Στις 18 Ιουλίου 1831 ήρθαν στον όσιο ο Ιβάν Μαξίμοβιτς Κρεντίτσκυ με τη σύζυγο του.
«Βρήκαμε τον στάρετς, διηγείται ο Ιβάν, να δουλεύη με το δικέλλι στην πρασιά.
Του βάλαμε εδαφιαία μετάνοια, μας ευλόγησε, έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου και άρχισε να ψάλλη το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: “Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας…”. Ύστερα κάθησε κάτω στην πρασιά και μας είπε να κάνουμε το ίδιο. Εμείς όμως γονατίσαμε μπροστά του και ακούγαμε τη διδασκαλία του. Μας μίλησε για τη μέλλουσα ζωή, για τη ζωή των αγίων, για τη σκέπη, την προστασία και τη μέριμνα της Θεοτόκου για μας τους αμαρτωλούς.Μας είπε επίσης τι είναι απαραίτητο να φροντίζουμε για την αιωνιότητα. Η συζήτησις διήρκεσε μία ώρα. Η ώρα όμως αυτή δεν μπορεί να συγκριθή με ολόκληρη την προηγούμενη ζωή μου. Ένοιωθα στην καρδιά μου μία ανεξήγητη και ουράνια γλυκύτητα, που μόνο ο Θεός γνωρίζει πως ξεχύθηκε εκεί…
Τίποτε πάνω στη γη δεν ήταν όμοιό της. Και σήμερα ακόμη, όταν τη θυμάμαι, πλημμυρίζουν τα μάτια μου από δάκρυα κατανύξεως και ευφραίνεται όλη η ύπαρξίς μου. Μέχρι τότε, παρ’ όλο που δεν ήμουν άπιστος, η πίστις μου ομως δεν ήταν θερμή. Στα πνευματικά ήμουν αδιάφορος.
Ο πατήρ Σεραφείμ όμως με έκανε για πρώτη φορά να νοιώσω τον παντοδυναμο Κύριο, την ανεξάντλητη ευσπλαγχνία και τελειότητά Του.
“Ως τότε η ψυχή μου ήταν ψυχρή και μου άρεσε να λογοπαίζω με άθεα λόγια. Γι’ αυτό ο Κύριος είχε επιτρέψει να με κυρίευση το ρυπαρό πνεύμα της βλασφημίας. Με πολιορκούσαν υβριστικοί λογισμοί επί τρία χρόνια, ιδιαιτέρως την ώρα της προσευχής μέσα στον ναό, και περισσότερο όταν προσευχόμουν στην Υπεραγία Θεοτόκο. Σκεπτόμουν πάνω στην απόγνωσί μου ότι κανένα γήινο κολαστήριο δεν έφθανε για να με τιμωρήση. Μόνο τα βασανιστήρια στον άδη μπορούσαν να με τιμωρήσουν αντάξια για τη βλασφημία μου.
Ο πατήρ Σεραφείμ όμως με ηρέμησε. “Μη φοβάσαι, μου είπε, αυτή τη νοερά ταραχή. Πρόκειται για φθονερή ενέργεια του εχθρού. Όσους βλάσφημους και ρυπαρούς λογισμούς κι αν παρεμβάλει ο πειρασμός, εσύ να συνεχίζης άφοβα την προσευχή σου”. Από τότε άρχισε σιγά σιγά να υποχωρή αυτός ο πειρασμός, και σ’ ένα μήνα εξαφανίσθηκε».
Από το βιβλίο «Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ, Για τους βλάσφημους λογισμούς
Αν αιχμαλωτισθείς την ώρα της προσευχής από λογισμούς, ταπεινώσου και ζήτησε συγχώρηση λέγοντας: «Αμάρτησα, Κύριε, με τον λόγο, τον νου, την πράξη και με όλες μου τις αισθήσεις» («Ήμαρτον, Κύριε, εν λόγω, εν έργω, κατά νουν και διάνοια και εν πάσαις μου ταις αισθήσεσιν»).
Πρέπει να επικαλούμαστε πάντα τον Κύριο με ταπείνωση και να προσευχόμαστε να μην επιτρέψει να πειρασθούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά να μας ελευθερώσει από τον πονηρό.
Δίχως την βοήθεια του Θεού, είπε ο π. Σεραφείμ, είναι αδύνατον να σωθεί κανείς. Όταν ο Κύριος αφήνει έναν άνθρωπο στον εαυτό του, τότε ο διάβολος είναι έτοιμος να τον συνθλίψει, όπως μια μυλόπετρα συνθλίβει τον κόκκο του σιταριού.
«Η μητέρα του Θεού καλείται ‘έρκος των διαβόλων’, γιατί δεν είναι δυνατό ο διάβολος να καταστρέψει έναν άνθρωπο, εφόσον ο άνθρωπος αυτός καταφεύγει στη βοήθεια της Μητέρας του Θεού».
Να προσεύχεσθε αδιάκοπα. Να ευχαριστείτε τον Θεό για τα πάντα. Νάστε πάντα χαρούμενες. Μην αφήσετε να κυριευθήτε από πνεύμα απογοητεύσεως.
Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς, είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε την προσευχή αυτή να γλιστράη πάντα στα χείλη σου: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό!!». Με την προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρης εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής.
Ο όσιος Σεραφείμ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών έδωσε νέο, πιο ελαφρύ Τυπικό στα πνευματικά του τέκνα, τις αδελφές της Μονής Ντιβέγιεβο, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να σωθούν οι χριστιανοί των εσχάτων χρόνων. Στους απλούς ανθρώπους ο όσιος Σεραφείμ έδινε αυτόν τον κανόνα:
«Σήκω από τον ύπνο, στάσου μπροστά στις εικόνες και με θερμή καρδιακή πίστη πες: «Βασιλεύ Ουράνιε» μια φορά, τρεις φορές το «Πάτερ ημών» προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, υστέρα το «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και μια φορά το «Πιστεύω».
Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ, είναι η βάση του χριστιανισμού. Η πρώτη, ως προσευχή δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό ως πρότυπο όλων των προσευχών. Η δεύτερη προσφέρθηκε από τον ουρανό διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Θεού. – Αυτός ο κανόνας ονομάζεται «κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.