Ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την
επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη “πρός ἅπαντας τούς Μακαριωτάτους
Προκαθημένους τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν”
Ἐπικοινωνία πρός τάς ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας
Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἐν τῇ ἐπιθυμίᾳ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας νά ὑπάρξῃ συντονισμός καί, κατά τό δυνατόν, ὁμοιομορφία μεταξύ τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὡς πρός τό καίριον θέμα τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τοῦ τρόπου μεταδόσεως αὐτῆς εἰς τούς πιστούς, ἀπέστειλε πρός ἅπαντας τούς ἀδελφούς Του Μακαριωτάτους Προκαθημένους αὐτῶν τό κατωτέρω παρατιθέμενον ἀπό 17ης λήξαντος μηνός Μαΐου Γράμμα:
Ἐπικοινωνία πρός τάς ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας
Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἐν τῇ ἐπιθυμίᾳ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας νά ὑπάρξῃ συντονισμός καί, κατά τό δυνατόν, ὁμοιομορφία μεταξύ τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὡς πρός τό καίριον θέμα τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τοῦ τρόπου μεταδόσεως αὐτῆς εἰς τούς πιστούς, ἀπέστειλε πρός ἅπαντας τούς ἀδελφούς Του Μακαριωτάτους Προκαθημένους αὐτῶν τό κατωτέρω παρατιθέμενον ἀπό 17ης λήξαντος μηνός Μαΐου Γράμμα:
«Μακαριώτατε, Χριστός Ἀνέστη!
Ἐβιώσαμεν ἐπωδύνως τάς συνθήκας αἱ ὁποῖαι ἐνεφανίσθησαν εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, λόγῳ τῆς σοβούσης πανδημίας τοῦ νέου κορωνοϊοῦ, καί ἔφθασαν ἐνώπιον ἡμῶν, διά γραμμάτων καί ὑπό μορφήν ἐρωτήσεων καί προβληματισμοῦ, πανταχόθεν, νέα κατά τόπους δεδομένα καί ποικιλόμορφοι ἐξελίξεις. Ἡμεῖς, ἐμφορούμενοι ὑπό πνεύματος ἀλληλεγγύης καί συνεργασίας, διά τήν προστασίαν τῆς ὑγιείας τῶν πιστῶν καί τό κοινόν καλόν, ἀπεδέχθημεν τήν τέλεσιν τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἄχρι καιροῦ ἄνευ τῆς παρουσίας πιστῶν εἰς τούς ναούς, πλήν ὡς πρωτεῦον μέλημα ἔγνωμεν τήν διαφύλαξιν τῆς πίστεως τῶν Πατέρων ἡμῶν, τῆς ἀεί φωτιζούσης τήν οἰκουμένην.
Ἐπειδή ὅμως, ὁμοῦ
μετά τοῦ ἐπαινετοῦ κατά τήν πανδημίαν τοῦ
COVID-19, ἐν πολλοῖς, κρατικοῦ ἐνδιαφέροντος καί τῆς τῶν
ἰθυνόντων
ἀξιοζήλου προνοίας, ἠκούσθησαν ἀνοίκειοι ἀπόψεις τινές περί τοῦ
τρόπου προσελεύσεως εἰς τά Ἄχραντα Μυστήρια, εἶναι ἀδύνατον εἰς ἡμᾶς νά παραμείνωμεν ἄφωνοι καί ἀμέτοχοι ἐνώπιον μιᾶς τοιαύτης ἀμφισήμου καταστάσεως, ἀδρανοῦντες πρό τῶν ἐξελίξεων καί τῶν κατά Πολιτείαν σχετικῶν ρυθμίσεων καί ἀπαγορεύσεων.
Ὑπηκούσαμεν εἰς τάς προτροπάς τῶν ὑγιειονομικῶν καί πολιτικῶν ἀρχῶν, καί, ὡς εἰκός, ὑπακούομεν, μέχρις, ὅμως, τοῦ σημείου καθ᾽ ὅ οὐ θίγεται ἡ οὐσία καί τό κέντρον τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἡ συγκατάβασις τῆς Ἐκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυροῦ, ἀρνεῖται, ὅμως, τήν κατάβασιν ἐξ αὐτοῦ, ἐξ ὑπακοῆς πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὅταν ἀμφισβητῆται τό Μυστήριον τῶν μυστηρίων τῆς ζωῆς της, ἡ Θεία Εὐχαριστία.
Εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσιν ὅτι αὐθεντικός ἑρμηνευτής τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν προτροπῶν καί νοημάτων, οὐ μήν ἀλλά καί τοῦ πνεύματος καί τοῦ γράμματος τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ὑπάρχει ἡ Ἱερά Παράδοσις, συνυφασμένη ἀρρήκτως μετά τῆς καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς καί κενωτικῆς ἐμπειρίας. Προσφεύγοντες εἰς αὐτήν τήν καθηγιασμένην πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, βλέπομεν καί ἀδιαψεύστως διαπιστοῦμεν ὅτι αὕτη ζῇ ἐν τῷ κόσμῳ διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, ἤ, ἄλλως, ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἀποκάλυψις καί ἡ βίωσις τοῦ θεανδρικοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ «ἀοράτως συνών», «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί διαδιδόμενος», δίδωσιν ἡμῖν ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ τό ἄχραντον σῶμα καί τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα, καθιστῶν ἡμᾶς «βασιλείας οὐρανῶν πλήρωμα».
Ἐν τῷ πνεύματι καί ἐν τῷ φρονήματι τούτῳ, ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσεπιδηλοῦντες ἐνσυνειδήτως ὅτι οὐδόλως προτιθέμεθα νά ἀποστῶμεν ἐκ τῶν κληροδοτηθέντων πᾶσιν ἡμῖν ὑπό τῶν μακαρίων Πατέρων ἡμῶν. Ἐνώπιον τῶν διαμορφουμένων συνθηκῶν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐνωτισθῶμεν τόν ἀδελφικόν Ὑμῶν λογισμόν καί τάς σκέψεις, ὥστε, ἀπό κοινοῦ νά πορευθῶμεν εἰς τήν ποιμαντικήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀμφισβητήσεων τοῦ καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἐφ᾽ οἷς καί πόθῳ Χριστοῦ καί φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι τήν Ὑμετέραν σεβασμιοπόθητον Μακαριότητα, διατελοῦμεν Αὐτῆς ἀγαπητός ἀδελφός, συλλειτουργός καί συγκοινωνός ἐν τῷ ἑνί καί κοινῷ Ποτηρίῳ, ἐξ οὗ πίοντες, οὐ μή διψήσωμεν εἰς τόν αἰῶνα. Ἀμήν!»
Ὑπηκούσαμεν εἰς τάς προτροπάς τῶν ὑγιειονομικῶν καί πολιτικῶν ἀρχῶν, καί, ὡς εἰκός, ὑπακούομεν, μέχρις, ὅμως, τοῦ σημείου καθ᾽ ὅ οὐ θίγεται ἡ οὐσία καί τό κέντρον τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἡ συγκατάβασις τῆς Ἐκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυροῦ, ἀρνεῖται, ὅμως, τήν κατάβασιν ἐξ αὐτοῦ, ἐξ ὑπακοῆς πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὅταν ἀμφισβητῆται τό Μυστήριον τῶν μυστηρίων τῆς ζωῆς της, ἡ Θεία Εὐχαριστία.
Εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσιν ὅτι αὐθεντικός ἑρμηνευτής τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν προτροπῶν καί νοημάτων, οὐ μήν ἀλλά καί τοῦ πνεύματος καί τοῦ γράμματος τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ὑπάρχει ἡ Ἱερά Παράδοσις, συνυφασμένη ἀρρήκτως μετά τῆς καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς καί κενωτικῆς ἐμπειρίας. Προσφεύγοντες εἰς αὐτήν τήν καθηγιασμένην πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, βλέπομεν καί ἀδιαψεύστως διαπιστοῦμεν ὅτι αὕτη ζῇ ἐν τῷ κόσμῳ διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, ἤ, ἄλλως, ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἀποκάλυψις καί ἡ βίωσις τοῦ θεανδρικοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ «ἀοράτως συνών», «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί διαδιδόμενος», δίδωσιν ἡμῖν ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ τό ἄχραντον σῶμα καί τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα, καθιστῶν ἡμᾶς «βασιλείας οὐρανῶν πλήρωμα».
Ἐν τῷ πνεύματι καί ἐν τῷ φρονήματι τούτῳ, ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσεπιδηλοῦντες ἐνσυνειδήτως ὅτι οὐδόλως προτιθέμεθα νά ἀποστῶμεν ἐκ τῶν κληροδοτηθέντων πᾶσιν ἡμῖν ὑπό τῶν μακαρίων Πατέρων ἡμῶν. Ἐνώπιον τῶν διαμορφουμένων συνθηκῶν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐνωτισθῶμεν τόν ἀδελφικόν Ὑμῶν λογισμόν καί τάς σκέψεις, ὥστε, ἀπό κοινοῦ νά πορευθῶμεν εἰς τήν ποιμαντικήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀμφισβητήσεων τοῦ καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἐφ᾽ οἷς καί πόθῳ Χριστοῦ καί φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι τήν Ὑμετέραν σεβασμιοπόθητον Μακαριότητα, διατελοῦμεν Αὐτῆς ἀγαπητός ἀδελφός, συλλειτουργός καί συγκοινωνός ἐν τῷ ἑνί καί κοινῷ Ποτηρίῳ, ἐξ οὗ πίοντες, οὐ μή διψήσωμεν εἰς τόν αἰῶνα. Ἀμήν!»
Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 1ῃ Ἰουνίου 2020
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου
ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
Σχετικά άρθρα:
Στο τέλος θα φανεί και θα αποδεχτουν και οι πιο άπιστοι ότι η Θεία Κοινωνία όχι μόνο δεν κολλάει τιποτα αλλά γιατρεύει κιόλας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός έχει τον τρόπο να τα γυρίζει όλα αλλά όποτε ΕΚΕΊΝΟΣ θεωρεί ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Πχ κατάλληλος χρόνος είναι να κοινωνας και να φεύγεις για πολεμο, η να μπαίνεις για σοβαρή εγχείρηση η να τελειώνει το επιτιμιο σου και να λαχταράς το Χριστό. ....
Για τον καθένα υπάρχει η καλύτερη στιγμή και ο Κυριος τη γνωρίζει.