Ο σκανδαλισμός του Σαρτρ... στη φωνή του Κυρίου!

Με αφορμή την τελευταία έκδοση της «Φωνής Κυρίου» Αρ.Φύλ.1 (3371) της 7ης Ιανουαρίου2018 και με τίτλο « Ο ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ» διαπιστώσαμε προς μεγάλη μας έκπληξη στο τέλος του εντύπου και συγκεκριμένα στη σελίδα 4, ο υπογράφων ως αρχιμανδρίτης Β.Λ. να αναφέρεται άστοχα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, στο παράδειγμα του υποτιθέμενου σκανδαλισμού του φιλοσόφου Σαρτρ.

Αγαπητέ π. Β.Λ. φτάνετε στο σημείο να τον δικαιολογείτε, όταν ο φιλόσοφος παραπονιόταν ότι: «Η ψυχή μου αναζητούσε έναν στοργικό πατέρα. Και αυτοί, οι χριστιανοί της εποχής μας, μου έδειξαν ένα μεγάλο αφεντικό»! Τον Σαρτρ δεν ξέρουμε αν τον γνωρίσατε ή όχι, διότι δεν ξέρουμε την ηλικία σας π. Β.Λ. Το πιο πιθανό βέβαια είναι απλά να έχετε διαβάσει γι’ αυτόν ή να έχετε μελετήσει τα συγγράματά του. Και φυσικά, δε νομίζουμε πως μπορεί κάποιος να  εκλαμβάνει ως αυθεντία τα λόγια του και τις σκέψεις του, μόνο και μόνο επειδή διάβασε τη βιογραφία του ή κάποια έργα του. Αν τον εξομολογούσατε ίσως να διαπραγματευόμαστε την τοποθέτησή σας. Αλλά όχι στη Φωνή Κυρίου που μοιράζεται στους Ιερούς Ναούς της πατρίδος μας.

Το θεάρεστο έντυπο, κακά τα ψέμματα, διαβάζεται ως επί το πλείστον από ηλικιωμένους Ρωμιούς πιστούς που δεν είναι διανοούμενοι, για να γνωρίζουν τον μαρξιστή αναρχικό φιλόσοφο και ούτως ή άλλως λογικά δεν θα τους ενδιέφερε να τον γνωρίσουν. Από ό,τι γνωρίζουμε ο Σαρτρ δεν είχε κάποια σχέση με Ορθόδοξους χριστιανούς στη Γαλλία, για να έχουμε μια ασφαλή άποψη για τις πεποιθήσεις του και για την πορεία των πνευματικών του αναζητήσεων. Κι από όσο ξέρουμε μεγάλωσε σε παπικό και αιρετικό περιβάλλον που δυστυχώς σκανδάλισε και σκανδαλίζει καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας, ακόμα και στις ίδιες Ορθόδοξες χώρες, όπως η προσπάθεια εξαπάτησης των Ορθοδόξων λ.χ. μέσω της Ουνίας και τελευταία της μεγαλύτερης απειλής, του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας.

Όσο για τους χριστιανούς που ενδεχομένως τον σκανδάλισαν, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, πού ξέρουμε εμείς ότι δεν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από μια μάσκα δικαιολογίας για τα τυχόν αμαρτήματά του, ότι αναζητά δηλαδή "προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις"; Οι «χριστιανοί» δεν παύουν να είναι άνθρωποι και να έχουν τις προσωπικές τους αντιλήψεις και, αν θέλετε, τις δικές τους ερμηνείες για πράγματα που άπτονται θεολογικών ζητημάτων. Επομένως, αυτό δεν είναι βάση για στοιχειοθέτηση επιχειρήματος. 

Πάντως καλό είναι να βάλουμε και όρια στο ζήτημα που αφορά την αγάπη του Θεού. Ο Θεός δίνει την υπέρμετρη αγάπη του σε όλους τους ανθρώπους, αλλά δίνει και το μέτρο, για να αποκτούμε περισσότερη ταπείνωση, που είναι και βασικό ζητούμενο από εμάς. Η κρίση δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά υπαρκτή. Και ο Θεός δεν έχει μόνο την ιδιότητα της αγάπης, αλλά ταυτόχρονα και την ιδιότητα της δικαιοσύνης. Μας αγαπά και μας ελεεί, αλλά μια μέρα θα μας κρίνει κιόλας.

Γι’ αυτό ας δεχθούμε την αγάπη του Θεού ως δώρο να πάρουμε κουράγιο και δύναμη, για να προσπεράσουμε τα εμπόδια, που ο ίδιος ο Θεός τα θέσπισε, και με το έλεός Του να μπούμε κατά χάριν στο ολάνθιστο περβόλι του παραδείσου.

Παρεμπιπτόντως αν ο σχολιασμός μας είναι άστοχος σας ζητάμε συγγνώμη. Δεν έχουμε πρόθεση να σας θίξουμε. Τουλάχιστον προσέξτε στο μέλλον, τα μηνύματα που επιθυμείτε να διαδώσετε να μην είναι δαιδαλώδη και ασαφή.

Νικόλαος Χατζηγιώργης για το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"