. 31 Οι άλλοι σύνδουλοί του, όταν είδαν αυτά που έγιναν, ελυπήθηκαν πάρα πολύ και ελθόντες στον κύριόν των του διηγήθηκαν με ακρίβειαν όλα τα γεγονότα. 32 Τοτε εκάλεσε αυτόν ο κύριός του και του είπε· Δούλε πονηρέ, όλο το τεράστιον εκείνο χρέος σου το εχάρισα, διότι με παρεκάλεσες. 33 Δεν έπρεπε και συ να λυπηθής και να ελεήσης τον σύνδουλό σου, όπως εγώ ο Κυριος σου σε ελυπήθηκα και σε ελέησα; 34 Και οργισθείς ο κύριός του τον έβαλε εις την φυλακήν και τον παρέδωκε στους βασανιστάς, δια να τον βασανίζουν, μέχρις ότου εξοφλήση όλον το χρέος του. 35 Ετσι και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θα κάμη εις σας εάν δεν συγχωρήτε ο καθένας στον αδελφόν του, με όλην σας την καρδιά, τα πταίσματα, που έχει κάμει απέναντί σας”. 

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

1. Τὸ ὑπέρογκο χρέος

   Μία ἀπὸ τὶς ἀρετὲς ποὺ δίδαξε ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἡ συγχωρητικότητα. Στὴν Κυριακὴ προσευχή, τὸ γνωστὸ «Πάτερ ἡμῶν», ἀναφέρεται σαφῶς ὅτι ἀναγκαία προϋπόθεση γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ἄφεση ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι τὸ νὰ συγχωροῦμε τοὺς συνανθρώπους μας. Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ συγχωροῦμε τοὺς ἄλλους γιὰ ὅ,τι μᾶς ἔχουν κάνει; Ἂν αὐτὸ ποὺ ἔπραξαν εἶναι βαρὺ ἢ ἐπαναλαμβάνεται συνέχεια; Μέχρι πότε θὰ τοὺς συγχωροῦμε; Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἔθεσε ὁ Πέτρος στὸν Κύριο, κι Ἐκεῖνος τοῦ ἀποκρίθηκε μὲ τὴν ἑξῆς Παραβολή, ἡ ὁποία ἀναγινώσκεται κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακή:

   Ζοῦσε κάποτε ἕνας ἔνδοξος βασιλιάς. Ἀμύθητη ἦταν ἡ περιουσία του καὶ τὴ διαχείρισή της τὴν εἶχε ἀναθέσει σὲ ἔμπιστους αὐλικούς.
   Κάποτε κάλεσε αὐτοὺς τοὺς ἐντεταλμένους ὑπηρέτες γιὰ νὰ τοῦ ἀποδώσουν λογαριασμὸ. Ἦλθε λοιπὸν ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ ὁποῖος εἶχε καταχραστεῖ τὴ βασιλικὴ περιουσία κι ἦταν «ὀ­­φειλέτης μυρίων ταλάντων» χρυσοῦ· χρωστοῦσε δηλαδὴ στὸ βασιλιὰ ἕνα ὑπέρογκο ποσό: 10.000 τάλαντα, ποὺ σημαίνει δισ­εκατομμύρια εὐρώ! 

   Ἡ εὐθύνη του ἦταν τεράστια. Τί λογαριασμὸ νὰ δώσει στὸ βασιλιά; Γι’ αὐτὸ κι ἐ­­­­κεῖνος διέταξε νὰ πουληθεῖ ὁ ὀφειλέτης καὶ ἡ γυναίκα του καὶ τὰ παιδιά του κι ὅλα ὅσα εἶχε, γιὰ νὰ εἰσπράξει τὸ χρῆμα του.
   Τότε ἔπεσε καταγῆς ὁ δοῦλος καὶ προ­σ­κυ­νοῦσε τὸν ἀφέντη του λέγοντας: ─Κύριε, «μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοί»· δῶσ’ μου λί­­γο χρόνο ἀκόμη, κι ὅλα ὅσα χρωστῶ θὰ σοῦ τὰ πληρώσω. 

   Τὸν λυπήθηκε ὁ κύριός του. Ἡ γεμάτη ἀ­­γάπη καρδιά του δὲν ἄντεξε νὰ τὸν τιμωρήσει. Ἔτσι τὸν ἄφησε ἐλεύθερο, καὶ μάλιστα τοῦ χάρισε ὅλη τὴν ὀφειλή!
   Τεράστιο τὸ χρέος τοῦ δούλου. Ἀπύθμε­νη ἡ ἀγάπη τοῦ βασιλιᾶ. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν καθέναν ἀπὸ ἐμᾶς. Ἁ­­­μαρτάνουμε καθημερινά· ­ἀπορρίπτουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ· σπαταλοῦμε τὰ χαρίσμα­τα ποὺ μᾶς ἔδωσε. Ἔτσι γινόμαστε κι ἐ­­­­μεῖς «ὀφειλέται μυρίων ταλάντων». Ἂν σκεφθοῦμε πόσες ἁμαρτίες διαπράξαμε μὲ τὰ λόγια, τὰ ἔργα ἢ τὶς σκέψεις μας σὲ μιὰ μόνο ἡμέρα· ἂν ἐξετάσουμε τὰ ἰδιοτελὴ κίνητρα ἢ τὶς πονηρὲς ἐπιθυμίες, τὰ ἑκούσια ἢ τὰ ἀκούσια παραπτώματά μας· ἂν ἀκόμη ὑπολογίσουμε καὶ πόσες ἐλλείψεις παρουσιάζουμε· τότε τὸ χρέος μας ἀπέναντι στὸ Θεὸ γιὰ μιὰ μόνο ἡμέρα εἶναι τεράστιο καὶ ἀσήκωτο. Πόσο μᾶλλον ἂν προσθέσουμε τὰ ἁμαρτήματα ὅλων τῶν ἡμερῶν, ὅλων τῶν ἐτῶν τῆς ζωῆς μας! Κι ὅμως! Ἀκόμη καὶ τὸ πιὸ ὑπέρογκο χρέος ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὸ διαγράφει. Μᾶς συγχωρεῖ! Ἀρκεῖ νὰ καταφύγουμε στὴ μακροθυμία Του. Νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεός Του. 

   Μόνο ὅμως αὐτό; Ὄχι. Χρειάζεται καὶ κά­τι ἀκόμα τὸ ὁποῖο δὲν ἔκανε ὁ δοῦλος τῆς παραβολῆς, ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια.

2. Νὰ μοιάσουμε στὸν Πατέρα μας

   Ὅταν βγῆκε ἔξω ὁ εὐεργετημένος δοῦλος, συνάντησε ἕναν ἀπὸ τοὺς συναδέλφους του ὁ ὁποῖος τοῦ χρώσταγε ἑκατὸ δηνάρια· ποσὸ ἐλάχιστο σὲ σχέση μὲ τὸ δικό του προηγούμενο χρέος. Ὡστόσο τὸν σταμάτησε καὶ τὸν πίεζε ἀσφυκτικὰ νὰ τοῦ πληρώσει τὴν ὀφειλή. 

   Ἔπεσε τότε στὰ πόδια του ὁ σύνδουλός του καὶ τὸν παρακαλοῦσε: 

   –Δῶσ’ μου λίγη πίστωση χρόνου, καὶ θὰ σὲ πληρώσω.
   Αὐτὸς ὅμως δὲν ἤθελε, ἀλλὰ τὸν ὁδήγησε στὸ δικαστήριο καὶ τὸν ἔριξε στὴ φυλακή, μέχρι νὰ ἐξοφλήσει τὸ χρέος του. 

   Ὅταν ὅμως εἶδαν οἱ ἄλλοι σύνδουλοί του αὐτὰ ποὺ ἔγιναν, λυπήθηκαν πολὺ κι ἀμέσως ἐνημέρωσαν τὸν βασιλιά. 

   Τότε ὁ βασιλιὰς τὸν κάλεσε καὶ τοῦ εἶπε: 

   –Πονηρὲ δοῦλε, μὲ παρακάλεσες, σὲ λυπήθηκα καὶ σοῦ χάρισα ὅλο ἐκεῖνο τὸ ὑπέρ­ογκο χρέος σου. 

   Δὲν ἔπρεπε καὶ σὺ νὰ σπλαχνισθεῖς τὸν σύνδουλό σου, ὅπως κι ἐγὼ σὲ σπλαχνίστηκα καὶ σοῦ ἔδειξα ἔλεος; 

   Καὶ ὀργισμένος τὸν παρέδωσε σ’ αὐ­τοὺς ποὺ βασανίζουν τοὺς φυλακισμένους, γιὰ νὰ τὸν τιμωροῦν μέχρι νὰ ἐξοφλήσει ὅλα ὅσα χρω­στοῦσε.
   Κι ὁ Κύριος κατέληξε μὲ τὸ ἑξῆς συμπέρασμα: Ἔτσι θὰ κάνει καὶ σὲ σᾶς ὁ ἐπουράνιος Πατέρας μου, ἐὰν δὲν συγχωρήσετε ὁ καθένας σας τὸν ἀδελφό του ὄχι μὲ λόγια μόνο ἀλλὰ ἀπὸ τὴν καρδιά σας. 

   Ἂς προσέξουμε καλά, γιὰ νὰ μὴ μοιάσουμε στὸν ἄδικο καὶ σκληρὸ δοῦλο. Ἂς μάθουμε νὰ συγχωροῦμε τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ μοιάσουμε στὸ Θεὸ Πατέρα. Ὅπως ὁ φι­­λάν­θρωπος Θεὸς συγχωρεῖ τὰ ­ἀναρίθμητα ἁμαρτήματά μας, ἔτσι κι ἐμεῖς ­ὀφείλουμε νὰ παραβλέπουμε τὸν πικρὸ λόγο ποὺ μᾶς εἶπαν, τὴν ἀδικία ποὺ μᾶς ἔκαναν, τὴν προσ­βλητικὴ συμπεριφορὰ ἀπέναντί μας. Ὅλα αὐτὰ εἶναι σταγόνες μπροστὰ στὸν ὠκεανὸ τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν, γιὰ τὶς ὁ­­­ποῖες μακροθυμεῖ ὁ Θεός.
   Εἶναι δίκαιο καὶ λογικὸ λοιπὸν νὰ συγχωροῦμε. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἀποδείξουμε ὅτι εἴμαστε γνήσια παιδιὰ τοῦ ἐπουρανίου Πατρός μας.

https://www.osotir.org