γράφει ο Σπυρίδων Μολυβδίτης,
Η υποκρισία είναι πιθανόν ένα εγγενές χαρακτηριστικό του ανθρώπου. Ο ικανός διαπραγματεύεται, εργάζεται, μοχθεί. Ο λιγότερο ικανός αποφεύγει τη σύγκριση και επειδή πρέπει να ενδυθεί το μανδύα του ικανού και να καρπωθεί τα αντίστοιχα οφέλη αναγκαστικά υποκρίνεται. Πολλές φορές μάλιστα ισχυριζόμενος ψευδώς περί της ικανότητας του.
Τα κατά συνθήκην ψεύδη, λοιπόν, έρχονται να τεκμηριώσουν αυτή τη διαπίστωση. Είναι όλες εκείνες οι ανεπάρκειές μας με τις οποίες προσπαθούμε, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια κατά το συμφέρον μας, να παρουσιάσουμε μιαν εντελώς αντίθετη εικόνα. Είμαστε ψεύτες και προσπαθούμε να φανούμε ειλικρινείς, είμαστε ανήθικοι και προσπαθούμε να φανούμε ηθικοί κτλ.
Κοντολογίς, πουλάμε την ψυχή μας και τους γύρω μας προσπαθώντας να φτιάξουμε και να διατηρήσουμε μία εικόνα που, ενώ θέλουμε να έχουμε, δεν κοπιάζουμε να την αποκτήσουμε. Μια πραγματικά παράλογη κατάσταση. Πότε ο δίκαιος δε θέλει να φανεί άδικος, πάντα συμβαίνει το αντίστροφο. Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό;
Συμβαίνει, γιατί ο ελάσσων προσπαθεί πάντα να μη φανεί η ανεπάρκειά του μεταχειριζόμενος κάθε μέσο. Αυτό σημαίνει έλλειψη ταπεινότητας και παρουσία υπερηφάνειας ή ψευτο-υπερηφάνειας. Ας όψεται.
Σπυρίδων Μολυβδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.