Αυξάνονται οι πιθανότητες να αποδράσει το Φθινόπωρο

Του Γιάννη Σιδέρη

Παραφράζοντας τον ποιητή, θα λέγαμε ότι η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τελειώσει με πάταγο. Με έναν ανεπαίσθητο λυγμό τη βραδιά των εκλογών, καθώς η ήττα θα φανεί ως λογική, φυσική και αυτονόητη κατάληξη στην πορεία της φθοράς της.

Το ΔΝΤ κατέβασε τον πήχη της ανάπτυξης για το 2018 στο 2% από το 2,6% που ήταν η πρόβλεψή του το Φθινόπωρο και 2,3% που είναι η πρόβλεψη της ελληνικής κυβέρνησης.

Η πρόβλεψη ενισχύει την πιθανότητα να έρθει η μείωση του αφορολόγητου περί τα 3.000 ευρώ από το 2019 μαζί με την μείωση των συντάξεων, και αφυδατώνει τις κυβερνητικές ελπίδες για εφαρμογή αντιμέτρων (και ο Τσακαλώτος που απειλούσε ότι θα παραιτηθεί εάν το αφορολόγητο κατέβαινε κάτω από 9.100 είναι ακόμη υπουργός). Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αναμένεται να είναι αρνητικό κατά 0,8% το 2018.

Η τελική συμφωνία για το Eurogroup της 21ης Ιουνίου φαίνεται να οδεύει προς το αντίστοιχο της 12ης Ιουλίου, καθώς τα 88 προαπαιτούμενα για την 4η αξιολόγηση (που και αυτή θα ήταν «εύκολη») βρίσκονται στον αέρα.

Τα υψηλά πλεονάσματα (που είναι «πλεονάσματα δυστυχίας, τραγωδίας ακόμη και αίματος», όπως έλεγε ο κ. Τσίπρας για τα πλεονάσματα Σαμαρά) θα συνεχίσουν να είναι αβάσταχτα υψηλά και να αφαιμάσσουν την οικονομία.

Ήδη ο Νίκος Φίλης, που και επικρίνει αλλά και ψηφίζει, πιάνοντας ίσως πόρτα για την «επόμενη μέρα, έστειλε μήνυμα ότι με 3,5% πλεονάσματα το 2018 προφανώς είναι πολύ δύσκολα», επισημαίνοντας ότι σε αυτή την κρίσιμη φάση «πρέπει να βγούμε από την παραδοχή ότι καλώς πηγαίνουμε». Εκτίμησε ότι η απόκλιση μεγαλώνει ανάμεσα στην ελληνική και την ευρωπαϊκή οικονομία (καλώς ήλθε στο κλαμπ) και «δυστυχώς» όπως είπε «έχουμε σήμερα τον φτωχό εργαζόμενο. Είναι ένα νέο φαινόμενο αυτό για την Ελλάδα (με Αριστερά αυτό;).

Το αναπτυξιακό σχέδιο παραμένει κλειδωμένο ως επτασφράγιστο μυστικό από τον ελληνικό λαό, αλλά ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Ολαφ Σόλτς μετά την συνάντησή του με τον κ. Τσακαλώτο, δήλωσε στη FAZ ότι «Η Ελλάδα έχει διανύσει μακρύ δρόμο» και παρότρυνε την Αθήνα να καταθέσει ένα «αξιόπιστο πρόγραμμα, το οποίο να καταδεικνύει αναπτυξιακές προοπτικές» (καθώς αυτό που έχει παρουσιάσει η Ελλάδα προσομοιάζει στην έκθεση ιδεών του αλήστου μνήμης προγράμματος Θεσσαλονίκης).

Η «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια καθίσταται μαγική εικόνα αλλά ο πρωθυπουργός εθισμένος στην παραμόρφωση της πραγματικότητας και τη μεγαλοστομία, επέμενε και χθες από τη Ρόδο ότι «οδεύουμε σε καθαρή έξοδο» και ότι «η Οικονομία ξαναπατάει στα πόδια της»!

Πιο ποιητικός στο Καστελόριζο παρομοίασε την έξοδο «καθαρή όπως ο καθαρός ουρανός του Καστελόριζου», ενώ «τώρα που πραγματικά βρισκόμαστε σε πιο ήρεμα νερά, σε αληθινό και ασφαλές απάγκιο αυτή τη φορά, όχι ψεύτικο, μπορούμε να σχεδιάσουμε το νέο ταξίδι με πυξίδα τις ανάγκες και τα όνειρα αυτού του τόπου και κυρίως των νέων ανθρώπων» (οι οποίοι νέοι του τα έψαλαν γιατί καθηγητές ανέλαβαν καθήκοντα το Νοέμβριο ή και τον Ιανουάριο). Ο πρωθυπουργός όμως ξαφνιάστηκε γιατί «είχε την αίσθηση» ότι σε όλη την Ελλάδα είχαν καλυφθεί πάρα πολύ γρήγορα οι χρόνοι πλήρωσης των κενών στις βασικές ειδικότητες!

Στην επιστροφή του από το Καστελόριζο στη Ρόδο ως γνωστόν τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη ζήτησαν από τον πιλότου του ελικοπτέρου «να εγκαταλείψει τον τουρκικό εναέριο χώρο»! Προφανώς ο «φίλος» Ταγίπ δεν θα γνώριζε τίποτα, αλλιώς… δεν θα το επέτρεπε.

Και αυτό είναι μία επί πλέον παράμετρος των κυβερνητικών προβλημάτων, που δεν γνωρίζει πως να χειριστεί, καθώς είναι έξω από το «γνωσιολογικό» της πεδίο, όπως και η Οικονομία και το Σκοπιανό (με την αμετροέπεια που επιδεικνύουν εκ νέου οι κυβερνήτες του γειτονικού κράτους).

Η κυβέρνηση δεν είναι προσανατολισμένη από την κουλτούρα της να λύνει προβλήματα. Μεγάλωσε στα κομματικά γραφεία γνωρίζοντας μόνο να καταγγέλλει: τον καπιταλισμό, την κοινωνική αδικία, τον «εθνικισμό», τον «ρατσισμό», την άδικη μοιρασιά του πλούτου.

Ήρθε η στιγμή που όλα γύρισαν εναντίον της καθώς έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτά που θεωρούσε: ως εθνικισμό (του το υπενθύμισαν χθες τα τουρκικά μαχητικά), ως ρατσισμό (γέμισαν τα νησιά από μετανάστες εκτός από πρόσφυγες) και την δίκαιη μοιρασιά του πλούτου (ο οποίος για να μοιραστεί πρέπει πρώτα να παραχθεί, αλλά η κυβέρνηση δεν ξέρει «πως»).

Ενόψει των αδιεξόδων που αυξάνονται ραγδαίως, οι πιθανότητες να αποδράσει το Φθινόπωρο για να διασώσει ο,τι μπορεί, αυξάνονται και αυτές με παρομοίως ραγδαία ταχύτητα.

https://www.liberal.gr