Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης: Η θυσία του Αβραάμ (Σεβ. Μητροπ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίου Φούντα)

Η περικοπή που θα αναλύσουμε παρακάτω είναι το κεφάλαιο 22 (στ.1-19) της Γενέσεως και πιο συγκεκριμένα η θυσία του Αβραάμ. Στο περιστατικό της περικοπής μας ο Αβραάμ αποδεικνύεται ήρωας πίστεως, γιατί υπάκουσε χωρίς γογγυσμό στο σκληρό αίτημα του Θεού: Να Του θυσιάσει τον αγαπημένο του Υιό τον Ισαάκ. Η υπακοή αυτή του Αβραάμ ήταν πραγματικά ένα μεγάλο άλμα πίστεως, γιατί πέρα από τον πόνο του, ως πατέρας για τη θυσία του υιού του, θα τέθηκε και σε δοκιμασία και η ίδια η πίστη του: πως θα εκπληρωνόταν οι επαγγελίες του Θεού δια του Ισαάκ, αφού θα θυσιαζόταν; Αλλά πίστευε ότι ο Θεός μπορεί να αναστήσει και εκ νεκρών τον Ισαάκ, για να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. 

Στην προσφορά του Αβραάμ να θυσιάσει τον υιό του βλέπουμε τον ουράνιο Πατέρα, που προσφέρει τον Υιό του θυσία για μας. Πρόλαβε ο τύπος για να γίνει πιστευτή η αλήθεια: για να μην «ξαφνιαστούμε» από το μέγα γεγονός της Καινής Διαθήκης, της θυσίας του Υιού του Θεού και μας γίνει, λοιπόν, δυσαπόδεικτο, πρόλαβε ο τύπος της θυσίας του Αβραάμ. Ο Θεός είναι σαν να λέει: Έδωσα τον Υιό μου να θυσιαστεί, αλλά πριν από μένα το ίδιο έκανε και ο Αβραάμ!!! Ποτέ ο Θεός δεν είχε υποδείξει τον τόπο που θα γινόταν η θυσία, παρά μόνο για την θυσία του Ισαάκ όπως αφέθηκε στο στίχο 2. Αυτό γίνεται γιατί η θυσία αυτή προεικονίζει την θυσία του Χριστού, που προσφέρθηκε στον Γολγοθά, κοντά στον οριζόμενο εδώ τόπο. 

Σαν άσπλαχνος φαίνεται ο πατέρας Αβραάμ να φορτώνει ξύλα στους ώμους του μελλοθάνατου υιού του όπως παρουσιάζεται στο στίχο 6. Αυτό γίνεται γιατί ο Αβραάμ αντιγράφει το μέλλον κινούμενος από το Θεό: και ο Χριστός ανέρχεται στο Γολγοθά βαστάζοντας το ξύλο του Σταυρού. Ο Ισαάκ έθεσε ένα απλό και φυσικό ερώτημα στον πατέρα του κατά την πορεία τους για την θυσία: «Πατέρα, που είναι το πρόβατο (στ.7) ». Σαν να μιλάει ο προφήτης: πραγματικά τέλειο πρόβατο (κριός), ήταν το λύτρο της ζωής του (στ.13) που προτύπωνε τον Αμνό, τον αίρονταν την αμαρτία του κόσμου, τον Ιησού Χριστό (βλ. Ησ.537). 

Ο γενναίος και μεγάλος στην πίστη Αβραάμ σήκωσε την μάχαιρα για να θυσιάσει τον υιό του, αλλά ο Θεός τον εμπόδισε (στ.10-12). Η θυσία τελέστηκε κατά την διάθεση και ο Αβραάμ δικαιώθηκε από τον Θεό (Εβρ.11,17 Ιακ.2,21). Και του εδείχθη ένας κριός κρεμασμένος από τα κέρατα του στο φυτό Σαβέκ, τον οποίο θυσίασε αντί του υιού του Ισαάκ (στ.13). Στον κριό αυτό οι Πατέρες είδαν τον Εσταυρωμένο Κύριο κρεμάμενο από τον Σταυρό. Ο Ισαάκ, που δεν θυσιάστηκε, ήταν τύπος της θείας φύσεως του Χριστού, η οποία διέμενε απαθής, ο δε κριός ήταν τύπος της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού, η οποία έπαθε. Το γεγονός της θυσίας του Αβραάμ, που συνέβη στο όρος Μαρία, χαράχτηκε βαθιά στη μνήμη των απογόνων του Αβραάμ, ώστε διατηρήθηκε με ιδιαίτερη έκφραση «στο όρος προνόησε ο Θεός» ή «στο όρος θα φροντίσει ο Θεός» (στ.14). Και πολύ δικαίως, γιατί η θυσία αυτή προτύπωνε την μεγαλύτερη από όλα τα γεγονότα, την θυσία του μονογενούς Υιού του Θεού στον Γολγοθά, με την οποία πραγματικά φρόντισε ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων.

ΠΗΓΗ: ΓΕΝΕΣΙΣ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίου Φούντα (σελ. 123-124)

Διαδικτυακή πηγή: https://neotita.gr