Προσευχὴ μὲ κόπο καὶ θυσία: πιάνει τόπο…

Μια μητέρα της οποίας ο γιος της ήταν ναυτικός είχε την καλή συνήθεια να σηκώνεται κάθε βράδυ στις 12 τα μεσάνυκτα και να διαβάζει την Παράκληση στην Παναγία για το παιδί της.

Αυτό το έκανε χρόνια και έτσι με αυτόν τον θυσιαστικό τρόπο άφηνε τον γιο της στην πρόνοια και στην στοργή της Κυρίας Θεοτόκου.

Κάποτε συνέβη ένα ναυάγιο στο οποίο κινδύνεψε το παιδί, ενώ πολλοί από το πλήρωμα χάθηκαν .

Όταν γύρισε ο γιος στη μητέρα του μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού, της μίλησε για την περιπέτεια του, για την αγωνία αλλά και για την θαυμαστή σωτηρία του.

Η έκπληξη της μάνας μεγάλωσε όταν ο ναυτικός γιος της τής είπε ότι η ώρα που σώθηκε ήταν δώδεκα τα μεσάνυκτα.

Η ώρα της προσωπικής αγωνίας της μάνας, η ώρα της θυσιαστικής της αγάπης και των προσευχητικών δακρύων της.

Και στο χώρο όμως του Ναού γίνονται καθημερινά Ακολουθίες Θείες Λειτουργίες, Εσπερινοί, Παρακλήσεις, Προσευχές, κλπ για τη σωτηρία του κόσμου, για τα προβλήματα των ανθρώπων αλλά και για επιτυχία των παιδιών μας αυτές τις μέρες και την εξ ύψους ενίσχυση τους.

Και είναι καλό, αναγκαίο και ωφέλιμο. Όμως, μήπως, περιμένουμε να λειτουργήσουν μαγικά όλα αυτά για το καλό των παιδιών; Μήπως πρέπει να κάνουμε και ένα επόμενο βήμα;

Το βήμα που έκανε η μάνα της πραγματικής ιστορίας είναι ο κόπος και η θυσία για το παιδί της.

Χάλασε τον ύπνο της και την ησυχία της για το καλό του. Ας μην μείνουμε σε κάποιες τυπικές θρησκευτικές ενέργειες. Ας τρέξουμε με αγάπη με πόνο και αγωνία στην Μητέρα όλων μας.

Όταν η προσευχή ξεφύγει από τα πλαίσια της άνεσης, τότε είναι πιο δυνατή και πιο αποτελεσματική.

(Ἀπὸ τὴν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου Θηβῶν)

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»

ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΜΑΪΟΣ 2013 – ΕΤΟΣ 13ο – ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 652

Εικόνα από: stmaterne

 το «σπιτάκι της Μέλιας»