Τι να μην λες σε κάποιον που αντιμετωπίζει καρκίνο…

Εξ αφορμής της παγκόσμιας ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου, καλό θα ήταν να θυμόμαστε ως χριστιανοί τι δεν πρέπει να λέμε σε κάποιον που αντιμετωπίζει την ασθένεια του καρκίνου.
Διότι πολλές φορές πιεσμένοι από το άγχος και τον φόβο που μας δημιουργεί η είδηση ότι ένας δικός μας άνθρωπος έχει καρκίνο λέμε πράγματα που πληγώνουν.1. «Μην φοβάσαι… Είναι αμαρτία…». Είναι ανόητο να λες σε έναν άνθρωπο που μόλις του ανακοίνωσαν ότι θα πρέπει να παλέψει με τον καρκίνο ότι δεν πρέπει να φοβάται γιατί είναι αμαρτία.

Ο φόβος είναι το πιο φυσιολογικό συναίσθημα που αρχικά θα νιώσει ένας άνθρωπος που καλείται να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Και ο Χριστός ένιωσε φόβο στο κήπο της Γεσθημανή, «περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου» (Ματθ. 26,38).

Επίσης είναι ανήθικο να βάζεις στην ψυχή του ασθενούς την ενοχή της αμαρτίας. Καμία αμαρτία δεν υπάρχει σε ένα άνθρωπο που εκφράζει την ανθρώπινη ευθραστότητα του. Αντιθέτως είναι ιερός.

2. «Μην αγχώνεσαι δεν σε βοηθάει..». Χαίρω πολύ, το ξέρει κι αυτός, όπως ξέρει ότι τουλάχιστον για τις πρώτες ώρες και μέρες δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο από το νιώθει απειλή και φόβο.

3. «Έτσι το ήθελε ο Θεός», είσαι πολύ μικρός φίλε μου για να ξέρεις τι θέλει ο Θεός. Άσε τον Θεό να αποκαλύψει το θέλημα του στην καρδιά του ασθενούς. Δεν χρειάζεται διαμεσολαβητές ή εκπροσώπους.

4. «Πληρώνεις τις αμαρτίες σου», μάλλον δεν θες να ισχύει αυτό, διότι εάν πληρώσουμε όλοι τις αμαρτίες μας, πίστεψε με δεν θα μείνει κανείς επι της γης. Ευτυχώς που ζούμε μέσα στο έλεος και την αγάπη του Θεού και όχι στην δικαιοσύνη των ανθρώπων.

5. «Πολέμησέ το. Νίκησέ το. Σκότωσέ το. Είσαι μαχήτρια». Δεν βοηθάει πάντα. Πολλές φορές ο άλλος απλά θέλει να αισθανθεί ότι έχει το δικαίωμα να φωνάξει, «Δεν μπορώ» δεν είμαι μαχητής, ούτε ήρωας, είμαι απλά ένας άνθρωπος που φοβάται.

Επίτρεψε του να φανερώσει την ανθρωπινότητα του. Απλά δώσε του το δικαίωμα να κλάψει και να μιλήσει για τον φόβο ή το αίσθημα αδικίας που αισθάνεται.

6. «Να πάρεις το τάδε φυτικό φάρμακο… Έχεις σκεφτεί να κόψεις το τάδε τρόφιμο από τη διατροφή σου; Πρέπει να μιλήσεις στον τάδε που έχει καρκίνο, ξέρεις αυτά είναι…Ο καρκίνος θέλει καλή ψυχολογία κ.α ».

Σταμάτα να χρησιμοποιείς την ασθένεια του άλλου και μια κρίσιμη προσωπική στιγμή του, για να κάνεις επίδειξη γνώσεων. Δεν χρειάζεται τις αναλύσεις σου, ούτε τις εξυπνάδες σου, ένα χέρι θέλει να τον κρατάει και μια καρδιά να ακούει και να νιώθει.

7. «Πάντως εγώ στην θέση σου…..» ναι αλλά δεν είσαι στην θέση του, οπότε σταμάτα να το παίζεις έξυπνος εκ του ασφαλούς. Καλύτερα να του πεις, αδελφέ μου, είμαι εδώ για σένα σε ότι θέλεις και αποφασίσεις.

8. «Διάβασα στο ίντερνετ για τον καρκίνο ότι…». Εάν δεν το έχεις καταλάβει ο άνθρωπος σου έχει γιατρό, ένα φίλο και αδελφό χρειάζεται, όχι τις ημιμαθείς ιατρικές σου γνώσεις.

9. «Θα μπορούσες να είσαι και χειρότερα…». Ναι μόνο που τώρα πονάει. Και όταν πονάς δεν αντέχεις ο άλλος να ζυγίζει τον πόνο σου. Απλά ζητάς να τον σεβαστεί.

10. «Λυπάμαι….». Να μην λυπάσαι, να προσεύχεσαι και να νοιάζεσαι για τον άλλο. Δείξε του ότι νοιάζεσαι και όχι ότι τον λυπάσαι.

Αυτά είναι μερικά από τα λάθη που στην ποιμαντική μου εμπειρία, έχω συναντήσει να κάνουμε, όταν πλησιάζουμε ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο. Αντιλαμβάνομαι ότι κάθε λάθος που γίνεται, έχει άδολη και αγαπητική διάθεση.

Αισθανόμαστε άβολα, αγχωμένοι και φοβισμένοι. Θέλουμε να βοηθήσουμε και προσπαθούμε να μην κάνουμε λάθος. Αυτός είναι και ο πιο ασφαλής δρόμος για το λάθος. Να προσπαθείς να μην το κάνεις, με αποτέλεσμα να χάνεις την φυσικότητα σου. Νιώσε, αισθάνσου, προσευχήσου και δήλωσε με όλους τους τρόπους παρόν.

Πιστέψτε με κανείς από τους ανθρώπους που περνάνε μια σκληρή δοκιμασία δεν θα θυμάται τι λόγια του είπατε, δεν θα ξεχάσει όμως ποτέ ότι ήσασταν εκεί. Η παρουσία μας είναι πιο σημαντική από τα λόγια μας.

Προσευχηθείτε πολύ, και απλά πείτε στο άλλον «σ’ αγαπώ, είμαι δίπλα σου για ότι χρειαστείς.»

Πηγή: π. Λίβυος

το «σπιτάκι της Μέλιας»