Ο Κατακλυσμός του Νώε – Από το αντιεξελικτικό βιβλίο του Αρχίμ. Ιωάννου Κωστώφ, Φυσικού, “Βίβλος και Εξέλιξη”

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ

Ἀπό τό αντιεξελικτικό βιβλίο

τοῦ Ἀρχίμ. Ἰωάννου Κωστωφ, Φυσικού

ΒΙΒΛΟΣ & ΕΞΕΛΙΞΗ

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ

«Ὄχι στόν Τιτανικό, Ναί στήν Κιβωτό»(ΚΥΡ).

Παγκοσμίως οἱ ἀρνητές ἀρνοῦνται τήν παγκοσμιότητα τοῦ ἐπί Νῶε Κατακλυσμοῦ. Ἄς δοῦμε πῶς ἔχει τό θέμα.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ χρῆσι τοῦ ἄρθρου τόν ξεχωρίζει τόν Κατακλυσμό ἀπό τίς τοπικές πλημμύρες: «Ἐγώ δέ ἰδού ἐπάγω τόν κατακλυσμόν, ὕδωρ ἐπί τήν γῆν, καταφθεῖραι πᾶσαν σάρκα, ἐν ᾗ ἐστι πνεῦμα ζωῆς, ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ· καί ὅσα ἐάν ᾖ ἐπί τῆς γῆς, τελευτήσει»(Γεν 6, 17). Νά σημειώσουμε, ἀκόμα, βάσει τοῦ χωρίου αὐτοῦ, ὅτι πιθανόν, βάσει τῆς ἐπεξηγήσεως «ὕδωρ ἐπί τήν γῆν», νά μήν εἶχε βρέξει μέχρι τότε ἀπό τούς χρόνους τῆς δημιουργίας. Εἶναι γνωστό ὅτι πρίν τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶχε βρέξει καθόλου στή γῆ —«… πᾶν χλωρόν ἀγροῦ πρό τοῦ γενέσθαι ἐπί τῆς γῆς καί πάντα χόρτον ἀγροῦ πρό τοῦ ἀνατεῖλαι· οὐ γάρ ἔβρεξεν ὁ Θεός ἐπί τήν γῆν, καί ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι αὐτήν»(Γεν 2, 5)* [ὑπ.: Σέ ἐπίρρωσι αὐτοῦ ὑπάρχει καί τό ἑξῆς χωρίο: «Πίστει χρηματισθείς Νῶε περί τῶν μηδέπω βλεπομένων, εὐλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ, δι᾿ ἧς κατέκρινε τόν κόσμον, καί τῆς κατά πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος»(Ἑβρ 11, 7).]—, ἀλλά αὐτή ποτιζόταν ἀπό μία πηγή (Γεν 2, 6) (τότε δέν ὑπῆρχαν ψηλά βουνά).

Σημειωτέον, ἀκόμα, ὅτι, βάσει τοῦ Γεν 1, 7 «ἐποίησεν ὁ Θεός τό στερέωμα, καί διεχώρισεν ὁ Θεός ἀνά μέσον τοῦ ὕδατος, ὅ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καί ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος», πρίν ἀπό τόν Κατακλυσμό ὑπῆρχε στό πάνω μέρος τῆς ἀτμοσφαίρας ἕνας ὑπερμεγέθης ὑδάτινος θόλος, στόν ὁποῖο, κατά μέγα μέρος, ὀφείλεται τό πολύ νερό τοῦ παγκοσμίου Κατακλυσμοῦ (βλ. καί: MJ, 20).

Ὅπως βλέπετε τά περί διαπύρου ἀρχικῆς γῆς, βάσει τῆς Βίβλου, εἶναι παραμυθάκια τῆς Χαλιμᾶς.

Ἐρχόμασθε, τώρα, στό θέμα τοῦ οὐρανίου τόξου ὡς σημείου καταλλαγῆς μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Λοιπόν, πιθανόν καί πάλι, τό οὐράνιο τόξο νά ἐμφανίσθηκε τότε γιά πρώτη φορά. Ἰδού ἡ σωστή σκέψι τοῦ Εὐσεβίου Ἐμέσης: «Τό οὐράνιο τόξο δημιουργήθηκε, ὅταν καί ὁ Θεός τά λέη αὐτά. Διότι ἄν ὑπῆρχε τό οὐράνιο τόξο καί πρό τοῦ κατακλυσμοῦ, δέν θά ὀνομαζόταν “σημεῖο”(Γεν 9, 13, 17). Ἡ Γραφή θέλει πάντοτε νά ὀνομάζεται σημεῖο κάποιο παράξενο πρᾶγμα»(ΒΕΠ 38, 163).

* * *

Ἰδού ἕνα ἄλλο σπουδαῖο στοιχεῖο τῆς ἱστορικῆς Βίβλου. Ἀφορᾶ τήν Κιβωτό. «Εἶναι μᾶλλον ἀπίθανο οἱ Ἑβραῖοι, πού εἶναι ἄνθρωποι ξένοι πρός τή θάλασσα, νά εἶχαν μαντέψει σωστά νούμερα πού συμφωνοῦν τόσο πολύ μέ τίς διαστάσεις τίς ὁποῖες χρησιμοποιοῦν ἔμπειροι ναυπηγοί»(WD, 127).

·                                 Γράφει ὁ Josh McDowell: «Τά κυβόσχημα πλοῖα τῶν Βαβυλωνίων δέν θά μποροῦσαν νά σώσουν κανένα. Τά ὁρμητικά νερά θά τά ἀναποδογύριζαν διαρκῶς. Ἡ βιβλική κιβωτός ὅμως, εἶναι παραλληλόγραμμη —μακρυά, πλατιά καί χαμηλή σέ ὕψος— γιά νά μπορῆ νά ἐπιπλέη στή μανιασμένη θάλασσα. Ἡ διάρκεια τῆς βροχοπτώσεως στίς παγανιστικές ἀφηγήσεις (ἑπτά μέρες) δέν εἶναι ἀρκετή γιά τήν καταστροφή τήν ὁποία περιγράφουν… Eἶναι λογικότερο νά ὑποθέσουμε ὅτι ἡ διάρκεια τῆς βροχοπτώσεως ἦταν μεγαλύτερη. Ἡ βαβυλωνιακή ἄποψι, ὅτι ὅλα τά νερά τοῦ κατακλυσμοῦ ὑποχώρησαν σέ μία μέρα εἶναι ἐξίσου παράλογη»(J, 472).

* * *

Πολλοί διερωτῶνται σχετικά μέ τό πῶς εἰσῆλθαν καί πῶς διαβιοῦσαν τά ζῶα μέσα στήν Κιβωτό. Μιά εὐσεβής σκέψι εἶναι τό ὅτι στό ὑποτροπικό κλίμα πρό τοῦ Κατακλυσμοῦ ὅλα τά ζῶα ζοῦσαν παντοῦ. Ἔτσι εὔκολα —ἄν παραλειφθῆ τό θαυματουργικό στοιχεῖο— μαζεύθηκαν στήν Κιβωτό. Ἐξάλλου ὁ Κύριος θαυματουργικά ἀνέστειλε γιά ὅλη τήν περίοδο τοῦ Κατακλυσμοῦ τό «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε». Ὅσο γιά τό πλῆθος τῶν ζώων, αὐτά μποροῦσαν κάλλιστα νά εἶναι νεογνά.

·                                 Γράφει ὁ ἀρνητής Ludwig Feuerbach: «“Ὁ Θεός θά μποροῦσε” λέει ὁ Λούθηρος “νά διατηρήση ἕναν ὁλόκληρο χρόνο τό Νῶε καί τά ζῶα χωρίς τροφή, μέ τήν ἴδια εὐκολία μέ τήν ὁποία διατήρησε, σαράντα μέρες, χωρίς τροφή τό Μωυσῆ, τόν Ἠλία καί τό Χριστό”. Δέν ἔχει σημασία ἄν τό κάνη συχνά ἤ σπάνια· ἀρκεῖ ὅτι τό ἔκαμε, ἔστω καί μιά φορά μονάχα· ὅ,τι γίνεται μιά φορά, μπορεῖ νά ξαναγίνη ἄπειρες φορές”(Λούθηρος, Τ. ΙΙΙ)»(FL, 440).

·                                 Ἄς μήν ξεχνᾶμε, ἀκόμα, ὅτι δέν χρειαζόταν νά συμπεριληφθοῦν στήν Κιβωτό ὅλες οἱ ράτσες τῶν σκύλων π.χ.. Οἱ κτηνοτρόφοι γνωρίζουν καλά νά ἐξάγουν ἀπό ἕνα ζεῦγος ζώων ὅλες τίς ποικιλίες του. Γράφει ὁ Αngus Ρhillips στό, κάθε ἄλλο παρά χριστιανικό, Νational Geographic: «Ἀναρωτιέμαι πῶς μιά τέτοια ποικιλία μεγεθῶν καί μορφῶν εἶναι δυνατόν νά ἐξελίχθηκε στό σχετικά σύντομο διάστημα ἀπό τότε πού ἄρχισε ἡ ἐξημέρωσι τῶν σκυλιῶν. Ἄν ὑπῆρχε καί στούς ἀνθρώπους τέτοια ποικιλία, ὁ μικρότερος ἀπό μᾶς θά ζύγιζε δέκα κιλά καί ὁ μεγαλύτερος ἕνα τόνο. Πῶς διαφοροποιήθηκαν τόσο οἱ σκύλοι;

Ὁ Jeff Sampson, εἰδικός στή μοριακή γενετική καί συντονιστής σέ θέματα γενετικῆς τοῦ βρεταννικοῦ Κυνολογικοῦ Ὁμίλου, ὑποστηρίζει ὅτι, καθώς οἱ σκύλοι ἔχουν πολλά χρωμοσώματα (78, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει 46), αὐξάνονται οἱ πιθανοί συνδυασμοί. Καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτός πού δημιούργησε τούς περισσότερους. “Οἱ φυλές δέν ἐξελίχθηκαν μόνες τους· οἱ κυνοτρόφοι ἔχουν ἐπιλέξει κάποια χαρακτηριστικά. Τά τελευταία 300 ἤ 400 χρόνια μποροῦσαν νά ἐπιλέγουν ὅποιο χαρακτηριστικό ἤθελαν, καί πολύ γρήγορα νά τό πετυχαίνουν”, λέει ὁ Sampson.

Φέρνει παράδειγμα τό ἔργο ἑνός φίλου, τοῦ Βruce Cattanach, γενετιστή μέ χόμπι στήν ἐκτροφή boxer. “Τά boxer ὑποτίθεται ὅτι πρέπει νά εἶναι κολοβά” λέει ὁ Sampson “ἀλλά οἱ κτηνίατροι δέν θέλουν πιά νά πραγματοποιοῦν τέτοιες αἰσθητικές ἐπεμβάσεις, κι ἔτσι ὁ Βruce ἀποφάσισε νά προσπαθήση τήν ἀναπαραγωγή ἑνός boxer χωρίς οὐρά”.

Δέν τοῦ πῆρε πολύ. Γιά νά πετύχη τό στόχο του, ὁ Cattanach διασταύρωσε ἕνα boxer μ᾽ ἕνα οὐαλέζικο Gorgy, πού δέν ἔχει οὐρά. ῞Υστερα πῆρε τό κουτάβι τους, πού δέν εἶχε οὐρά καί ἔμοιαζε μέ boxer, καί τό ζευγάρωσε μέ ἄλλα boxer. Ὀχτώ χρόνια καί τέσσερεις γενιές μετά, τά boxer του γεννιόταν χωρίς οὐρά καί σάρωναν τά βραβεῖα στούς διαγωνισμούς.

“Ἡ διαφορά μεγέθους στούς σκύλους εἶναι μεγαλύτερη ἀπό ὅ,τι σέ ὁποιοδήποτε ἄλλο εἶδος”, λέει ὁ Cattanach “καί ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ὁ ἄνθρωπος κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά δημιουργήση συγκεκριμένους τύπους —μεγάλους σκύλους γιά φύλακες, γρήγορους σκύλους γιά τό κυνήγι, μικρόσωμα σκυλιά γιά συντροφιά. Τό νά περάσουμε ἀπό τό κανονικό Poodle στή μινιατούρα εἶναι σχετικά εὔκολο”»(περ. Ng, Ἰα 2002, 86).

Ἐξάλλου δέχονται ὅτι ἡ γεωγραφική ἀπομόνωσι δημιούργησε τά ἑκάστοτε νέα εἴδη καί δέν τό δέχονται γιά ζεῦγος σκύλων τῆς Κιβωτοῦ!

* * *

Ἄς ἀναγράψουμε καί τά ἑξῆς:

Σημειώνουν οἱ Ernest καί Hazel Lucas: «Τό μέσο βάθος τῶν ὠκεανῶν εἶναι 4 χλμ. δηλαδή πολύ μεγαλύτερο ἀπό τό μέσο ὕψος τῶν βουνῶν πού εἶναι 1 χλμ.»(LE, 4).

·                                 Γράφει καί ὁ Isaac Asimov: «Τό βάθος τοῦ ὠκεανοῦ τῆς Γῆς εἶναι μεγαλύτερο ἀπ᾽ τό ὕψος τῶν βουνῶν της! Τό ψηλότερο βουνό εἶναι τό ὄρος Everest. Ἡ κορυφή του φθάνει στά 8,9km πάνω ἀπ᾽ τήν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας. Ἐνῶ σέ ὁρισμένο σημεῖο τοῦ Εἰρηνικοῦ, στήν Ἄβυσσο τῶν Μαριάνων, ὁ πυθμένας τοῦ ὠκεανοῦ βρίσκεται 11km κάτω ἀπ᾽ τήν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας. Ἄν ἦταν δυνατόν νά βάλουμε τό Everest στήν Ἄβυσσο τῶν Μαριάνων, αὐτό θά βούλιαζε μέσα στόν ὠκεανό καί τό νερό θά σκέπαζε τήν κορυφή του σέ βάθος 2km»(AI, 10 ἔνθ.).

* * *

Δέχονται ὅλες τίς μυθολογίες σάν πραγματικές καί τίς ἀρνοῦνται ὅταν πιστοποιοῦν τή Βίβλο (π.χ. γιά τόν παγκόσμιο κατακλυσμό τοῦ Νῶε).

·                                 Ἄν, σύμφωνα μέ τή λογική τό «ἀπό προσώπου πάσης τῆς γῆς»(Γεν 7, 4), δέν σημαίνει πᾶσα ἡ γῆ, τότε καί τό «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι»(Α´ Τιμ 2, 4) δέν σημαίνει πάντας!!!

·                                 Νά σημειώσουμε, ἀκόμα, ὅτι ἄν ὁ Κατακλυσμός δέν ἦταν παγκόσμιος ἀλλά τοπικός, τότε ὁ Θεός ἀποδεικνύεται ψεύτης, μιᾶς καί εἶπε: «οὐκ ἔτι ἔσται κατακλυσμός ὕδατος τοῦ καταφθεῖραι πᾶσαν τήν γῆν»(Γεν 9, 11). Εἶναι γνωστό ὅτι τοπικές πλημμύρες συμβαίνουν τακτικά.

·                                 Σημειωτέον ὅτι βάσει τοῦ: «Καί εἶπε Κύριος ὁ Θεός τῷ Νῶε· καιρός παντός ἀνθρώπου ἥκει ἐναντίον μου, ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ ἀδικίας ἀπ᾿ αὐτῶν, καί ἰδού ἐγώ καταφθείρω αὐτούς καί τήν γῆν»(Γεν 6, 13), ὁ κατακλυσμός ἦταν ὄχι μόνο ἀνθρωπολογικά παγκόσμιος, ἀλλά καί γεωγραφικά.

* * *

Καί θά τελειώσουμε μέ τό μακαριστό Π. Τρεμπέλα: «“Καί ἐπεφέρετο ἡ κιβωτός ἐπάνω τοῦ ὕδατος”. Καί ὅσο, λοιπόν, ὑψηλότερα ἀνέβαινε τό νερό, τόσο περισσότερο πλησίαζε πρός τόν οὐρανό καί ἡ κιβωτός. Καί ὅσο ἡ πλημμύρα τῶν ὑδάτων αὔξανε, τόσο καί ἡ κιβωτός ὑψωνόταν καί ἀναβιβαζόταν. Αὐτό πάλι μοῦ θυμίζει μιά μεγάλη καί παρηγορητική ἀλήθεια· τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ θλῖψι μᾶς ἀνεβάζει πρός τόν οὐρανό. Σύννεφα θλίψεως, κατακλυσμός περιπετειῶν σκιάζουν πολλές φορές τό βίο μας. Καί μᾶς φαίνεται τότε μαῦρος καί κατάκλειστος ὁ οὐρανός. Καί νομίζουμε πώς εἴμαστε μεμονωμένοι κι ἐγκαταλελειμμένοι καί ὁλομόναχοι. Πλάνη, Χριστιανέ μου! Ὁ Θεός εἶναι κοντά σου. Καί ὅσο τά ὕδατα τῆς θλίψεως πληθύνονται, τόσο καί σύ πλησιάζεις περισσότερο στόν Οὐρανό. Καί ὅσο τά δεινά σου αὐξάνουν κι ἐσύ μέ καρτερία τά ὑπομένεις, τόσο καί πλησιάζεις πρός τό Θεό. Ὑπόμενε κατά τόν κατακλυσμό τῶν πολλῶν ὑδάτων. Ὑπόμενε παραμένοντας στήν πίστι. Καί νά εἶσαι τότε βέβαιος πώς ἡ κιβωτός σου θά ἐπιφέρεται πάντοτε πρός μία διευθυνόμενη κατεύθυνσι, τόν οὐρανό καί τήν αἰώνια ἀνάπαυσι κι εὐδαιμονία»(ΤΝ, 61).

Πηγή:

Ἀρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ

Βίβλος καί Εξέλιξι

Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός (2108220542)

Σταμάτα 2014

 https://godandscienceorthodoxy.wordpress.com