Όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε.
Ο καθ’ ύλην αρμόδιος (θεωρητικά…) καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., κ.Χρ.Σταμούλης, παραποιώντας και διαστρέφοντας τελείως μιά υποσημείωση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου στον ΚΗ’ κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, «προσέφερε» τις υπηρεσίες του στο αθεϊστικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως πολιτικής αποχρώσεως, αυτές τις δύσκολες και πονηρές ημέρες…
Και εξηγούμεθα:
Ο εν λόγω κύριος καθηγητής Θεολόγος (κατά την γνώμη μας τελείως αθεολόγητος…), που και παλαιότερα είχε δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, υποστηρίζοντας φανατικά την άποψη, να δημιουργηθή έδρα… Ισλαμικών Σπουδών, στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (και τελικά το πέτυχε…), συνειδητά παραπληροφορώντας, δηλητηριάζει τους απλούς Ορθοδόξους Χριστιανούς και μάλιστα, ως προς την συμπεριφορά τους, στο μέγιστο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Ισχυρίσθηκε, λοιπόν, ότι, δήθεν, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στην πρώτη του υποσημείωση στον ΚΗ’ κανόνα που προαναφέραμε, δικαιολογεί όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι, υπάρχει πρόβλημα μετάδοσης κάποιας βαρειάς ασθένειας μέσα από την Θεία Κοινωνία, όταν οι πιστοί μεταλαμβάνουν από το ίδιο Άγιο Ποτήριο με την ίδια Αγία Λαβίδα και γι’ αυτό ότι δήθεν συνιστά, να χρησιμοποιούνται άλλα ιερά σκεύη, για τους ασθενείς από μεταδοτικές ασθένειες.
Όταν, όμως κάποιος, προστρέξει στο συγκεκριμένο κείμενο του προαναφερθέντος Ιερού κανόνος αλλά και της υποσημειώσεως, διαπιστώνει έκπληκτος ότι, όχι μόνο δεν δίδεται το παραμικρό επιχείρημα σ’ αυτούς που υποστηρίζουν ότι, από την Θεία Μετάληψη μπορεί να μεταδοθή κάποια ασθένεια, ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!!!
Ο συγκεκριμένος, λοιπόν, κανών της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρεται σε μία παλαιά συνήθεια που είχαν κάποιοι κληρικοί (μιλάμε για τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού μέχρι και τον έβδομο αιώνα), να αναμειγνύουν στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, δηλαδή τα Άχραντα Μυστήρια, με τα πρωτοεμφανιζόμενα σταφύλια στις αρχές του Αυγούστου. Ο συγκεκριμένος λοιπόν κανών, απαγορεύει ρητά και με την ποινή της καθαιρέσεως, εις βάρος των κληρικών που έπρατταν κάτι τέτοιο, να ξανασυμβεί μιά τέτοια ασεβής και αποτρόπαιη πράξη. Και γνωρίζουμε, μέχρι σήμερα, ότι τα σταφύλια τα ευλογούν οι ιερείς μας στις 6 Αυγούστου, που είναι η εορτή της Μεταμορφώσεως και είναι τοποθετημένα μέσα σε κοφίνια, κάτω από την εικόνα του Χριστού, διαβάζοντας μια σχετική ευχή.
Επί Τουρκοκρατίας και, επομένως, στην εποχή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, που έζησε στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, συνηθιζόταν από κάποιους κληρικούς ακόμη και ανωτέρους, λόγω του φόβου και της τρομοκρατίας εις βάρος των σκλαβωμένων Ορθοδόξων Χριστιανών, από τους φανατικούς αφέντες τους μουσουλμάνους, όταν υπήρχαν κρούσματα της φοβερής και εξοντωτικής μάστιγας της πανούκλας, και κάποιος βαρειά ασθενής επιθυμούσε να κοινωνήσει πριν πεθάνει, όντας στην απομόνωση του σπιτιού του και μακριά ακόμα και από την οικογένεια του, για τον φόβο της εύκολης μετάδοσης της φονικής αυτής ασθένειας, να στέλνουν την Θεία Κοινωνία (δηλαδή ένα πολύ μικρό τεμάχιο του Αγίου Άρτου, βαπτισμένο στο Αίμα του Χριστού), μέσα σε μία αποξηραμένη συνήθως σταφίδα.
Ο Άγιος Νικόδημος, λοιπόν, ο Μέγας αυτός Διδάσκαλος και τεράστιος Θεολογικός νους, προικισμένος με άφθαστα και σπανιότατα διανοητικά χαρίσματα, καθιστά υπευθύνους αυτούς τους κληρικούς, λέγοντας τους ότι είναι υπόδικοι, όταν πράττουν κάτι τέτοιο, απέναντι στο Θεό, επειδή ο συγκεκριμένος ΚΗ’ κανόνας (που ανωτέρω αναφέραμε), σαφώς και ρητώς απαγορεύει την ανάμειξη της Θείας Κοινωνίας με τα σταφύλια, επιβάλλοντας μάλιστα την ποινή της καθαίρεσης.
Αντ’ αυτού, προτείνει έναν άλλο τρόπο μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας σ’ αυτούς που έπασχαν από την πανούκλα και σ’ εκείνους που είχαν αρρωστήσει από την φρικτή αυτή ασθένεια, αλλά το είχαν ξεπεράσει και είχαν αποκτήσει ανοσία (οι οποίοι ωνομάζοντο «μόρται»), ήσαν όμως απομονωμένοι από την κοινωνία, εξ αιτίας του φόβου μήπως ως φορείς την μεταδώσουν σε άλλους. Ο τρόπος ήταν πολύ απλός και εύκολα εφαρμόσιμος σ’ εκείνη την μαύρη και πάμπτωχη περίοδο, «που όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα τρόμαζε η σκλαβιά». Τους συνέστησε, λοιπόν, να έχουν ένα καθαρό δοχείο, εννοείται μόνο γι’αυτή την χρήση, και μέσα να τοποθετούν τον Άγιο Άρτο και να τον μεταφέρουν στα σπίτια αυτών των ετοιμοθανάτων ασθενών ή των φορέων αυτής της φοβερής μεταδοτικής ασθένειας, και να τους κοινωνούν. Ασφαλώς ο ιερέας, αφού, αυτονόητα, κατέλυε το υπόλοιπο που απέμενε μετά την Θεία Κοινωνία αυτών των βαρειά ασθενών, έπρεπε να το διατηρεί ολοκάθαρο αυτό το ιερό σκεύος, επειδή συνήθως θα το χρησιμοποιούσε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, με τα απλά καθαριστικά μέσα της εποχής του, λόγω του ότι είχε καθιερωθή μόνο για τον Θεό και τα Μυστήρια Του!!!
Αυτό, άλλωστε, δεν γίνεται και σήμερα, όταν πηγαίνουν οι ιερείς μας να κοινωνήσουν τους ασθενείς ή στα σπίτια τους ή στα Νοσοκομεία;;; Επειδή, ευτυχώς ακόμη, είμεθα ελεύθεροι και έχουμε την οικονομική ευχέρεια, η Θεία Κοινωνία δεν μεταφέρεται μέσα σε κάποιο ιερό σκεύος, αλλά μέσα σε ειδικό, συνήθως μικρό, Άγιο Ποτήριο, στο οποίο τοποθετούνται τόσες μερίδες από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ανάλογα με τους ασθενείς που επιθυμούν να μεταλάβουν.
Οι ιερείς, μάλιστα, των πόλεων, γιά να αποφύγουν την οποιαδήποτε ζημιά από την υποχρεωτική αυτή μετακίνηση, χρησιμοποιούν πολλές φορές ένα κατάλληλο και μικρό Άγιο Ποτήριο, το Οποίο έχουν μέσα σε ειδικό Αρτοφόριο, που το κρεμούν στο λαιμό τους. Εννοείται ότι, μετά την Θεία Μετάληψη των ασθενών, ΠΑΝΤΟΤΕ καταλύουν οι ίδιοι ότι απέμεινε και καθαρίζουν πολύ προσεκτικά το μικρό και ειδικό αυτό Άγιο Ποτήριο, για να το χρησιμοποιήσουν, ίσως μετά από αρκετές ημέρες, σε μία άλλη έκτακτη ανάγκη.
Αυτό και μόνο αυτό, συνιστά ο Άγιος Νικόδημος, ο κατ’ εξοχήν παραδοσιακός και σεβαστός διδάσκαλος, και του σκλαβωμένου Γένους μας και όλων ημών!! Απλά τότε, αυτές οι περιωρισμένες δυνατότητες και τα μέσα, αλλά και τα «καθαριστικά» (όπως το ξύδι, που και σήμερα από παραδοσιακές νοικοκυρές χρησιμοποιείται) υπήρχαν, ενώ τώρα, έχομε την ελευθερία μας και τις δυνατότητες και τα μέσα τόσο για την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας όσο και για την ευλαβική συντήρηση και τον καθαρισμό των Ιερών Σκευών, σύμφωνα με το Αγιογραφικό: «Κύριε, ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου…» (Ψαλμ. κε΄8).
Μετά από αυτά, όχι μόνο οι καλοπροαίρετοι, αλλά ακόμα και οι αδιάφοροι πνευματικά, αντιλαμβάνονται, ποιά είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Συγχρόνως, όμως, καταλαβαίνουν πόση παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση μπορεί να γίνει, από ανθρώπους «στρατευμένους» σε κάποιες ιδεολογίες, έστω και αν έχουν εισχωρήσει στις Ανώτατες βαθμίδες του Εκκλησιαστικού και του Θεολογικού χώρου, που υπηρετούν αλλότριους και πολλές φορές αθεϊστικούς σκοπούς…
Πάντοτε θα υπάρχουν οι κακόβουλοι και κακοπροαίρετοι, αλλά στο τέλος ακόμη και ανάμεσα από τα σύννεφα, Ο ΗΛΙΟΣ της Αλήθειας, που είναι ο ίδιος ο Χριστός μας, θα πληροφορεί, θα φωτίζει, θα τονώνει, θα στερεώνει και θα θερμαίνει τις απλές καρδιές που πιστεύουν σ’ Αυτόν και Τον αγαπούν πραγματικά!!!
«Δρομοκήρυξ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.